—Μόνος ήρθα κάποιο βράδι, — κι ήσαν όλοι γύρω μόνοι—

Η Ελένη Κεχαγιόγλου γράφει για τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, που γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1888. Το αφιέρωμα του dim/art περιλαμβάνει επίσης ένα αυτοβιογραφικό κείμενο του ποιητή, δημοσιευμένο στο περιοδικό «Μπουκέτο», καθώς και σπάνια ή και αδημοσίευτα ντοκουμέντα από τα αρχείο του, όπως τα σκίτσα του.

Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944)

«Λοιπόν, η ζωή του Λαπαθιώτη, όσο κ’ η Ποίησή του, όσο και το μοιραίο σημείο που κ’ οι δυο σταμάτησαν […] στάθηκαν […] κατά το πιο μεγάλο τους μέρος, ένα έργο Τέχνης» σημειώνει ο προσωπικός του φίλος Τέλλος Άγρας, στο τεύχος 398 του περιοδικού Νέα Εστία το οποίο, παρότι ως ημερομηνία έχει την Πρωτοχρονιά του 1944 —αρχή του τελευταίου έτους της Κατοχής—, τυπώνεται μετά την αυτοκτονία του Λαπαθιώτη (που έγινε νύχτα της 7ης προς την 8η Ιανουαρίου). Έτσι, στο περιοδικό δημοσιεύονται νεκρολογίες για τον αυτόχειρα που υπογράφουν (εκτός από τον Άγρα) οι, επίσης φίλοι του, Κλέων Παράσχος και Τάκης Παπατσώνης, ενώ ο Πέτρος Χάρης αναφέρεται στο χρέος να διασωθεί το αρχείο του ποιητή, όπως ο ίδιος με επιστολή του ήδη από το 1942 του ζητούσε. Ο μόνος από τους κοντινούς του ανθρώπους που λείπει από εκείνο το αφιέρωμα τηςΝέας Εστίας, που αποτελεί ντοκουμέντο, καθώς συμπεριλαμβάνει κείμενα εν θερμώ γραμμένα για τον ποιητή που επέλεξε (αν και όχι απροσδόκητα) την έξοδο από τη ζωή, είναι ο ποιητής Μήτσος Παπανικολάου. Κι αυτό, διότι ο Παπανικολάου είχε πεθάνει από ισχυρή δόση ναρκωτικών (πάθος που μοιραζόταν με τον Λαπαθιώτη) ήδη από τον Οκτώβριο του 1943…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art