Πριν από μερικά χρόνια (2008) προβλήθηκε η αμερικανική ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ με τίτλο » Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» με πρωταγωνιστές τους Μπραντ Πιτ και Κέιτ Μπλάνσετ, που βασίζεται στη νουβέλα του Σκοτ Φιτζεραλντ με τον ίδιο τίτλο.
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας αφηγείται την πραγματικά απίστευτη, την εκπληκτική ιστορία ενός άντρα που γεννιέται στην ηλικία των ογδόντα χρονών και με την πάροδο των χρόνων γίνεται ολοένα και νεότερος.
Πριν λίγες μέρες την ξαναθυμήθηκα αυτή την ιστορία όταν διάβασα στο διαδίκτυο το παρακάτω σχετικό κείμενο του Γούντυ Άλεν:
«…. Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.
Ξεκινάς από νεκρός. – Έτσι το γλιτώνεις αυτό.
Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.
Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά.
Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.
Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και – Νάτο !!
Τελειώνεις σαν ένας οργασμός..»
Από τότε έχει καρφωθεί στο μυαλό μου μια «τρελή ιδέα» .
Να μπορούσαμε, εν όψει των επικείμενων εκλογών της 20 του Σεπτέμβρη, να αντιστρέψουμε νοητικά με κάποιο μαγικό τρόπο την ροη των πολιτικών εξελίξεων και των σχετικών συναισθημάτων μας προς παλιότερες εποχές.
Ξεκινώντας από τους βαρετούς και υπερφίαλους μονολόγους της Πρόεδρου της Βουλής, τη διάσπαση του Σύριζα, τη διάλυση της Βουλής, το Δημοψήφισμα που διεκδικεί το παγκόσμιο ρεκόρ μετασχηματισμού ενός πλειοψηφικού όχι σε ένα πανηγυρικό ναι,την απίστευτη Βαρουφακιαδα των τελευταίων μηνών που σπατάλησε τόνους μελάνης στα διεθνή έντυπα και πολλές ώρες από τα διεθνή δελτία ειδήσεων, τις εκλογές του περασμένου Γενάρη και τα όνειρα όσων πίστεψαν τον κ.Τσιπρα που διαψεύστηκαν τραγικά.
Πηγαίνοντας πιο πίσω στο 2014 και τα πισωγυρίσματα των κκ.Σαμαρα και Βενιζέλου που μετά την ήττα τους στις ευρωεκλογές προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το παίξουν αντιμνημονιακοι.
Στο 2012 και πιο πριν τα Ζαπεια. Το 2010 και το πρώτο μνημόνιο που διαδέχτηκε την διαβεβαίωση ότι λεφτά υπάρχουν στις εκλογές του 2009.
Να μπορούσαμε να γυρίσουμε στο 2004 που κάποιοι άσχετα αν διαψεύστηκαν και πάλι, πίστεψαν στην επανίδρυση του κράτους.
Η ακόμα πιο πριν όταν το 1981 σχεδόν το 50% των Ελλήνων πίστεψαν στη μεγάλη Αλλαγή και ψήφισαν τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Η ακόμα παλιότερα στις πρώτες ελεύθερες εκλογές μετά την κατάρρευση της χούντας το καλοκαίρι του 1974 και την πανηγυρική εκλογή του Κ.Καραμανλη.
Με βάση το σενάριο αυτό θα πρέπει στις εκλογές που θα γίνουν σε 20 μέρες να ξαναβρούμε την πολιτική μας νεότητα. Να ξαναποκτήσουμε πίστη στο μέλλον και μια ανανεωμένη διάθεση να το παλέψουμε. Να ξαναδείξουμε την εμπιστοσύνη μας στο μέτρο του δυνατού σε υπεύθυνες και ικανές πολιτικές ηγεσίες
Έτσι υπάρχει βάσιμη ελπίδα να δημιουργηθεί μια συμμαχία πολιτικών δυνάμεων που θα ψηφιστεί με καθαρό μυαλό και το χέρι στη καρδιά και δεν θα στηρίζεται σε πλασματικές διαιρέσεις μνημονιακών και αντιμνημονιακων που τόσο δηλητηρίασαν το πολιτικό κλίμα τα προηγούμενα χρόνια
Ότι δεν θα εκδηλωθεί και πάλι μια αδιέξοδη τιμωρητικη και αυτοκαταστροφική διάθεση που οδηγεί σε επιβράβευση ακροδεξιών η φασιστικών μορφωμάτων.
Ούτε θα υπάρξει μια ανιστόρητη επιβράβευση cult πολιτικών φορέων, έτσι για πλάκα.
Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια σταθερή , αποτελεσματική και εμπνευσμένη Κυβέρνηση που θα εκφράζει μια πλατειά κοινωνική συμμαχία που θα στηρίζεται σε όσο πιο μεγάλο ποσοστό του φιλοευρωπαϊκού τόξου που ψήφισε εξ ανάγκης το τρίτο Μνημόνιο των Τσίπρα-Καμμένου και θα επιδιώξει:
Α.Να ξαναγίνουμε μια κανονική , σεβαστή και ισότιμη χώρα στα πλαίσια της Ε.Ε.
Β.Να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώσουν το τεράστιο αναξιοποίητο παραγωγικό δυναμικό των Ελλήνων και του Ελληνισμού ευρύτερα.
Γ.Να βάλει τη χώρα σε ράγες μιας δυναμικής αναπτυξιακής πορείας και να μην την φαντάζεται ως κάποιο παιδικό τραινάκι που για μην εκτροχιαστεί έχει ανάγκη τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ,που απ’ότι φαίνεται έχει γίνει απαραίτητο δεκανίκι του επίδοξου μηχανοδηγού.
Ο ελληνικός λαός δεν θα ξαναρισκαρει δίνοντας απόλυτη πλειοψηφία σε κανένα κόμμα. Θα επιβάλλει δια της ψήφου του Κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας. Θα διατηρήσει δε μόνο για τον εαυτό του το δικαίωμα επιλογής του συνδυασμού των πολιτικών δυνάμεων που επιθυμεί να συμμετέχουν σ’αυτή..
Θεωρώ ότι η μέχρι τώρα υπεύθυνη πολιτική παρουσία του Ποταμιού και η καθοριστική συμβολή του στην διάσωση της χώρας θα αξιολογηθούν θετικά και θα επιβραβευτούν από τον ελληνικό λαό, ο οποίος και θα του αναθέσει αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των προτεραιοτήτων, την στελέχωση και την λειτουργία της επόμενης Κυβέρνησης.