Πρωτοφανές! χαρακτήρισε δημοσιογράφος το ζήτημα μαζικής αντιγραφής εργασιών στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί να απαντήσει αν το φαινόμενο είναι καθημερινό; Η αξιοπιστία του εξεταστικού συστήματος στα ΑΕΙ αποτελεί, εδώ και δεκαετίες, ένα καλά κρυμένο μυστικό;

Το πανεπιστημιακό πτυχίο στη χώρα μας θεωρείται ακόμη διαβατήριο για μια καλύτερη ζωή. Επειδή όμως πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές που τον κάθε πτυχιούχο τον περίμενε μια θέση στο δημόσιο ή μια καλοπληρωμένη μελέτη (από δημόσιο χρήμα) στο ιδιωτικό του  γραφείο, η αξιοπιστία των σπουδών στο διεθνές ανταγωνιστικό επαγγελματικό περιβάλλον αποκτά ιδιαίτερη σημασία για κάθε χώρα, για κάθε ίδρυμα.

Πόσο αξιόπιστο είναι το σύστημα των εξετάσεων στα ελληνικά ΑΕΙ; Εξετάσεων μαθημάτων, εξετάσεων εργασιών, απονομής μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων; Πιθανότατα, το γνωρίζουν καλά οι γονείς που πληρώνουν  ή οι φοιτητικές παρατάξεις που ενημερώνουν. Η φροντιστηριακή υποστήριξη ανθεί, και η «δημόσια δωρεάν παιδεία» μάλλον αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο της μεταπολίτευσης.

Σε ώριμο σημείο της πανεπιστημιακής μου πορείας ανακάλυψα ότι υπάρχουν σαφείς, θεσμοθετημένες διαδικασίες ελέγχου της εξεταστικής διαδικασίας στα πανεπιστήμια που σέβονται τον εαυτό τους.  Δεν επαφίενται τα θέματα αυτά στην δικαιοδοσία του Καθηγητή ή συλλογικών οργάνων Καθηγητών, όπως γίνεται στο «φανταστικά δημοκρατικό» σύστημα διοίκησης των δικών μας ΑΕΙ. Ούτε μια μελέτη, από τις τόσες που παρουσιάστηκαν για το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν εστίασε ποτέ στην αξιοπιστία των διαδικασιών για την απονομή τίτλων ή σε μια συγκριτική παρουσίαση των διαδικασιών αυτών στη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Αντιθέτως, έχουμε γράψει και σβήσει χιλιάδες φορές το ακατανόητο άρθρο περί «Ασύλου» του πανεπιστημιακού χώρου.

Η έλλειψη εσωτερικών διαδικασιών ελέγχου των κάθε είδους εξετάσεων ,παράλληλα με το μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο της κομματοκρατίας στα ελληνικά πανεπιστήμια, αποτελούσε, και μάλλον ακόμη αποτελεί, έναν εκρηκτικό συνδυασμό που αφήνει υπόνοιες για ποικίλα σενάρια και συμπεράσματα της αξιοπιστίας των τίτλων σπουδών που απλόχερα απονέμουμε.

Το τραγικό είναι ότι η έλλειψη εσωτερικών διαδικασιών ελέγχου της εκπαιδευτικής και εξεταστικής διαδικασίας, μπορεί να οδηγήσει σε τρομερή αυθαιρεσία των Καθηγητών, σε απόγνωση των φοιτητών και τελικά σε άνθηση των «υποστηρικτικών συστημάτων-φροντιστηρίων», για να γίνει το πολυπόθητο «χαρτί» κτήμα μας, πάσει θυσία.

Ας πάψουμε να παριστάνουμε ότι σοκαριζόμαστε. Να ψάξουμε το βάθος του επαιδευτικού μας συστήματος και να υιοθετήσουμε επιτυχημένες διαδικασίες από πανεπιστήμια του κόσμου όλου. Κάποτε έρχεται για όλα η στιγμή ουσιαστικών αλλαγών