Τελικά ανάμεσα στην καλυτέρευση του επιπέδου της ζωής τους και στο τι απόψεις έχει για το μεσανατολικό ο Μαμντάνι οι Νεοϋορκέζοι επέλεξαν να δώσουν βάρος στο πρώτο. (Σε αντίθεση, περιέργως, με πολλούς εδώ μέσα που -ως γνωστόν- οι μισοί κατοικούν στο Μανχάταν και οι άλλοι μισοί στο Βίλατζ). Η προεκλογική εκστρατεία του Ζοχράν Μαμντάνι, ωστόσο, πέρα από τις -αμφιλεγόμενες- απόψεις του για το Ισραήλ και τη Χαμάς και το αν είχε λαϊκιστικά χαρακτηριστικά, (όρο που καλά θα κάνουμε να προσδιορίσουμε κάπως περισσότερο από το να τον χρησιμοποιούμε όπου δει) με τον τόνο να δίνεται στα προβλήματα της καθημερινότητας και τη σαφή αντι-τραμπική αιχμή της μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί. Όπως μόνο θετική μπορεί να θεωρηθεί και η νίκη του. Μαζί δε με τις νίκες των Δημοκρατικών σε μια σειρά άλλων αναμετρήσεων, όπου το ζητούμενο είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως και οι αντίστοιχοι υποψήφιοι από τον Μαμντάνι, -στη Βιρτζίνια, το Νιού Τζέρσυ, την Καλιφόρνια, πχ- αποτελεί ίσως μια πρώτη ένδειξη του ότι κάτι κινείται όχι αποκλειστικά στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών αλλά και στο γενικότερο αντι-τραμπικό μέτωπο. Υποδεικνύοντας πως ο τραμπισμός μπορεί να ηττηθεί με μια αντίστοιχη λογική με αυτή που επικράτησε: αποφεύγοντας την υπερεπένδυση κατά κύριο λόγο στη λογική των ταυτοτήτων (και εδώ είναι που κάνουν λάθος όσοι μιλούν για τον "μουσουλμανισμό" του Μαμντάνι) και συνενώνοντας διαφορετικά αιτήματα, διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων -πολλές φορές αντικρουόμενων- σε έναν κοινό, ευρύτερο στόχο: την επένδυση στα καίρια, ζωτικά, προβλήματα της κοινωνίας και την αντίθεση στον επελαύνοντα ακραίο αυταρχισμό.

Εν πάση περιπτώσει, η χθεσινή ήταν μια καλή μέρα για το αντι-τραμπικό στρατόπεδο, που ελπίζουμε να αποτελέσει απαρχή μιας πιο συντονισμένης προσπάθειας αν όχι να ανατραπεί τουλάχιστον να περιοριστεί η προσπάθεια του Τραμπ και των μεγαλόσχημων κολαούζων του να μετατρέψουν την αμερικανική δημοκρατία σε μια ιδιόμορφη υπερ-καπιταλιστική δικτατορία με στρατοκρατικά χαρακτηριστικά.

Το πλήρες ρεπορτάζ από το CNN