Τα ευρήματα σ΄όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν σαφώς ότι στις πρώτες εκλογές της απλής αναλογικής είναι δύσκολο να σχηματιστεί κυβέρνηση και η καταγραφή των δυνάμεων των κομμάτων καθιστά βάσιμη την επιδίωξη του Κυριάκου Μητσοτάκη και του κυβερνητικού επιτελείου να διεκδικήσουν την αυτοδυναμία σε δεύτερες εκλογές. Ως εκ τούτου είναι αυτονόητο η συζήτηση να επικεντρώνεται στο άν θα το καταφέρει ή άν θα προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας και ποιός θα έχει το πρώτο και καθοριστικό λόγο. Αυτό άλλωστε είναι το πρωτεύον στις εκλογές. Να προκύψει κυβέρνηση.
Ωστόσο , σε δεύτερο πλάνο , οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν νέα δεδομένα σε μια άλλη αξιοσημείωτη μάχη , την μάχη στο χώρο της αντιπολίτευσης ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τον ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ . Μπορεί να μην φωτίζεται επαρκώς στη δημόσια συζήτηση καθώς αριθμητικά δεν αμφισβητείται η θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης , τον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ως δεύτερο κόμμα όμως σημαντικό ρόλο παίζει η πολιτική δυναμική που δημιουργείται για το μέλλον .
Υπ αυτό το πρίσμα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον πώς θα καταγραφεί ο συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στη Κουμουνδούρου και τη Χαριλάου Τρικούπη στις δύο επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις . Από τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων φαίνεται να ανακατεύεται η τράπουλα.
Στη τελευταία δημοσκόπηση της Μέτρον Ανάλυσις , στην εκτίμηση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνει το 26,4% έναντι 14,2% του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Αντίστοιχη είναι η καταγραφή τόσο στη δημοσκόπηση της GPO, 25,6% για τον ΣΥΡΙΖΑ και 11% για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ όσο και της ALCO όπου ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται στο 23% και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στο 11,4%. Είναι λοιπόν φανερό ότι ο συσχετισμός από 1 προς 4 υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ , σύμφωνα με τα εκλογικά αποτελέσματα του 2019 (31,4% ΣΥΡΙΖΑ και 8,1% ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) , περιορίζεται στο 1 πρός 2 με τάση να κατέβει και κάτω από το 2.
Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και στις τρείς δημοσκοπήσεις ανιχνεύονται αισθητές διαρροές του προς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ , της τάξεως του 8-10%. Τα ευρήματα αυτά εξηγούν σε σημαντικό βαθμό τη νευρικότητα της ηγεσίας του ΣΥΡIZA και τον οδηγούν στην αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων. Αντιλαμβάνεται ότι υπό το φάσμα της διπλής εκλογικής ήττας, στις πρώτες εκλογές της απλής αναλογικής όπου έρχονται δεύτερο κόμμα αλλά και στις δεύτερες όπου επίσης προβλέπεται να αποτύχει και πάλι , διαμορφώνονται οι συνθήκες αμφισβήτησης προοπτικά της πρωτοκαθεδρίας στην αντιπολίτευση. Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τη δυναμική και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ την ενισχύει. Σχηματίζεται έτσι η εικόνα ότι ο Αλέξης Τσίπρας απέρχεται σταδιακά και ο Νίκος Ανδρουλάκης έρχεται. Για να αποδυναμώσει αυτή τη τάση η Κουμουνδούρου οξύνει την επίθεση κατα της κυβέρνησης καλλιεργώντας το αντιδεξιό μέτωπο ώστε να περιορίσει τις διαρροές και να “παγιδεύσει”, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Στον άλλο αντιπολιτευτικό πόλο, στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων και οι προβολές τους δικαιολογούν την αισιοδοξία για τα εκλογικά αποτελέσματα , κατ αρχήν στη κάλπη της απλής αναλογικής. Ευελπιστούν δηλαδή ότι στη περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι προοπτικές για υψηλά ποσοστά θα επικυρωθεί, δια της ψήφου, η στρατηγική αυτονομίας και δυναμικής που έχει εξαγγείλει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Επίσης θεωρούν ότι με τα ποσοστά της πρώτης κάλπης θα καταφέρουν να αντέξουν στην πίεση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο για τις δεύτερες εκλογές. Για να μην πέσουν στην παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν θεσμικό λόγο προτάσεων για τα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες ενώ ασκείται έντονη κριτική τόσο στην κυβέρνηση όσο και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Ασφαλώς για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ καθοριστικός παράγοντας θα είναι η πρότασή του για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αν, στη περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ , θα ενδώσει στο επίμονο φλέρτ για κυβέρνηση συνεργασίας και άν θα μπορεί να θέσει τους δικούς του όρους. Την απάντηση είναι σαφές ότι θα τη δώσει η κάλπη.