Αν δούμε την ανθρωπογεωγραφία των επιχειρήσεων στη χώρα μας τότε θα διαπιστώσουμε ότι το 62% των επιχειρήσεων απασχολούν κάτω των εννέα (9) ατόμων και μόνο το 30% άνω των εννέα (9)ατόμων. Επίσης το 3% χρησιμοποιούν μεθόδους και συστήματα τεχνητής νοημοσύνης σε σύγκριση με το 33% που είναι ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Προσθέτουμε σε αυτήν την επισήμανση ότι το 75%-80% κατά προσέγγιση των επαγγελμάτων που θα υπάρχει ζήτηση εντός της επόμενης δεκαετίας δεν υπάρχουν καν σήμερα ως επαγγέλματα. Είναι γεγονός επιπλέον ότι αρκετές από αυτές τις επιχειρήσεις κινούνται στα όρια της ζώνης νομιμότητος, πράγμα που σημαίνει ότι το περιβάλλον αρρύθμιστης εργασίας πιθανόν εξυπηρετεί.
Σε αυτές τις συνθήκες ερχόμαστε να μιλήσουμε και ανοίγει μια ατζέντα περί διακυβέρνησης και στοχευμένης Εταιρικής Στρατηγικής. Στην περίοδο προ οικονομικής κρίσης οι ευρωπαϊκές χώρες αξιοποιώντας οικονομικούς πόρους διαμόρφωσαν μια μεταρρυθμιστική ατζέντα που αφορούσε τη λειτουργία της Δημόσιας διοίκησης και επηρέαζε άμεσα την επιχειρηματικότητα. Οι επίμονες όμως περίοδοι λιτότητας που ακολούθησαν ανέκοψαν τη μεταρρυθμιστική δυναμική μέχρι που εμφανίστηκε ο κορωνοΐός και ακύρωσε στην πράξη τα σύμφωνα σταθερότητας για πρωτογενή πλεονάσματα και χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και τη θέση τους πήραν « γενναία » Προγράμματα επεκτατικής Νομισματικής χαλάρωσης για να αποφευθεί το” κακό “.
Είναι αναγκαίο λοιπόν στην παρούσα συγκυρία να εστιάσουμε την προσοχή σε έννοιες όπως πολυεπίπεδη διακυβέρνηση και στοχευμένες Στρατηγικές , ανεξάρτητα αν η οικονομία δεν έχει ακόμα ξεπεράσει την κρίση ή επαπειλείται από μία νέα κρίση. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν συχνά αντικρουόμενους στόχους και εγείρουν κοινωνικές εντάσεις καθώς συγκρούονται με συμφέροντα εφόσον συνδέονται με κοινωνικές, οικονομικές, τοπικές ιδιαιτερότητες σε συγκεκριμένο όμως δημοσιονομικό περιβάλλον.
Οι στοχευμένες λοιπόν Στρατηγικές στο πλαίσιο μιας πολυεπίπεδης διακυβέρνησης θα σχετίζονταν Πρώτον, με θεσμικές , δομικές μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις που αναπροσδιορίζουν τη λειτουργία της Δημόσιας διοίκησης και επανεξετάζουν τις σχέσεις διοικητικής Ιεραρχίας υιοθετώντας αποτελεσματικούς μηχανισμούς αξιολόγησης συστημάτων και διαδικασιών που εμπλέκονται στο παραγόμενο διοικητικό αποτέλεσμα. Σημειωτέον εδώ ότι η ψηφιοποίηση δεν είναι απαραίτητο ότι θα επιλύσει και τα προβλήματα γραφειοκρατίας.
Η επίτευξη αποτελεσμάτων στην κατεύθυνση αυτή είναι βέβαιο ότι θα διευκολύνει τη λειτουργία του «επιχειρείν» και θα επιταχύνει την επίτευξη των Στρατηγικών στόχων. Δεύτερον , με ενσωμάτωση των αξιακών προσεγγίσεων της διαφάνειας, της λογοδοσίας, της ποιότητας και εξυπηρέτησης και κυρίως της αναγκαιότητας ψηφιακής Αναγέννησης στην κουλτούρα και φιλοσοφία τόσο των δημόσιων όσο και των ιδιωτικών οργανισμών.
Οι εν λόγω Στρατηγικές βρίσκουν ωστόσο ευρύτερο πεδίο εφαρμογής και ανταπόκρισης από τις Οικονομικές Διευθύνσεις των Εταιριών που με τη σειρά τους καλούνται και αυτές να συμβάλλουν τόσο στην αποτίμηση του κόστους τυχόν διοικητικών αρρυθμιών ή αδιαφανούς λειτουργίας από την πλευρά της Δημόσιας Διοίκησης με την οποία συναλλάσσονται ή ακόμα του κόστους ψηφιακής υστέρησης με συνευθύνη Επιχειρήσεων και Δημόσιας Διοίκησης , όσο και στην επιτάχυνση των απαραίτητων ενεργειών προσανατολισμένων στο προσδοκώμενο πλεονεκτήμα-όφελος που θα προέκυπτε εάν υπήρχε αμεσότητα αντίδρασης για άρση των δυσλειτουργιών και άμεση υιοθέτηση σύγχρονων ψηφιακών εργαλείων που θα μετασχημάτιζαν τη δομή και λειτουργία της νέας μορφής επιχειρηματικότητας ενταγμένης σε ένα νέο πλαίσιο κουλτούρας.
Η επένδυση πόρων στην κατεύθυνση αυτή θα επαναοριοθετήσει στη σωστή βάση το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των Επιχειρήσεων και θα έχει επιπλέον ισχυρό αντίκτυπο και θετική αντανάκλαση στην εικόνα της χώρας.