Πριν από λίγες ημέρες, ο πρωθυπουργός της Τσεχίας και επικεφαλής του κόμματος ?Δράση δυσαρεστημένων πολιτών,? Αντρέι Μπάμπις, δέχθηκε μία επίθεση που εν προκειμένω, δεν θεωρείται ακριβώς πρωτότυπη. Και τι εννοούμε λέγοντας κάτι τέτοιο;

Εννοούμε πως η επίθεση που δέχθηκε ο Τσέχος πρωθυπουργός περιελάμβανε την χρήση αυγών, κάτι που έχει συμβεί και άλλες φορές, με στόχο πολιτικούς και γενικότερα, άτομα που δραστηριοποιούνται στη δημόσια σφαίρα.

Η επίθεση έλαβε χώρα δύο περίπου μήνες πριν από την πραγματοποίηση των βουλευτικών εκλογών στη χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, λίγο καιρό μετά από το διπλωματικό επεισόδιο με την Ρωσική Ομοσπονδία,1 εκεί όπου υπήρξαν ανταλλαγές κατηγοριών και απελάσεις διπλωματικών υπαλλήλων, την στιγμή όπου η κυβέρνηση επιδιώκει με σειρά μέτρων να αντιμετωπίσει και να αποτρέψει την περαιτέρω διασπορά του κορωνοϊού.

Μάλιστα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αντρέι Μπάμπις, ανέφερε ό,τι η επίθεση που δέχθηκε φέρει τα επι-γενόμενα χαρακτηριστικά της έκφρασης διαμαρτυρίας για τα μέτρα αντιμετώπισης του κορωνοϊού που έχουν ληφθεί, σε ένα λεπτό σημείο όπου η όλη επίθεση με αβγά, συμβολικά αλλά και πολιτικά, σπεύδει να ?λερώσει? το προφίλ του Τσέχου πρωθυπουργού, ο οποίος και διήνυσε σχετικά γρήγορα τα στάδια της πολιτικής ανέλιξης.

Εάν λάβουμε υπόψιν πως το κόμμα του, με την χαρακτηριστική των προθέσεων του επωνυμία ?Δράση δυσαρεστημένων πολιτών? ιδρύθηκε μόλις το 2011, τότε, ερχόμαστε εγγύτερα στο φαινόμενο ?ΑΝΟ? (η ονομασία του κόμματος στην Τσέχικη γλώσσα), και στο σύστοιχο φαινόμενο Μπόμπις, για τον οποίο εφαλτήριο εισόδου στην πολιτική αποτέλεσε η αίσθηση της πολιτικής και επίσης, συναισθηματικής κόπωσης.

?Κόπωσης? από την εναλλαγή των ίδιων πολιτικών κομμάτων στην κυβερνητική εξουσία, από τα, πολιτικώ τω τρόπω, ?ίδια και τα ίδια,΄ από τις αποτυχίες του να επιλύσουν χρονίζοντα ζητήματα, από την συνεχιζόμενη διαφθορά που πλήττει την Τσεχία, τους θεσμούς και την δημοκρατία. Και ως αντίδοτο στην αίσθηση της πολιτικής-συναισθηματικής κόπωσης, δεν προτείνει την πραγματοποίηση εκλογών, είτε τον σχηματισμό υπερ-κομματικής κυβέρνησης, αλλά κάτι δραστικό.

Που είναι ο ίδιος ως επιτυχημένος επιχειρηματίας που γνωρίζει να ?άρχει? και συνακόλουθα, η ίδρυση πολιτικού κόμματος που κατέρχεται για να διεκδικήσει όσα έχουν στερήσει οι ?αποτυχημένοι? από τους πολίτες και τον ?λαό.?

Ο λαϊκιστικός λόγος που άρθρωσε, είναι ένας λόγος της ανάληψης πρωτοβουλιών και άμεσης δράσης, προσκαλώντας τον ?λαό? σε συστράτευση και σε κοινή πορεία για την επίτευξη μίας διαφορετικής πορείας. Άρα, η έγκληση δεν είναι τόσο για τον ?λαό,? αλλά ?με τον λαό,? με διακύβευμα την απομάκρυνση από το προσκήνιο των διεφθαρμένων σε πολλά επίπεδα. Για την ?αναγέννηση? (ο ?λαός ως σύμβολο αναγέννησης) της Τσεχίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας.

Όσο ο Μπάμπις διήνυσε σχετικά γρήγορα τα στάδια της πολιτικής ανέλιξης, άλλο τόσο έπραξε κάτι αντίστοιχο και ο πολιτικός του φορέας, φθάνοντας έως του σημείου της ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων και διεμβολίζοντας παραδοσιακά κόμματα όπως το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλδημοκρατικό.

Και το ενδιαφέρον στοιχεία, θεωρητικά και πολιτικά, ως προς την επίθεση που δέχθηκε ο πρωθυπουργός, επίθεση που δεν εμπίπτει στην κατηγορία του προπηλακισμού, αλλά της βίας εκείνης που επιθυμεί να εγγραφεί ως δηλωτική παρουσίας, κοινωνικής και πολιτικής, είναι το ό,τι ο αντι-συμβατικός πολιτικός-επιχειρηματίας, δέχθηκε μία μη πρωτότυπη επίθεση, εκεί όπου το αβγό ενσαρκώνει ένα στοιχείο παραδοχής: ?Δεν του αξίζει παρά αυτό.?

Εν καιρώ πανδημικής κρίσης και των προεκτάσεων της, των ευρύτερων διεργασιών στο γεω-πολιτικό επίπεδο, ο Αντρέι Μπάμπις2 καλείται να διαχειρισθεί το επεισόδιο, το οποίο μένει να φανεί αν και τι επίδραση μπορεί να έχει εν όψει των προσεχών εκλογών.

1 Το διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στις δύο χώρες, παρέμεινε διπλωματικό, δίχως να μετεξελιχθεί σε πολιτικό και γεω-πολιτικό, κάτι που θα δρομολογούσε μία ενδεχόμενη ενεργή εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η Τσεχική Δημοκρατία αποτελεί ένα από τα νεότερα μέλη, εντασσόμενη επίσημα στην Ένωση το 2004. Και έχοντας, σε αυτό το χρονικό διάστημα, θέσει ζητήματα, επιτείνοντας, για παράδειγμα, τις διαιρέσεις και τα ρήγματα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία και ενέσκηψαν με αφορμή την όξυνση του προσφυγικού -μεταναστευτικού ζητήματος. Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε βασικό διακύβευμα για την πολιτική τάξη της χώρας, ιδίως μετά την δημιουργία της ανεξάρτητης Τσεχίας, με την πολιτική τάξη να επιλέγει την ένταξη (και όχι την συνομολόγηση μίας ειδικής σχέσης) για λόγους που είχαν να κάνουν με την πολιτική-δημοκρατική σταθερότητα, την ύπαρξη θεσμικών δικλείδων ασφαλείας, την επίτευξη ενός ικανοποιητικού επιπέδου συνδεσιμότητας τόσο με τα θεσμικά όργανα της Ένωσης όσο και με τις χώρες-μέλη, σε μία σειρά από τομείς, την αύξηση της αίσθησης της γεω-πολιτικής ασφάλειας σε μία μετα-κομμουνιστική περιοχή, και όχι σημαντικότητας, που συμπληρώθηκε, πέραν της επιλογής ένταξης στην Ένωση, από την επιλογή ένταξη στις δομές του ΝΑΤΟ. Για την Τσεχία, η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτέλεσε το συμβολικό διαβατήριο για την επαναγνωριμία της με την ευρωπαϊκή ήπειρο και τις υπόλοιπες χώρες-μέλη της Ένωσης. Η προτιμητέα επιλογή της ένταξης διαπερνάται από την υπενθύμιση ό,τι η Τσεχία είναι ευρωπαϊκή χώρα, μέλος μίας ευρύτερης ?οικογένειας? και πλέον, ακολουθεί τους κανόνες της φιλελεύθερης-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως ισχύει εντός Ένωσης, με παραλλαγές. Με την ένταξη να σπεύδει να επιβεβαιώσει αναδρομικά αυτές τις διαστάσεις που διατηρούν (κύρια η διάσταση της φιλελεύθερης δημοκρατίας), ένα υπόβαθρο μνήμης και δη κομμουνιστικής μνήμης, στη βάση της οποία τίθεται η αντίθεση δημοκρατίας-αυταρχισμού.

2 Ο Μπάμπις, από την αρχή της πολιτικής του καριέρας, αυτο-προσδιορίζεται ως το πρόσωπο εκείνο που δεν ?κρύβεται.? Οι επιλογές του είναι είτε να καταγγείλει σφόδρα το επεισόδιο, κατηγορώντας ευθέως τους επιτιθέμενους (και την βία) ως ?αναίσθητους? που δεν αντιλαμβάνονται τι συνέβη, είτε να το προσπεράσει, μη δίδοντας σημασία και αποδίδοντας σε κάποιους είδους ?τρέλα,? είτε να το επεξεργασθεί πολιτικά, εντάσσοντας το στην πολιτική του στρατηγική άμεσα, νοηματοδοτώντας το ως επίθεση που στρέφεται στη βάση της ενάντια στην χώρα και στον θεσμό που εκπροσωπεί.