Οι Γάλλοι ψηφίζουν (2)

Ριχάρδος Σωμερίτης 21 Απρ 2012

Δεκάδες χιλιάδες νέοι Γάλλοι αναζητούν εδώ και πολλά χρόνια, καλύτερη προσωπική τύχη και ζωή στο εξωτερικό. Η γαλλική παροικία είναι στο Λονδίνο μεγάλη και δυναμική. Είχε προηγηθεί η παροικία στην Ιρλανδία. Συνεχίζεται η έξοδος επιστημόνων προς τις ΗΠΑ. Και είναι πολλοί οι νέοι που μαθαίνουν κινέζικα.

Αλλά δεν ακούς ρεμπέτικα για τον άσπλαχνο μισεμό. Βλέπεις όμως στην τηλεόραση δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για τους δυστυχισμένους νέους Έλληνες υποψήφιους μετανάστες και τους πιο δυστυχισμένους ακόμα γονείς τους, μερικές φορές διάσημους! Όπως βλέπεις και τρομοκρατικά ρεπορτάζ για το χρέος μας, παράλληλα με ισορροπημένες αναλύσεις για το ήδη υπέρογκο χρέος της Γαλλίας, που δεν αποκλείεται να είναι ο προσεχής στόχος των «αγορών» . Η ανεργία βρίσκεται σε συνεχή άνοδο. Μαζί με τις τιμές…

Δεν συμβαίνει κάτι διαφορετικό με το πρόβλημα της μετανάστευσης, σε συνδυασμό μάλιστα, συνήθως άδικο διότι ανεδαφικό, με την ακραία ισλαμιστική απειλή. Κι ας μη φταίει η συνθήκη του Σέγκεν, ή η χώρα μας γι’ αυτήν, εφόσον τα όσα κρούσματα σημειώθηκαν στη Γαλλία, ήταν έργο γηγενών απογόνων μεταναστών και συνεπώς, Γάλλων υπηκόων. Αυτό, δεν εμποδίζει τη δεξιά και περισσότερο ακόμα την ακροδεξιά, να καλλιεργούν λαϊκίστικα στη γαλλική κοινή γνώμη επικίνδυνες για τις ελευθερίες απόψεις.

Οι θεματικές της προεκλογικής συζήτησης στη Γαλλία, θα μπορούσαν να ισχύσουν και στη χώρα μας: η κρίση, η ανεργία, τα εργοστάσια που κλείνουν, το χρέος, οι λύσεις, η Ευρώπη, η Μέρκελ. Με ορισμένες όμως πολύ μεγάλες διαφορές: με την εκλογή του νέου προέδρου, η Γαλλία θα έχει προοδευτική ή συντηρητική διακυβέρνηση και όχι το κενό ενός προβλεπόμενου στη χώρα μας κοινοβουλευτικού χάους.

Είτε νικήσει τελικά ο Ολάντ, όπως το θέλουν ΟΛΕΣ οι δημοσκοπήσεις, είτε νικήσει ο Σαρκοζί, που ουσιαστικά παραδέχεται ότι εκλογικά, για την ώρα, δεν πάει καλά και περιμένει τη μάχη του δεύτερου γύρου για να πετύχει την ανατροπή (δύσκολο), το πρόβλημα-κλειδί του ρόλου της Κενρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας για την ανάπτυξη θα τεθεί ό,τι κι αν θέλει η κ. Μέρκελ. Διαφορετικά, ως ένα σημείο, από τον Ολάντ ή τον Σαρκοζί. Αλλά θα τεθεί. Κάτι που μας αφορά πολύ, πάρα πολύ!

Και οι άλλοι υποψήφιοι ; Ο κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού δεν έπεισε και δεν είναι βέβαιος ότι την Κυριακή το βράδυ θα συγκεντρώσει το ελάχιστο 10% που χρειάζεται για την πολιτική του επιβίωση. Ο υποψήφιος του «Μετώπου της Αριστεράς» Ζαν-Λικ Μελανσόν (τον στηρίζει το σε συνεχή φθορά ΚΚ και μερικές μικρές ομάδες), μαχητικός και ευθύς, παλεύει για την τρίτη θέση που θα του εξασφαλίσει, κι ας είναι οργανωτικά μόνος, μια πιο μόνιμη παρουσία στην ηγεσία της άκρας αριστεράς.

Η ακροδεξιά και φανατικά «αντιευρωπαία» και εθνικίστρια (έξω από την Ένωση και το Ευρώ, ξανά σύνορα και ανεξαρτησία) Μαρίν Λεπέν, κατάφερε να πείσει ότι επάξια διαδέχτηκε τον πατέρα της: μάχεται για την τρίτη θέση και κυρίως για το «μετά»: αν αποτύχει ο Σαρκοζί, θα επιδιώξει μια ανασύνταξη της δεξιάς στο σύνολό της (θεωρία της πολυκατοικίας), με αυτήν σε κεντρικό ρόλο: δεν σας θυμίζει τίποτε αυτό;

Οι δύο ακροαριστεροί μαρξιστές-τροτσκιστές υποψήφιοι, δεν προβλέπεται να υπερβούν ο καθένας το 1-2%. Κι ας κατάφερε ο χαμογελαστός, απλός, ανθρώπινος, γεμάτος χιούμορ Φιλίπ Πουτού, αυθεντικός εργάτης και μαρξιστής, αλλά και προϊόν της καλής αναρχικής παράδοσης, που «δεν το έπαιξε» ποτέ πολιτικός, να κερδίσει τη γενική συμπάθεια αλλά και τον σεβασμό για τις πεποιθήσεις του.

Μένει ο προβλεπόμενος καταποντισμός των Οικολόγων Πρασίνων. Επέλεξαν μια πανάξια γυναίκα, πρώην δικαστικό, που δεν είχε ποτέ διστάσει να καταγγείλει σκάνδαλα επί σκανδάλων, την Εύα Ζολί. Η Ζολί, είναι νορβηγικής καταγωγής και εκφράζεται με μια βαριά βόρεια προφορά. Φταίει αυτό; Ίσως. Φταίνε τα δύσκολα θέματα που έθεσε με πείσμα και χωρίς να μπορεί πάντα να πείσει (πυρηνική ενέργεια, νέα γεωργία κ.ά.); Φταίνε οι καταγγελίες της για το πρόγραμμα των σοσιαλιστών που δεν την ικανοποιεί (αλλά αυτοί είναι οι πολιτικοί σύμμαχοι των Οικολόγων Πρασίνων), με αποτέλεσμα δημόσιες επιφυλάξεις κεντρικών ηγετικών στελεχών τους, όπως ο Κον Μπεντίτ και ο Νοέλ Μαμέρ; Το αποτέλεσμα είναι ότι επικοινωνιακά και δημοσκοπικά, βούλιαξε.

Αλλά θα δούμε αύριο το βράδυ…