Καθώς ο εφέτης ανακριτής προχωρεί στην ολοκλήρωση της στοιχειοθέτησης του φακέλου για την τραγωδία των Τεμπών, οι πολιτικές δυνάμεις προετοιμάζονται για την, τελευταία ίσως, κοινοβουλευτική αντιπαράθεση πριν αναλάβει το έργο της η Δικαιοσύνη. Το διακύβευμα της σύγκρουσης αυτής επικεντρώνεται στην κατηγορία με την οποία θα παραπεμφθεί ο, τότε, Υπουργός Μεταφορών στο δικαστήριο και πιο συγκεκριμένα αν η ευθύνη του - η ευθύνη της κυβέρνησης δηλαδή - είναι κακουργηματική ή πλημμεληματική. Προφανώς η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν θα αποδώσει στον εαυτό της κακουργηματικές ευθύνες, ωστόσο, η παραπομπή του Υπουργού τον οποίο προστάτεψε προκλητικά μετά την τραγωδία, έστω και για πλημμέλημα, συνιστά πολιτική ήττα.
Η ιστορία των ανώδυνων «πλημμελημάτων» έχει εξελιχθεί σε αγιάτρευτη παθογένεια στα χρόνια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας καθώς έχει εξαπλωθεί στους περισσότερους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Το πολιτικό σύστημα φροντίζει διαχρονικά να επωφελείται από τις θετικές εξελίξεις ενώ στις κάθε λογής αποτυχίες απλώς «προεδρεύει». Οι, επίσης φονικές, τραγωδίες που προηγήθηκαν - στο Μάτι και στη Μάνδρα - επιβεβαιώνουν την «πλημμεληματική» ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων με την ευθύνη για κάποιας μορφής αναβάθμισης της κατηγορίας να επαφίεται στη Δικαιοσύνη. Κάθε τραγωδία είναι αφετηρία εξαγγελίας νέων μέτρων ώστε να μην επαναληφθεί μέχρις ότου επαναληφθεί, ως «πλημμέλημα» και πάλι.
Η εγκληματική επίθεση στη Νομική έφερε στην επιφάνεια το «πλημμέλημα» που γίνεται σε βάρος της Παιδείας σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης με θύμα την τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας. Παρόμοιες βίαιες επιθέσεις, όπως οι χρόνιες καταλήψεις και καταστροφές πανεπιστημιακών χώρων έχουν καταλύσει πλήρως το Ακαδημαϊκό άσυλο υπονομεύοντας το κύρος και τον ρόλο της δημόσιας εκπαίδευσης. Η ανοιχτή στήριξη ή και ανοχή της παρανομίας από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις συντελεί στη διαιώνιση του «πλημμελήματος». Η μεταρρυθμιστική πνοή της πολιτείας για την αναβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης εξαντλείται, δυστυχώς, σε μέτρα «τουρνικέ» αντί για τη νομοθέτηση μιας τολμηρής εκπαιδευτικής παρέμβασης στα πρότυπα του, σχεδόν ομόφωνα, ψηφισμένου νόμου Διαμαντοπούλου.
Τις μέρες αυτές είδε το φως της δημοσιότητας ο έλεγχος της ευρωπαι?κής εισαγγελίας για παράνομες επιδοτήσεις που δόθηκαν από τον ΟΠΕΚΕΠΕ σε αγροτικές επιχειρήσεις. Η απλή «υπεύθυνη δήλωση» ιδιοκτησίας βοσκοτόπων καθώς και οι πλασματικές μετακινήσεις κοπαδιών ζώων ήταν αρκετές για την εξασφάλιση παχυλών επιδοτήσεων από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα είδε την έκτασή της να πολλαπλασιάζεται σε αγροτικές εκτάσεις. Το ίδιο είχε γίνει παλιότερα και με τις επιδοτήσεις στο μπαμπάκι και στο λάδι. Άλλωστε τα βοσκοτόπια έχουν αξιοποιηθεί και για άλλες χρήσεις όπως για παράδειγμα ως εγγύηση για τη συμμετοχή σε διαγωνισμό χορήγησης τηλεοπτικών αδειών. Η «άμεση εξυγείανση» του ΟΠΕΚΕΠΕ την οποία εξήγγειλε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης δεν φαίνεται ικανή να αποτρέψει, γι ακόμα μια φορά, ένα επόμενο επιδοματικό «πλημμέλημα».
Ακόμα πιο σοβαρό αποδείχθηκε το «πλημμέλημα» της εξυπηρέτησης του πελατειακού κράτους που κόστισε πολύ ακριβά στη χώρα. Οι παροχές, οι προσλήψεις και η αλόγιστη ικανοποίηση των πιο προκλητικών συντεχνιακών απαιτήσεων, σε συνδυασμό με την αντίσταση σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, οδήγησαν στη βαθιά οικονομική κρίση. Αποφασιστικό ρόλο έπαιξε ο ακραίος λαϊκισμός που οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της εξόδου από την Ενωμένη Ευρώπη. Το επικίνδυνο «πλημμέλημα» του λαϊκισμού συνεχίζει να απειλεί τη σταθερότητα και την ομαλή δημοκρατική πορεία της χώρας καθώς ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας παραμένει εύπιστο στα εύκολα λόγια και επιρρεπές σε θεωρίες συνωμοσίας.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 24/05/2025
Πηγή: www.tanea.gr