Η περιοδικός, σταθερός μας, σχολιασμός θεμάτων επικαιρότητας είναι αποτέλεσμα μιας επιλογής ζωής για συμμετοχή στα "κοινά"...
Με ένα τρόπο μάλιστα και λόγο, σχεδόν υποκατάστασης της συμμετοχής σε κόμμα ή κάποια πολιτική συλλογικότητα, που για διάφορους λόγους τα τελευταία χρόνια δεν συμβαίνει...
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρεώνομαι και δεν στηρίζω επιλογές πολιτικές και εκπροσώπους μας στο πολιτικό και κομματικό σύστημα.
Υπό αυτή την έννοια νοιώθω συνοδοιπόρος και αλληλέγγυος με όσους/ες εκφράζουν την "ευαισθησία" τους σε θέματα ανθρωπιάς και δεν με απασχολεί αν τους χαρακτηρίζουν "επαγγελματίες ευαίσθητους", οι μάλλονλ "επαγγελματίες αναίσθητοι"...
Αισθάνομαι συντεταγμένος με όσους/ες με συνέπεια υποστηρίζουν ως αξία τα ανθρώπινα, βασικά και συνταγματικά δικαιώματα και όχι κατά περίπτωση. Υποστήριξη σταθερή σε εποχές υποχώρησης της προστασίας τους όπως η σημερινή, χωρίς να ενδίδει η προσπάθεια μας στην απαξιωτική αναφορά περί "δικαιωματιστών". Έτσι και αλλιώς οι Δημοκράτες πολίτες, είτε δεξιοί, είτε κεντρώοι, είτε σοσιαλδημοκράτες, είτε αριστεροί, επιλέγουν πρώτα και κύρια να υποστηρίζουν τα δικαιώματα των "άλλων", ως πραγματικοί δικαιωματιστές.
Δηλώνω έτοιμος και εγώ να αντιπαρατεθώ και να κρίνω θεσμούς του κράτους μου ( Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Λιμενικό Σώμα, κρατικές αρχές, Κυβέρνηση κ.λ.π.) εφόσον διακρίνω ολιγωρίες ή παραβάσεις διεθνών κανόνων και πρακτικών που η χώρα μας έχει αποδεχθεί.
Είναι προφανές ότι, στην ηλικία μου, καμιά επίδραση πλέον δεν μπορεί να έχει η "πλημμυρίδα" τοξικής και παλαιοδεξιάς εθνικοκαπηλείας, περί ανθελληνικού κριτηρίου και μειωμένου πατριωτισμού, επειδή υπάρχει κίνδυνος να βγουν τα άπλυτα στη φόρα, εφόσον υπάρχουν άπλυτα...
Συμβαίνει να γνωρίζω αρκετά και την Σύμβαση για την Ασφάλεια στη Θάλασσα (SOLAS, International Convention for the Safety of Life at Sea, 1974 και μετά...) και το καθεστώς λειτουργίας του Λιμενικού Σώματος...
Η σιωπηλή ανοχή (που μπορεί να αξιολογηθεί και ως αποδοχή, ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας) της αυταρχικής λειτουργίας του κράτους, ως στοιχείου διασφάλισης της τάξης και "κανονικότητας" στη λειτουργία της κοινωνίας μας, δεν είναι δομικό χαρακτηριστικό της αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου, που θέλουμε να ζούμε...
Εξάλλου αυτού του υπόβαθρου τοξική και ψεκασμένη αντιπαράθεση την εισπράξαμε από άλλες πλευρές της απόλυτης αλήθειας, στην περίοδο12-16...
Η σημερινή "συντηρητικοποιηση", στο πολιτικό σύστημα και στη χώρα, είναι στοιχείο πολιτικής αντιπαράθεσης με την ανάγκη για "εκσυγρονισμό" της χώρας και της πολιτικής...
Και με αυτή τη σχολή σκέψης και δράσης θα είμαστε συνοδοιπόροι, όσο δύσκολοι και αν είναι οι καιροί, μιας και δεν θα είναι ούτε η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας ούτε και η τελευταία...