Το ταξίδι του Πάπα στη Βραζιλία, θα έπρεπε να προβληματίσει και μερικούς δικούς μας. Ο Φραγκίσκος δεν ασχολήθηκε μόνο με τους νέους της εκκλησίας του και την παγκόσμια εκδήλωσή τους. Ασχολήθηκε και με τη βραζιλιάνικη νεολαία, που διαδηλώνει από καιρό την αντίθεσή της με τις πολιτικές μιζέριας και ανεργίας που της προτείνονται. Και είπε, σαφέστατα, στους νέους αυτούς: Έχετε δίκιο! Καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την «οικονομική και κοινωνική ευθανασία» που οι πολιτικές αυτές οργανώνουν σε βάρος των γερόντων, του αλλού άκρου της ζωής.
Αυτό και μόνο θα έπρεπε να προκαλέσει κάποιο πρόβλημα σε όσους εκεί, αλλού, παντού και εδώ, μας μιλάνε συνεχώς για ρεαλισμό, πατριωτισμό και απαραίτητες θυσίες, αλλά πάντα των ίδιων, πάντα των νέων και πάντα των γερόντων, ώστε να ξεπεράσουμε την κρίση. Ναι, χρειάζεται ρεαλισμός, πατριωτισμός και συλλογικές θυσίες για να ξεπεράσουμε (εμείς η αυτοί;) την κρίση.
Αλλά, να, το πρόσφατο πάρτι της Μυκόνου με τον Ρέμο, ήρθε πολύ επίκαιρα να μας θυμίσει ότι αυτός ο ρεαλισμός, αυτός ο πατριωτισμός και κυρίως αυτές οι θυσίες, είναι σχεδόν πάντα για τους μεν και όχι για τους δε. Περιττό να σημειώσουμε ποιοι είναι οι μεν και ποιοι οι δε.
Σύμφωνα με όσα μας πληροφόρησαν, η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου-Στουρνάρα και συντροφιάς, θα καταφεύγει πια συστηματικά σε προεδρικά διατάγματα για τις καθ’ υπαγόρευση αποφάσεις της. Για τις απολύσεις «μόνο» που τόσοι λένε «καλά να πάθουν τα τρωκτικά του Δημοσίου»; Μελλοντικά, μάλλον όχι. Ήδη τα πολυνομοσχέδια που περνάνε συστηματικά με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, εξευτελίζουν θεσμούς και πρόσωπα.
Μας έδωσαν μιαν ακόμα «δόση» για να περάσουμε το καλοκαίρι, αλλά θα έχουμε το φθινόπωρο νέα διαπραγμάτευση με την Τρόικα για τη συνέχεια και από το 2014 την ανάγκη να διαπραγματευτούμε ένα νέο μεγάλο δάνειο, που θα συνοδεύεται αναγκαστικά από ένα νέο μνημόνιο, με ίσως χειρότερους όρους.
Προχωράει όμως κάτι; Ναι, προχώρησε το σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο αφορολόγητο των πολυπληθών κοινοτικών «ειδικών», που ήρθαν εδώ να μας σώσουν. Αλλά το ίδιο διεθνές και κοινοτικό δίκαιο, δεν εμπόδισε την Τρόικα να διαλύσει την ΕΡΤ, κι αυτό, ποιος Καψής δεν το ξέρει, ήταν μόνο η αρχή. Ξεκίνησε κάποιο «έργο» ; Όχι. Βελτιώθηκε το σκληρό Δημόσιο; Η εξωφρενική αποτυχία του Στουρνάρα με τους φόρους και το φορολογικό «σύστημα», δίνει την απάντηση. Έγινε κάτι για τους τόσους άνεργους του ιδιωτικού τομέα, εκτός από το να τους στρέφουν εναντίον των συναδέλφων τους, του Δημοσίου; Έγινε κάτι για τους ελεύθερους
επαγγελματίες, τη βιοτεχνία, τα μαγαζιά ; Όχι!
Το μόνο που γίνεται είναι, το συντηρητικό κράτος μας, με πρόσχημα την κρίση, να μετατρέπεται κάθε μέρα, με την ανοχή του ΠαΣοΚ, σε όλο και πιο αντιδραστικό, με όλο και πιο ακροδεξιές τάσεις. Αν αυτό είναι υπερβολή, ας μας πει ένας φίλος του τέως «κινήματος», ή έστω ένας από
τους σκληρούς επικριτές της ΔΗΜΑΡ, ποια, προοδευτικών ευρωπαϊκών δημοκρατικών τάσεων, απόφαση, πάρθηκε από αυτήν την κυβέρνηση, έστω κι αν δεν κοστίζει τίποτε σε ευρώ! Να τους βοηθήσω: Καμιά!