Όταν ο Κ. Σημιτης ανέλαβε την εξουσία το 1996 έβαλε τις μεγάλες προτεραιότητες της κυβέρνησης του για την επόμενη τετραετία, που εκείνη την εποχή αφορούσε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Τα κατάφερε και τα δυο.
Για τα εσωτερικά θέματα κατέγραψε τους τομείς που υστερούσαν και στους οποίους θα έπρεπε να πάρει πρωτοβουλίες μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και το Ασφαλιστικό.
Προς τούτο επιστράτευσε το 1997 τον Γιάννη Σπράο, έναν Έλληνα ακαδημαϊκό από την Μεγάλη Βρετανία με άμεμπτες προοδευτικές περγαμηνές που ανέλαβε να συντάξει τις προτάσεις του με την βοήθεια του επιτελείου του Π/Θ για κάθε ένα από τα θέματα αυτά.
Για το Ασφαλιστικό ο Κ. Σημιτης έκρινε ότι θα ήταν καλό να υπάρξει προηγουμένως μια διαβούλευση με την κοινωνία και η έκθεση (που προέβλεπε σημαντικές αλλαγές και περικοπές στις συντάξεις αλλιώς πτώχευση μέχρι το 2010) δόθηκε στην δημοσιότητα.
Η υποδοχή της έκθεσης ήταν ιδιαίτερα αρνητική από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ αλλά και από μέρος των ΜΜΕ με θέσεις του τύπου «πρώτα θα χρεοκοπήσει η χώρα και μετά το ασφαλιστικό ». Το ίδιο σκηνικό με τους ίδιους πρωταγωνιστές επαναλήφθηκε 4 χρόνια αργότερα και με το νομοσχέδιο Γιαννίτση και το 2010 η πτώχευση επήλθε, με σημαντικά μεγαλύτερες περικοπές στις συντάξεις από τις προτάσεις Γιαννίτση!
Γιατί να θυμόμαστε όλα αυτά σήμερα; Γιατί δείχνουν πόσο δύσκολες είναι οι αλλαγές στον κοινωνία μας ακόμα και όταν είναι αυτονόητες, αυταπόδεικτες και τελείως απαραίτητες για να επιβιώσουμε ως σύγχρονο οργανωμένο κράτος.
Η υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ αποτελεί για τον τόπο πάλι μια στιγμή Σπράου/Γιαννιτση: Αν δεν τελειώσουμε με το πελατειακό κράτος και τις πρακτικές του θα μας τελειώσει στην επόμενη κρίση - διεθνή ή εθνική.
Όπως και τότε έτσι και σήμερα όλοι οι επαΐοντες ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς συμβαίνει, πόσο εμποδίζουν την ανάπτυξη αυτές οι συμπεριφορές, πόσο αντικίνητρο αποτελούν για την επιστροφή των χιλιάδων νέων επαγγελματιών που εργάζονται στο εξωτερικό, πόσο αρνητική εικόνα δημιουργούν για την χώρα ακόμα και για τις εξαγωγές της, πόσο, πόσο…
Οι εκ της κεντροαριστεράς προερχόμενοι ενεργοί πολίτες δεν είμαστε ούτε αφελείς ούτε αγνώμονες για όσα έχει καταφέρει η παρούσα κυβέρνηση μέχρι σήμερα, ούτε περιμένουμε θαύματα σε μια νύχτα.
Περιμένουμε όμως να δει την παρούσα κρίση σαν μια μοναδική ευκαιρία να καταφέρει το πρώτο αποφασιστικό χτύπημα στο τέρας του πελατειακού κράτους που κατατρώει τα σπλάχνα της χώρας εδώ και 2 αιώνες.
Περιμένουμε ο ΚΜ να τολμήσει να το αντιμετωπίσει και μετωπικά και πλαγιοκοπώντας το και όχι να σύρεται στον βούρκο των συμβιβασμών με αυτό το άθλιο σύστημα διαρκούς αλισιβερισιού με ανθρώπους περασμένων εποχών!
Θα ανακαλύψει τότε ότι η κοινωνία κρύβει δυνάμεις που μπορεί να βρίσκονται μεν σε νάρκη, αλλά που αν πιστέψουν στις προθέσεις του Π/Θ μπορούν να κινητοποιηθούν με απρόσμενα θετικά αποτελέσματα για τον εξορθολογισμό της λειτουργίας της χώρας.