Τη Δευτέρα 31 Αυγούστου δημοσιοποιήθηκε το νέο «Κυβερνητικό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ» σε ένα κείμενο 68 σελίδων. Με μια πρώτη συστηματική ανάγνωση διαπίστωσα ότι βρίθει ανακριβειών και γενικοτήτων. Υπάρχουν άλλοι ειδικοί, οι οποίοι μπορούν να αναλύσουν και να τοποθετηθούν επί των ειδικότερων θεμάτων της ανεργίας, του φορολογικού, της υγείας, του περιβάλλοντος, των ιδιωτικοποιήσεων, των κόκκινων δανείων, του τραπεζικού τομέα και της αξιοποίησης του ΕΣΠΑ. Προσωπικά, θα ασχοληθώ μόνον με τις θέσεις τους στα θέματα παιδείας, οι οποίες αναφέρονται στις σελίδες 45 – 49.
Πριν το πράξω, όμως, δεν ανθίσταμαι στον πειρασμό να αναφερθώ στην επαίσχυντη θέση του Σκουρλέτη (π. υπουργός Ανασυγκρότησης) με τη διαταγή αναστολής λειτουργίας των μεταλλείων της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.». Και αυτό διότι η δημοσιοποίηση των θέσεων έγινε λίγες ημέρες μετά την αναμενόμενη απόφαση του ΣτΕ για επαναλειτουργία της επιχείρησης, αφού όλες οι αιτιάσεις του κ. Σκουρλέτη ήσαν έωλες. Απόφαση, η οποία δικαίωσε την εταιρεία και τους 2.000 εργαζομένους. Και όμως, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ως επίτευγμα την αναστολή λειτουργίας της επιχείρησης και την απώλεια 2.000 θέσεων εργασίας (δελ. 34).
Στη σελίδα 45 του Προγράμματος αναφέρει ως στόχο την αποκατάσταση του «δημοκρατικού σχολείου» και το διαχωρισμό πρότυπων και πειραματικών σχολείων. Δεν μας εξηγούν, όμως, την έννοια του δημοκρατικού σχολείου, ούτε καν αναφέρουν το κλείσιμο 55 Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων και την υποχρεωτική διατήρηση μόνον 4 πρότυπων, αφού αυτά αποτελούν ιδρύματα. Αποκρύπτουν από τους αναγνώστες τις ύβρεις, τις οποίες περιέφεραν οι κ.κ. Τσίπρας, Μπαλτάς, Κουράκης και πολλά ακόμη στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για σχολεία της άρχουσας τάξης, φασιστικά κατάλοιπα, σχολεία της αριστείας, δηλαδή της ρετσινιάς και σχολεία κοινωνικών διακρίσεων.
Στη σελίδα 45 επαίρονται για την κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων, η οποία υποχρέωνε τους διδάσκοντες να καλύπτουν διδακτικά όλη τη διδακτέα ύλη. Βέβαια, αυτό ήταν εις βάρος των συνδικαλιστών, των απεργιών, των αποχών και των καταλήψεων. Το αποτέλεσμα ήταν επί χρόνια να έρχονται στα πανεπιστήμια (το βίωνα στο Πολυτεχνείο Κρήτης) φοιτητές με ελλιπείς γνώσεις στα μαθηματικά και στη φυσική.
Στη σελίδα 45, επίσης, επαίρονται για την επιλογή διευθυντών σχολείων με την ψήφο των διδασκόντων, ψήφος η οποία συνήθως κατευθύνεται προς τους λαϊκιστές και συνδικαλιστές. Όμως, αποκρύπτουν την εγκληματική καθιέρωση (Μάιος 2015) του 9,5/20 ως προαγωγικού βαθμού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Δηλαδή, κάποιος μαθητής με βαθμό 2 στα Μαθηματικά, στη Φυσική και στα Νεοελληνικά μπορεί να προαχθεί στην επόμενη τάξη, εάν έχει 17 στη Γυμναστική, στα Τεχνικά και στα Θρησκευτικά.
Στη σελίδα 46 αρχίζουν οι γενικολογίες, όπως η «εδραίωση της ισότητας στην πρόσβαση στην παιδεία και της ελευθερίας της έκφρασης, της σκέψης και της έρευνας». Μα αυτά όλα κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα και ισχύουν σε όλη την Επικράτεια. Μου θυμίζει το περιβόητο «ακαδημαϊκό άσυλο», το οποίο κατοχύρωνε την ελεύθερη έκφραση στα πανεπιστήμια, τη στιγμή που αυτό το δικαίωμα ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένο, ενώ όσο ίσχυε το περιβόητο άρθρο στο νόμο πλαίσιο έως το 2011 αυτό χρησιμοποιείτο από τους αριστεριστές και αριστερούς συνδικαλιστές για φίμωση όλων εκείνων που διαφωνούσαν με τις απόψεις τους.
Στη σελίδα 47 αναφέρουν ως στόχο την πρόσβαση χωρίς εξετάσεις σε σχολές χαμηλής ζήτησης. Λάθος τραγικό. Ο νόμος 4009/2011 προβλέπει ότι, μετά από αξιολόγηση και πρόταση κάθε ΑΕΙ, μία σχολή μπορεί να καταργηθεί ή να αναμορφωθεί ή να συγχωνευθεί, εφ’ όσον δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας.
Στη σελίδα 48 αναφέρονται γενικόλογα, χωρίς ουσία και πρόταση, στην αναμόρφωση της Τεχνικής Εκπαίδευσης (ΣΕΚ, ΕΠΑΛ, ΙΕΚ, ΕΠΑΣ), αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά την έλλειψη σχεδίου για την αναμόρφωσή της.
Στη σελίδα 48, επίσης, επανέρχονται στο προσφιλές σύνθημα της κατάργησης των νόμων 4009/2011 (νόμος Διαμαντοπούλου) και 4076/2012 (τροπολογίες Αρβανιτόπουλου). Μιλούν για αναβάθμιση των ΤΕΙ και αναδιαμόρφωση των Ερευνητικών Κέντρων. Τι νόημα δίνουν στις λέξεις αναβάθμιση και αναδιαμόρφωση όμως; Είναι αυτό που αναφέρουν πολλοί διανοητές: οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους. Δημιουργούν προτάσεις εύηχες χωρίς νόημα, αρκεί να κεντρίζουν το θυμικό και τις ιδεοληψίες των συντρόφων τους.
Τέλος, στη σελίδα 49 αναφέρουν, ως επιστέγασμα των σοφιστιών τους, ότι «θα αποκαταστήσουν τη δημοκρατική και συλλογική λειτουργία της ακαδημαϊκής κοινότητας». Πιάσε το αυγό και κούρευτο, θα έλεγε κάποιος. Όχι. Δεν είναι αυτό. Η φράση γράφτηκε, προκειμένου να θωπεύσει και πάλι τα ώτα των συνδικαλιστών στα πανεπιστήμια, μετά την αποτυχία των Τσίπρα, Μπαλτά, Σπαθή, Κουράκη, Φωτίου να περάσουν το πολυνομοσχέδιο κατάλυσης του διεθνούς χαρακτήρα και κάθε ακαδημαϊκής τάξης στα πανεπιστήμια, το οποίο είχαν έτοιμο από τον Ιανουάριο 2015. Βλέπετε, ήρθε το «νεοφιλελεύθερο Μνημόνιο ΙΙΙ», το οποίο, μεταξύ των άλλων, μας επιβάλει μεταρρυθμίσεις και το οποίο αναφέρει στις σελίδες 1026 και 1027 (νόμος 4336, ΦΕΚ 94/14-8-2015, τεύχος Α) τη δέσμευση της χώρας ότι «. . . οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της Ε.Ε. (δική μου προσθήκη: οι οποίες εκφράζονται μέσω της Συμφωνίας της Μπολώνια του 1999, στην οποία σήμερα συμμετέχουν 47 χώρες) και αυτό θα τροφοδοτήσει την προγραμματισμένη ευρύτερη στρατηγική ανάπτυξης. Οι αρχές, σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και τους ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν έως τον Απρίλιο 2016 την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011 (δική μου προσθήκη: μετά από πρόσκληση και οργάνωση της τότε υπουργού παιδείας). Η εν λόγω επανεξέταση θα καλύπτει όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης, περιλαμβανομένων των δεσμών μεταξύ έρευνας και εκπαίδευσης και της συνεργασίας μεταξύ πανεπιστημίων , ερευνητικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων, με σκοπό την ενίσχυση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας». Και παρακάτω «. . . η επανεξέταση θα αξιολογήσει . . . τη λειτουργία και διακυβέρνηση των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης . . . «.
Μετά από όλα αυτά εσείς τους εμπιστεύεστε ως ικανούς να εφαρμόσουν ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων; Εγώ όχι.