Καμιά πρωτοβουλία για επαναπατρισμό των αποδήμων στην ελληνική αγορά εργασίας δεν πρόκειται να αποδώσει όσο το ελληνικό κράτος δεν επιχειρεί με τις επιλογές του να μην προκαλεί διαγενεακή αδικία.
Σε βάρος των νέων ηλικιών και του μέλλοντος της χώρας.
Η αμήχανη κριτική για την Διανομή του “υπερπλεονάσματος” που δημιουργήθηκε το 2019, την “κοινωνική αναδιανομή της υπεραπόδοσης των εσόδων”, δείχνει τα όρια της “λαϊκίστικης” ηγεμονία στο δημόσιο και πολιτικό λόγο.
Όταν μάλιστα δεν υπάρχει διαφορετικό αφήγημα για την διανομή αυτού του πλεονάσματος και μάλιστα σε συνέχεια της αντίληψης της προηγούμενης κυβερνήσεως. Ελάχιστες δυστυχώς από τις μέχρι τώρα κριτικές συνοδεύονται από κάποιες άλλες αντιλήψεις ή προτάσεις- επιλογές των διαφορετικών κοινωνικών κατηγοριών ή κατευθύνσεων που προκρίνουν να ενισχυθούν…
Μια από τις πλέον λογικές προτάσεις θα ήταν αν προκρίναμε ως προτεραιότητα την ενίσχυση πολιτικών που θα ωφελούν τις νέες γενιές.
Θα προτιμούσαμε το ποσό αυτό ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του, να διοχετευόταν σε ενισχυτικές δράσεις επενδυτικού προσανατολισμού.
Στόχος προτεραιότητας δεν μπορεί πλέον παρά να είναι η αύξηση της απασχόλησης. Αυτό γίνεται με ένα μόνο τρόπο. Με ενίσχυση των επενδύσεων με μόχλευση ιδιωτικών κεφαλαίων με τη διοχέτευση μέρους του υπερπλεονάσματος σε επενδυτικές προτεραιότητες του ΠΔΕ.
Προφανώς δεν παραγνωρίζουμε τα προβλήματα και τις συνθήκες ζωής πολλών εκ των κατηγοριών που επιλέγονται να ενισχυθούν και από την παρούσα κυβέρνηση σε συνέχεια της προηγούμενης…
Αλλά μεταξύ των διαφορετικών επιλογών πρέπει να ιεραρχήσουμε, ως στόχο προτεραιότητας, τη μείωση της ανεργίας.
Να υπάρξουν θέσεις εργασίας, ιδιαιτέρως για τους νέους και νέες της χώρας μας.
Παρακολουθώ με σεβασμό την προσπάθεια του υπουργείου εργασία με το πρόγραμμα REBRAIN GREECE
Αν και όταν το κράτος ασχοληθεί περισσότερο με αυτούς που επιλέγουν να επενδύσουν στη χώρα έστω και σήμερα και με αυτούς που έμειναν εδώ και σήκωσαν το δικό τους σταυρό στην περίοδο της κρίσης, αρίστους, ικανούς και λιγότερο ικανούς και με την διόρθωση των συνθηκών μέσα στις οποίες αυτοί παράγουν και δημιουργούν, τότε η χώρα θα γίνει καλύτερη και ελκυστική για τους εργαζόμενους πολίτες της και για όσους επιχειρούν σε αυτήν…
Μόνον έτσι υπάρχουν ελπίδες και σοβαρές πιθανότητες να επιστρέψουν και αυτοί που έφυγαν από τη χώρα, κυνηγώντας τα δικά τους όνειρα…
Αυτό με τα περί των 3.000 ευρώ, των 500 ατόμων δεν πείθει ή δεν θα έχει τα αποτελέσματα που επιδιώκει.
Αν ενισχύαμε με το ποσό αυτό, που επιλέχθηκε να διανεμηθεί όπως αποφασίστηκε, το ΠΔΕ προς ενίσχυση Ιδιωτικών και Στρατηγικών Επενδύσεων με ιεράρχηση του υπουργείου Οικονομίας, θα ήταν μια σημαντική αναπτυξιακή ανάσα στα πλαίσια των δεδομένων δημοσιονομικών δυνατοτήτων της χώρας.
Αν η επιλογή ήταν να ενισχυθεί κατά τι (ο ετήσιος προϋπολογισμός) με εργαλείο κάποιον αναπτυξιακό νόμο, τότε η στόχευση αλλά και οι συμμαχίες υποστήριξης θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι διαφορετικές.
Για αυτά όμως απαιτείται εθνική συνεννόηση ως αποτέλεσμα συζήτησης επί της στρατηγικής και του συγκεκριμένου…