Είχα τη μεγάλη τύχη να ξεκινήσω να εργάζομαι ως δημοσιογράφος στην «Αυγή» – ακριβώς πριν από 50 χρόνια, τον Οκτώβρη του 1963! Λίγους μήνες πριν είχα απολυθεί από το στρατό και τα μόνα εφόδια που είχα ήταν τα μαθήματα που είχα παρακολουθήσει ως τότε στη Σχολή του Σπύρου Μελά, κάποια ρεπορτάζ στο περιοδικό «Δρόμοι της Ειρήνης» και οι συστάσεις του Μάρκου Δραγούμη, διευθυντή του περιοδικού και υπεύθυνου της στήλης της «Αυγής» για τη νεολαία, για την οποία στήλη και με προόριζε ως βοηθό του.
Στην πραγματικότητα, στην «Αυγή» δεν είχα απλώς τη δυνατότητα να εργαστώ. Εκεί μου δόθηκε η μοναδική ευκαιρία να σπουδάσω τη Δημοσιογραφία έχοντας ως Δάσκαλους ήδη καταξιωμένους δημοσιογράφους, όπως ο Ηρακλής Τζάθας, ο Σπύρος Λιναρδάτος, ο Στάθης Ευσταθιάδης, ο Νίκος Νικολάου, ο Γιάννης Βούλτεψης, ο Βαγγέλης Παντελέσκος, ο Τάσος Βουρνάς, ο Γιάννης Θεοδωράκης, ο Τάσος Δήμου -και πόσοι άλλοι ακόμα…- οι οποίοι, πάνω απ’ όλα, δίδασκαν ΗΘΟΣ. Με την προσωπική τους στάση, με τα γραφτά τους, με το σεβασμό που επιδείκνυαν στα γεγονότα, στα οποία ουδεμία παρέμβαση, πόσο μάλλον αλλοίωση, διανοούνταν να επιτρέψουν.
Αυτά ήταν τα πρώτα που έμαθα, τόσο εγώ, όσο και όσοι νέοι προστέθηκαν στην εφημερίδα, όπως ο Κώστας Ρεσβάνης, ο Φώντας Λάδης, ο Αποστόλης Αποστολόπουλος, ο Γιάννης Ανδρικόπουλος, ο οποίος άφησε τη δημοσιογραφία για να ακολουθήσει ακαδημαϊκή και συγγραφική καριέρα.
.
Η «Αυγή» ήταν μια εφημερίδα μάχιμη. Σε καιρούς όχι απλώς δύσκολους, αλλά σκληρούς. Με γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία της χώρας ως και σήμερα. Που έγραψαν ιστορία. Με τους ανθρώπους της «Αυγής» όχι απλούς παρατηρητές, αλλά συμμέτοχους στο γράψιμο της ιστορίας, για να πληρώσουν όλοι τους σκληρό τίμημα γι’ αυτή τη συμμετοχή τους.
Αλλά και να κερδίσουν κάτι ανεκτίμητο: Αναγνώριση και σεβασμό, που κρατάει έως και σήμερα κάθε φορά που γίνεται αναφορά στην «Αυγή» και τους ανθρώπους της.
.
Η «Αυγή» δεν ήταν απλώς μια εφημερίδα γνώμης. Ήταν το δημοσιογραφικό όργανο του κόμματος της Αριστεράς εκείνης της εποχής, της ΕΔΑ. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τους δημοσιογράφους της να έχουν άποψη και συχνά να προσπαθούν να παρέμβουν αυτοί στις θέσεις του κόμματος, παρά να αφήσουν τη «γραμμή» να παρέμβει στα γεγονότα. Κι αυτό, όπως είναι γνωστό πλέον σήμερα, έφερε συχνά αντιμέτωπη την εφημερίδα και με την ηγεσία της ΕΔΑ, αλλά και με την εξόριστη δογματική ηγεσία του ΚΚΕ!
.
Πόσοι άραγε, ωστόσο, γνωρίζουν ότι η τελική επιλογή για το χώρο που εγκαταστάθηκε τελικά η Πανεπιστημιούπολη, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην «Αυγή»; Πράγματι, μια μεγάλη έρευνα της «Αυγής» που αποστασιοποιήθηκε, μέχρις ανατροπής, από τη μέχρι τότε επίσημη θέση της ΕΔΑ για εγκατάσταση της Πανεπιστημιούπολης στο χώρο του Αεροδρομίου στο Ελληνικό, ΟΤΑΝ αυτό θα έφευγε από εκεί, κατέληγε υποδεικνύοντας ως κατάλληλη την περιοχή της Καισαριανής.
.
Δεν έχει σημασία να αναφερθεί εδώ η επιχειρηματολογία που ανέπτυσσε με το ρεπορτάζ της η εφημερίδα. Σημασία έχει το ότι η ΕΔΑ, με επίσημη τοποθέτηση υιοθέτησε το ρεπορτάζ, άλλαξε τη θέση της και υποστήριξε την επιλογή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος, μάλιστα, εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς την εφημερίδα με επιστολή του.
(Για την ιστορία και μόνο, σημειώνω ότι το αεροδρόμιο έφυγε από το Ελληνικό το 2001, 48 χρόνια μετά από εκείνο το ρεπορτάζ, το οποίο άλλωστε, κάτι τέτοιο προέβλεπε…)
.
Δεν ξέρω ακόμη πόσο γνωστό είναι σήμερα και σε πόσους, αυτό που συνέβη λίγους μήνες πριν από την δικτατορία και που σίγουρα δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική, τουλάχιστον, ιστορία του κομματικού – και όχι μόνο – Τύπου:
.
Αντιδρώντας για την «απροθυμία» υιοθέτησης από την «Αυγή» -μεταξύ πολλών άλλων- και της «γραμμής» που, με ορατό τον κίνδυνο πραξικοπήματος το 1966 – 67 προωθούσε η εξόριστη ηγεσία του κόμματος για «ντε φάκτο νομιμοποίηση του ΚΚΕ» (στα πλαίσια αυτής της «γραμμής» εντάσσεται και η περιβόητη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη, ότι είναι κομμουνιστής…), η ηγεσία του ΚΚΕ μεταξύ άλλων «οργανωτικών μέτρων» που πήρε για τον έλεγχο της κατάστασης, προώθησε, μέσω ΕΔΑ, και την αλλαγή της διεύθυνσης της «Αυγής»!
.
Πράγματι, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΔΑ αποφάσισε, αρχές του 67, να αντικαταστήσει από την διεύθυνση της εφημερίδας τον Πότη Παρασκευόπουλο, με μια «διπλή διεύθυνση» που θα ασκούσαν ο Κώστας Φιλίνης και ο Μανώλης Γλέζος!
.
Το θέμα τέθηκε στη σύσκεψη των συντακτών της εφημερίδας – ναι, τότε οι συντάκτες της «Αυγής» είχαμε σύσκεψη κάθε Δευτέρα πρωί και συζητούσαμε όλα τα θέματα της εφημερίδας! – και στη συνέχεια, στη συνέλευση των συντακτών και εργαζομένων της εφημερίδας που ήταν μέλη του κόμματος και που σχεδόν ήταν όλοι οι συντάκτες. Στη συνέλευση εισηγητής ήταν ο Μπάμπης Δρακόπουλος, οι συζητήσεις ήταν έντονες και κράτησαν κάποιες ημέρες καθώς τοποθετήθηκαν σχεδόν όλοι, το δε αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν συντριπτικό!
.
Ομόφωνα, η συνέλευση της «Αυγής», με την ψήφο και του γραμματέα της οργάνωσης, απέρριψε την εισήγηση, που σημαίνει, δεν έκανε δεκτή την αντικατάσταση του Πότη Παρασκευόπουλου και βέβαια, δεν ενέκρινε την τοποθέτηση των Φιλίνη και Γλέζου στη διεύθυνση της εφημερίδας!
.
Η άποψη των συντακτών της «Αυγής», όπως τονίστηκε από όλους, δεν είχε να κάνει προσωπικά με τον Φιλίνη και τον Γλέζο, τους οποίους οι πάντες αποδέχονταν και εκτιμούσαν, όσο με τις «έξωθεν παρεμβάσεις» που αναπτύχθηκαν για την ανατροπή της Διεύθυνσης της εφημερίδας. (Για την ιστορία και πάλι, ο Φιλίνης και ο Γλέζος ήρθαν μεν στην εφημερίδα, ως το πραξικόπημα όμως της 21ης Απριλίου δεν είχαν αναλάβει τη Διεύθυνση, όπου παρέμεινε μέχρι εκείνο το βράδυ ο Πότης Παρασκευόπουλος).
.
Είναι σαφές, νομίζω, για ποιο λόγο χρειάστηκε να καταφύγω σ’ αυτήν τη σύντομη ιστορική αναφορά στην «Αυγή», όπως εγώ την βίωσα. Ακριβώς για να αποκαταστήσω το όνομά της, που υπήρξε σημείο αναφοράς ως εφημερίδα με κύρος και που ενέπνεε σεβασμό ακόμη και στους πολιτικούς αντιπάλους της και να το αντιδιαστείλω από τις αθλιότητες που διαπράττονται σήμερα κάτω από τον ιστορικό τίτλο της.
.
Δεν ξέρω για πόσους σήμερα ο τίτλος «Η Αυγή», έχει το ίδιο βάρος που είχε μέχρι και πριν από λίγα χρόνια.
Συχνά στη δημοσιογραφία γίνεται λόγος για αναντιστοιχία τίτλου και περιεχομένου. Με τη σημερινή «Αυγή», αυτό ακριβώς συμβαίνει. Πρόκειται για μια κραυγαλέα αναντιστοιχία…
Βεβαίως, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Με την έννοια ότι οι συντάκτες της αισθάνονται την υποχρέωση να ακολουθήσουν τις επιλογές που κάνει το κόμμα, την πολιτική του οποίου έχει αναλάβει η εφημερίδα να εκφράζει.
.
Με αυτή την έννοια και πάλι, η διεύθυνση της εφημερίδας αισθάνεται την υποχρέωση όχι μόνο να καλύπτει τα όσα διέπραξε έξω από την ΕΡΤ η κυρία Κωνσταντοπούλου, αλλά και για να τα δικαιολογήσει, να επιτίθεται με άκρως αντιδεοντολογικό τρόπο εναντίον των «Νέων», που δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να αναδείξουν τι ακριβώς έκανε έξω από την ΕΡΤ το βράδυ του Σαββάτου η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενη από τον συνάδελφό της κ. Στρατούλη και την επίσης συνάδελφό της των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», κυρία Μακρή.
.
Δυστυχώς, όχι για την κυρία Κωνσταντοπούλου η οποία έχει πλήρη συναίσθηση του τι ακριβώς επιχείρησε να κάνει έξω από την ΕΡΤ, αλλά για την «Αυγή», τα όσα έγιναν καταγράφηκαν από βίντεο και μεταδόθηκαν από τηλεοπτικά κανάλια που είχαν εκείνη την ώρα δελτίο ειδήσεων. Και προκαλεί ηχηρούς καγχασμούς ο ισχυρισμός ότι αυτά τα βίντεο αποτελούν «προϊόντα μονταζιέρας»!
.
Αντίθετα, σε κραυγαλέο «μοντάζ» κατέφυγαν «κόκκινα μπλογκ», τα οποία ανάρτησαν ΜΟΝΟ ηχητικά δήθεν «ντοκουμέντα», στα οποία ακούγεται μεν η κυρία Κωνσταντοπούλου να κραυγάζει «βοήθεια», να ζητάει «να παρέμβει ο εισαγγελέας» και να καταγγέλλονται οι αστυνομικοί ως «επίορκοι» και «ένοχοι εσχάτης προδοσίας» (!!), αλλά αν δεν βλέπει κανείς την εικόνα εκείνης που κραυγάζει, είναι βέβαιο ότι θα πιστέψει ότι κάποιο έγκλημα διαπράττεται…
.
Και βέβαια, το βράδυ του Σαββάτου διαπράχθηκε «έγκλημα». Μόνο που επρόκειτο για έγκλημα εξαπάτησης το οποίο εν πλήρη συνειδήσει διέπραξε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας προφανώς να δημιουργήσει εντυπώσεις προς πολιτική εκμετάλλευση. Πράγμα το οποίο έκανε στη Βουλή ο εκπρόσωπος του κόμματος Παναγιώτης Λαφαζάνης, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για να καταγγείλει ότι στην ΕΡΤ «κακοποιήθηκαν βουλευτές»…
.
Η μόνη κακοποίηση που μπορεί να διαπιστώσει όποιος δει τα βίντεο, είναι της πραγματικότητας. Γιατί θα δει την βουλευτή να κραυγάζει «βοήθεια» και όλα τα σχετικά, αλλά εν πλήρη ηρεμία, περιστοιχισμένη από αστυνομικούς με απλή στολή, δίπλα της ακριβώς να στέκεται μια αστυνομικός με κασκέτο που ακούει με κάποια απορία τις κραυγές για «βοήθεια» και τις καταγγελίες ότι «δέχεται επίθεση»…
.
Τα ΜΑΤ βρίσκονται κάτω από το πεζοδρόμιο και κρατούν σε κάποια απόσταση τους συγκεντρωμένους. Και η μόνη στιγμή που υπάρχει ένταση είναι όταν οι συγκεντρωμένοι, ακούγοντας τις κραυγές της κυρίας Κωνσταντοπούλου και τις … «εκκλήσεις» του κυρίου Στρατούλη να έρθει κόσμος για συμπαράσταση στην ΕΡΤ, κινούνται προς την είσοδο του κτηρίου, οπότε και τα ΜΑΤ χρειάστηκε να τους υποχρεώσουν σπρώχνοντας με τις ασπίδες τους να κάνουν πίσω. Και η στιγμή που οι συγκεντρωμένοι κινήθηκαν προς την είσοδο της ΕΡΤ, ήταν η μόνη που υπήρξε κίνδυνος γι’ αυτούς που βρίσκονταν έξω από τη σιδερένια πόρτα της ΕΡΤ, να στριμωχτούν σ’ αυτήν.
.
Η ένταση κράτησε ελάχιστα λεπτά. Ο κόσμος απωθήθηκε από τα ΜΑΤ, που σχημάτισαν έτσι μια ζώνη ασφαλείας από την είσοδο της ΕΡΤ, όπου η κυρία Κωνσταντοπούλου συνέχιζε να «καταγγέλλει» τους αστυνομικούς ως «επίορκους» και ότι «έχουν διαπράξει εσχάτη προδοσία» και από την άλλη, η κυρία Μακρή να επαναλαμβάνει και αυτή από μικροφώνου – τα οποία χορηγούσε ο παριστάμενος Καλφαγιάννης – τις … «καταγγελίες» της συναδέλφου της, για να σκαρφαλώσει στη συνέχεια στην καγκελόπορτα απ’ όπου συνέχισε να φωνάζει συνθήματα…
.
Αυτά που πραγματικά συνέβησαν προσπαθεί να καλύψει η «Αυγή». Και στην προσπάθειά της αυτή επιτέθηκε με άθλιο τρόπο εναντίον του Δημήτρη Χατζόπουλου. Ενός θαυμάσιου επαγγελματία και συναδέλφου και υπέροχου ανθρώπου. Κι επειδή ο Δημήτρης Χατζόπουλος δεν έχει ανάγκη από εγκωμιαστικά σχόλια, δεν έχω παρά να παραπέμψω στο κείμενο του Κώστα Ρεσβάνη, στο «Protagon», το οποίο και προσυπογράφω.
.
Ωστόσο, αυτοί που εμπνεύστηκαν την επίθεση εναντίον του Δημήτρη, την καθοδήγησαν, την διέπραξαν και την ανέχτηκαν, θα πρέπει να είναι βέβαιοι ότι αυτό τους έχει στιγματίσει ανεξίτηλα.
Αναφέρθηκα πιο πάνω στο ήθος που απέπνεε η «Αυγή». Θα έπρεπε να προσθέσω πως αυτό αποτελούσε αντανάκλαση του πολιτικού ήθους που χαρακτήριζε συνολικά την Αριστερά εκείνης της εποχής. Πράγμα που δεν υπάρχει σήμερα στην ηγεσία και τους εκπροσώπους του κόμματος, εξέχον μέλος του οποίου είναι και η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου.
.
Ιδού τελευταίες δηλώσεις της με τις οποίες απαντά, υποτίθεται, στα δημοσιεύματα για τα όσα διέπραξε στην ΕΡΤ:
«Η πλαστογραφία, ο ψυχολογικός πόλεμος, η χυδαιολογία και οι μέθοδοι υποκόσμου είναι γνωστά εργαλεία της σημερινής Κυβέρνησης, που μοναδικό της στήριγμα έχει τη διαπλοκή και τα αλαλάζοντα υπουργικά και πρωθυπουργικά ανδρείκελα»…(Τα όσα συνέβησαν στην ΕΡΤ)
.
«… θα έπρεπε να έχουν κινητοποιήσει αυτεπαγγέλτως τη Δικαιοσύνη, τον Πρόεδρο της Βουλής και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δυστυχώς, οι ανωτέρω σιωπούν επί 4 ημέρες»…
.
«Χοντροκομμένα μοντάζ που προβάλλονται από κεντρικά δελτία ειδήσεων των ωφελημένων και ευνοημένων από την Κυβέρνηση καναλαρχών, σπεύδουν να πλαστογραφήσουν την πραγματικότητα, για να κοπροπατήσουν επάνω στα προϊόντα της πολυπλεξικής μονταζιέρας, που επενδύουν και με κατάλληλα σχόλια, δημοσιεύματα και γελοιογραφίες που εκπορεύονται από τα ίδια χρεοκοπημένα πολιτικά και εκδοτικά συγκροτήματα».«Να ξέρουν, όμως, ότι τους αγώνες για δημοκρατία, που είναι πιο αναγκαίοι από ποτέ, δεν θα τους συνθλίψουν ούτε ανάμεσα στη σιδερένια καγκελόπορτα της ΕΡΤ ούτε στο βόρβορο της απύθμενης αήθειάς τους»…
.
Αναρωτηθείτε τώρα, αν αυτά είναι λόγια νέου ανθρώπου που εκπροσωπεί την Αριστερά:
Για όσους δεν γνωρίζουν τι ακριβώς έγινε το βράδυ του Σαββάτου έξω από την ΕΡΤ, κι επειδή η εικόνα τα λέει πολύ καλύτερα από τα λόγια, ιδού ένα βίντεο από σάιτ που δύσκολα μπορεί να κατηγορηθεί ως … «διαπλεκόμενο»: http://www.dailymotion.com/
.
Υ.Γ. Σκέφτηκα να αναρτήσω και μια φωτογραφία της κυρίας Μακρή, ανεβασμένης στην καγκελόπορτα της ΕΡΤ να φωνάζει συνθήματα, την ώρα που η συνάδελφός της κυρία Κωνσταντοπούλου ζητάει βοήθεια, αλλά σκέφτηκα ότι πάει πολύ, σ’ αυτή την ηλικία, να κατηγορηθώ (και) για σεξισμό… Αρκεί η εικόνα της κυρίας Κωνσταντοπούλου.