Ομολογώ ότι δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει με τον κ. Μανιτάκη. Με ενδιαφέρει όμως τι θα γίνει με τη δημόσια διοίκηση. Ο κ. Μανιτάκης, που δεν έχει άλλη δημοκρατική νομιμοποίηση από τη δοτή, όπως λέγαμε κάποτε, υπουργοποίησή του, δεν έχει πείσει ότι θα «διορθωσει κάτι» σε μια Διοίκηση που πρέπει να αλλάξει. Απέφυγε με πείσμα κάθε απόλυση: ακόμα σήμερα συζητάμε για τους περίφημους «επίορκους», που δεν γνωρίζουμε καν σοβαρά πόσοι είναι, είτε γιατί δεν το γνωρίζει αυτό και ο ίδιος ως αρμόδιος υπουργός και μαζί του όλη η κυβέρνηση, είτε γιατί υπουργός και κυβέρνηση δεν θέλουν να το μάθουμε.
Ανακοινώθηκε … ημιεπίσημα μια συμφωνία με την τρόικα. Συνοψίζεται σε γενικές αρχές και προθέσεις και γίνεται λόγος για 14.000 εξόδους υπαλλήλων από το Δημόσιο ως τα τέλη του 2014. Με βάση «ποιοτικά κριτήρια» και πάμπολλα «θα». Συνεπώς, με την ευθύνη επιτροπών και
απείθαρχων βολικών πειθαρχικών συμβουλίων. Αν αυτό δεν ονομάζεται
«κέρδος χρόνου», πώς να το πούμε; Θα ήταν πιο απλά τα πράγματα αν είχαμε όχι «γενικόλογα», αλλά ένα ουσιαστικό και ξεκάθαρο σχέδιο διοικητικής μεταρρύθμισης. Το γεγονός ότι μας πιέζει αφόρητα η τρόικα, που σίγουρα θα την ξαναβούμε μπροστά μας σε λίγο, είναι συνάμα ενοχλητικό και λογικό. Λογικό, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι χωρίς αυτή τη μεταρρύθμιση, δεν θα δούμε άσπρη μέρα. Και ενοχλητικό, γιατί αν άμποτε προχωρήσει, όλοι θα πούνε ότι υποκύψαμε στα κελεύσματα των τροϊκανών. Σε βάρος της αυτοκυβέρνησής μας.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να αποφασιστούν στο τέλος «οριζόντιες» απολύσεις, όπως αποφασίστηκε αρχικά, για να μη γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, ή δραματική (και τόσες φορές τραγική για τα θύματα) οριζόντια περικοπή μισθών, συντάξεων, εργατικών δικαιωμάτων και ομολόγων. Με το «λαό» αυτή τη φορά να χειροκροτεί. Και με τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τις εφορίες, την ασφάλεια, να υπολειτουργούν.
Ο κ.Μανιτάκης είναι καθηγητής πανεπιστημίου και ως προς αυτό σεβαστός. Έχει, χωρίς να είναι μέλος της, την παντός καιρού δαπανηρή πολιτικά στήριξη της ΔΗΜΑΡ, πράγμα που δεν είναι αυτονόητο. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν είναι άνθρωπος τολμηρών αποφάσεων. «Βλέψεις», όμως, πάντα είχε, σαν προσεκτικά «αδέσμευτος» μιας μυθικής αριστεράς. Μπας και το σχέδιό του είναι να παραδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ τη Δημόσια Διοίκηση όπως την βρήκε;