Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν Πρώτες Κυρίες / Κύριοι. Υπάρχουν σύζυγοι πολιτικών αρχηγών και Πρωθυπουργών, που αρκετές φορές παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Από το 1974 και μετέπειτα, ελάχιστα μας έχει απασχολήσει το έτερον ήμισυ Πρωθυπουργών και Αρχηγών κομμάτων της Αντιπολίτευσης.
Παρέμεινε στα πιο σκοτεινά μυστήρια η ύπαρξη συντρόφου του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ουδέποτε απασχόλησαν την κοινή γνώμη οι σύζυγοι των Ράλλη και Αβέρωφ. Επί Ανδρέα Παπανδρέου, ενεργή παρουσία είχε η πρώτη σύζυγός του Μαργαρίτα, αποκλειστικά σε φεμινιστικά θέματα. Η Μαρίκα Μητσοτάκη, όποτε ασκούσε δημόσιο λόγο, περιοριζόταν στο να αποκαλύπτει τα μυστικά της κουζίνας της. Κατά διαστήματα αμφότερες σχολιάσθηκαν, για παραπολιτικά όμως θέματα.
Οι σύζυγοι των Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου και Σαμαρά ουδέποτε εμφανίστηκαν με δημόσιο πολιτικό λόγο. Ούτε και η σύζυγος του Βενιζέλου, ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο συνέβη και με τους συζύγους της Παπαρήγα και της Γεννηματά. Αφανής παραμένει και η σύζυγος του Κουτσούμπα. Επίσης, ουδείς θα γνώριζε το επίθετο της συζύγου του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν δεν τη στοχοποιούσε ανελέητα το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο ισχύει ο ίδιος κανόνας. Μακράν κάθε δημοσιότητας παρέμειναν οι σύζυγοι της Θάτσερ και της Μέρκελ. Η σύζυγος του Μακρόν, δημοφιλής στα ΜΜΕ, δεν έχει εκδώσει μέχρι στιγμής κάποιο πολιτικό μανιφέστο. Στο παρελθόν μία φορά μόνο η Ντανιέλ Μιττεράν υπερέβη τα εσκαμμένα και εξέφρασε πολιτική άποψη -σε ζήτημα εξωτερικής πολιτικής αν θυμάμαι καλά- αλλά την περιέλαβαν τόσο άγρια οι Γάλλοι δημοσιογράφοι και δεν το επανέλαβε.
Οι μόνες περιπτώσεις συζύγων πολιτικών αρχηγών που διεκδίκησαν πολιτικό ρόλο, είναι η δεύτερη σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου Δήμητρα Λιάνη και η σύζυγος του Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής. Τώρα, στις δύο αυτές κυρίες προστίθεται και το όνομα της Μπέττυ Μπαζιάνα. Που με την μακροσκελή πολιτική συνέντευξή της, θυμίζει ρόλο μητέρας που προσπαθεί να στηρίξει το ανήλικο τέκνο της.
Η κ. Μπαζιάνα με τη συνέντευξη της αυτή διέπραξε σφάλμα, έφυγε από το απυρόβλητο. Όσοι διεκδικούν πρωταγωνιστικό πολιτικό ρόλο εκτίθενται, κρίνονται σκληρά, μπορεί και άδικα κάποιες φορές. Πρέπει να προσέχουν δύο φορές τα λόγια τους. Δεν μπορεί να διατυπώνονται φράσεις του συρμού του τύπου «ο Σύριζα πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία». Γιατί αυτό μπορεί να το επικαλεστεί κανείς τους τρεις πρώτους μήνες της διακυβέρνησης, όχι τρία χρόνια μετά.
Στα δημοκρατικά πολιτεύματα οι κυβερνήσεις λαμβάνουν το μερίδιο της εξουσίας που προβλέπεται από το Σύνταγμα. Αν η Μπαζιάνα εκτιμά ότι δεν έχει λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ το μερίδιο αυτό, τότε κάτι πάει στραβά στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν πάλι κάτι άλλο υπονοεί, πολύ σοβαρότερο, αυτό δεν έχει σχέση με τη Δημοκρατία. Έχει σχέση με αυταρχικά καθεστώτα που συνέθλιψαν την Ευρώπη το πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα!