Δεν θα επαναλάβω τα αυτονόητα και τα χιλιοειπωμένα. Αμφιβάλω δε αν μπορεί κάποιος πλέον, μετά από τρία χρόνια αέναων προσπαθειών, να βοηθήσει και να βάλει ακόμη ένα λιθαράκι για την επίτευξη του στόχου ίδρυσης του τρίτου πόλου. Αρχίζω μάλιστα να έχω αμφιβολίες για την ειλικρίνεια ανθρώπων φίλων και γνωστών μου, που διατείνονται ότι στόχος τους ήταν και είναι η ίδρυση της Προοδευτικής, Δημοκρατικής, Μεταρρυθμιστικής Παράταξης, αλλά εμμένουν να απέχουν από οιαδήποτε πρωτοβουλία. Υπάρχουν αρκετοί, όπως με διαβεβαιώνουν πρόσωπα που εμπιστεύομαι, που λένε «αρχίστε εσείς, δημιουργήστε κάτι που θα έχει απήχηση και μετά θα σας ακολουθήσω». Όμως, αν δεν πάρουμε την πρωτοβουλία, αν δεν συνεισφέρουμε σε προσπάθειες, αν μείνουμε απ’ έξω εκ του ασφαλούς, τότε ποιος θα κάνει την αρχή;
Δεν συμφωνούσα με τον οδικό χάρτη της Πρωτοβουλίας των 58, αλλά βοήθησα, ασχολήθηκα ενεργά με άρθρα και ομιλίες, διατηρώντας τις διαφωνίες μου. Δεν συμφωνούσα με την «Ελιά» στις ευρωεκλογές του 2014, αλλά βοήθησα, αφού ήταν μία προσπάθεια προς την κατεύθυνση που πιστεύω. Δεν συμφώνησα με την κάθοδο του ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή παρά να βοηθήσω. Από το 2012 διατύπωνα την άποψη της συγκρότησης Ομάδας Πρωτοβουλίας για την συγκρότηση της Κεντροαριστεράς, στην οποία θα συμμετείχαν μέλη των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ανένταχτοι πολιτικοί, προσωπικότητες των επιστημών, των γραμμάτων και των τεχνών, που θα οδηγούσε σε ιδρυτικό συνέδριο της μεγάλης παράταξης. Οι λόγοι, για τους οποίους όλες αυτές οι προσπάθειες απέτυχαν είναι γνωστοί.
Συμμετείχα στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ως συνεργαζόμενος με τις ομάδες πρωτοβουλίας συγκρότησης του τρίτου πόλου. Διατύπωσα την άποψη, μαζί με τους Ν. Μπίστη, Γ. Τούντα, Ν. Διακουλάκη, Τ. Αναστόπουλο και πολλούς ακόμη, ότι θα πρέπει να οδεύσουμε σε ιδρυτικό συνέδριο με νέο μητρώο μελών, νέες επικαιροποιημένες θέσεις, νέα ηγεσία, αξιοποιώντας όλες εκείνες τις επεξεργασμένες θέσεις ομάδων πρωτοβουλίας και, κυρίως, του ΔΙΚΤΥΟΥ για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, που διευθύνει από το 2013 η Άννα Διαμαντοπούλου. Γνωστοί και μη εξαιρετέοι οι λόγοι μη υλοποίησης αυτής της άποψης. Γνωστές και μη εξαιρετέες οι απόψεις μου για την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Όμως, δεν θα μείνω εκεί. Πολιτική εξ άλλου είναι η τέχνη του εφικτού. Η αποχή από μια προσπάθεια, που δεν ταιριάζει απολύτως με τις πεποιθήσεις σου ή δεν ασπάζεται όλες τις απόψεις σου και τον οδικό χάρτη, που εσύ έχεις χαράξει, οδηγεί στο να αφήσεις τις πρωτοβουλίες στους άλλους, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα διορθωτικής παρέμβασης.
Η σημερινή προσπάθεια προσέγγισης μεταξύ των απομεινάντων στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ είναι η μόνη προσπάθεια με θετική έκβαση, που βλέπει το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό. Είμαι σε θέση να γνωρίζω τις άοκνες προσπάθειες πολύ σημαντικών πρωτοκλασάτων πολιτικών προσώπων, οι οποίες απέβησαν άκαρπες. Όμως, η τελευταία απέφερε καρπούς. Λίγους μεν, αλλά με θετικό πρόσημο πολιτικούς καρπούς. Λυπάμαι που το Ποτάμι δεν θέλησε να ανταποκριθεί στην προσπάθεια κοινής καθόδου της Προοδευτικής Μεταρρυθμιστικής Παράταξης, ακολουθώντας τον μοναχικό δρόμο και την εμμονή στην συμπαράταξη των άφθαρτων και παρθενογενημένων. Ελπίζω ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει άλλη μία προσπάθεια σύγκλισης όλων των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, από την οποία ουδείς και καμμία θα απέχουν. Μέχρι τότε στηρίζω την, έστω ημιτελή, προσπάθεια για δημιουργία ενός πυρήνα της παράταξης, που επιθυμούμε. Στηρίζω την προσπάθεια καθόδου στις εκλογές της Προοδευτικής Συμπαράταξης και καλώ όλους εκείνους που πιστεύουν στην συμπαράταξη των φιλοευρωπαϊκών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων να πράξουν το ίδιο.
Η σωτηρία της χώρας, όπως έγραψε σήμερα και η Άννα Διαμαντοπούλου σε ανάρτηση στο facebook χρειάζεται, «Μία απελευθερωτική από τις παρωπίδες ανακωχή για δύο χρόνια, ώστε η χώρα να ξαναμπεί σε τροχιά ανάπτυξης και να υπάρξει ύστερα η δυνατότητα πολιτικών διαφοροποιήσεων και εναλλακτικών προγραμμάτων, αφού η χώρα σταθεροποιηθεί και αναπνεύσει πάλι ασφαλής». Για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι πολιτικοί αρχηγοί να παραμερίσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες, να σταματήσουν την υποτίμηση του αντιπάλου και να υπάρξει ένας δυνατός τρίτος πόλος, που θα συνδράμει στην προσπάθεια συγκρότησης της Εθνικής Ελλάδος ως κυβέρνηση της χώρας για τα επόμενα χρόνια.