Νομίζω ότι δεν περνά μέρα που να μην αναρωτηθούν οι δημοσιογράφοι μήπως κάποια κυβερνητική δήλωση, κάποια απόφαση ή χειρονομία «μυρίζει εκλογές». Όταν ακούω αυτό το κλισέ, νιώθω ότι είμαστε κομπάρσοι ξανά και ξανά στο ίδιο σενάριο: από τότε που θυμάμαι την ελληνική πολιτική, όποτε το κυβερνών κόμμα εκτιμούσε ότι ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος του, προκήρυσσε εκλογές μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο από «ου», χειροκροτήματα και λάβαρα. Όσο για τους δημοσιογράφους, τους αρέσει να παριστάνουν τους οξυδερκείς που διαθέτουν «πηγές» από τις οποίες διαρρέουν οι σημαντικές ειδήσεις. Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνουν είναι να πιέζουν τις κυβερνήσεις, να επιδεινώνουν την αστάθεια και να μας παγιδεύουν σε πολιτικά ήθη υπανάπτυκτης χώρας.
Αν ήμασταν συνεπείς στους θεσμούς θα είχαμε ραντεβού στις κάλπες τον Ιούλιο του 2023, αλλά δεν είμαστε συνεπείς, εκτός αν αυτή τη φορά επιδείξουμε πρωτοτυπία και κωφεύσουμε σε όσα επαναλαμβάνουν οι πολιτικοί παρατηρητές και όσοι καυχώνται ότι έχουν πρόσβαση στο μυαλό των κυβερνώντων. Μέχρι τώρα, φαινόμαστε προσκολλημένοι στις συνήθειες του 19ου αιώνα που συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια του 20ού: εκλογές κάθε δυόμισι χρόνια. Σε μερικές περιόδους της ιστορίας μας, ήταν τέτοιες η δημαγωγία, η φαγωμάρα και η πολιτική ανωμαλία, ώστε διενεργούνταν εκλογές κάθε χρόνο: το 1843 και το 1844, το 1861 και το 1862, το 1868 και το 1869, το 1872, το 1873, το 1874 και το 1875. Έναν αιώνα αργότερα, το 1989, ψηφίσαμε δύο φορές, και ξανά το 1990 και άντε πάλι το 1993. Ας μη συνεχίσω με τις χρονολογίες.
Το καταλαβαίνουμε όλοι: οι κυβερνήσεις δεν έχουν τον χρόνο να ασχοληθούν με όσα πρέπει να γίνουν, και οι πολίτες δεν έχουν τον χρόνο να αλλάξουν γνώμη για ένα κόμμα, μια παράταξη, μια ηγεσία. Άρα δεν έχουν τον χρόνο να κρίνουν μια κυβέρνηση· περιμένουν απλώς τη στιγμή που θα ξαναστηθούν στην ουρά για την κάλπη προκειμένου να τη μαυρίσουν. Από την πλευρά τους, οι εκλεγμένοι βρίσκονται διαρκώς σε προεκλογική διαδικασία, παραμερίζουν τις καθημερινές τους υποχρεώσεις και επιδίδονται σε προεκλογικά δημοκοπήματα: η διοίκηση ακινητοποιείται και λαμβάνονται λανθασμένες αποφάσεις που ίσως εξασφαλίζουν την επανεκλογή, ίσως όχι.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr