Ο φοβερός σεισμός που τράνταξε την Τουρκία και συγκλόνισε τον κόσμο δεν άλλαξε τα δεδομένα μόνο στη γειτονική μας χώρα. Άλλαξε συνολικά τις προτεραιότητες στην ευρύτερη περιοχή μας και σε ολόκληρο τον κόσμο φέρνοντας στην επιφάνεια κρίσιμα ζητήματα που ξεπρόβαλαν μέσα από τα ερείπια. Η κλασσική σε τέτοιες περιπτώσεις επίκληση της «διπλωματίας των σεισμών» δεν είναι αρκετή ούτε για να περιγράψει αυτό που πραγματικά συμβαίνει αυτές τις μέρες αλλά ούτε και να εκφράσει αυτά που πρέπει να γίνουν με αφορμή την απίστευτη τραγωδία.Η «διπλωματία των σεισμών» διαρκεί, με βάση και την προηγούμενη εμπειρία μας όσο και οι μετασεισμικές δονήσεις.
Οι συνέπειες του σεισμού θα είναι καταλυτικές, πρώτα και κύρια για την ίδια την Τουρκία. Αποδείχτηκε πόσο δημαγωγική και εγκληματική είναι η πολιτική της «γαλάζιας πατρίδας» που αφήνει, στο όνομα μεγαλοϊδεατικών και αναθεωρητικών φαντασιώσεων, την ίδια τη χώρα απροστάτευτη στο έλεος των φυσικών φαινομένων και των ανεξέλεγκτων συμφερόντων των «ημετέρων του καθεστώτος. Και αποδεικνύεται ακόμα πόσο επικίνδυνος είναι ο Ερντογάν που ακόμα και μέσα σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία εξακολουθεί να διαχωρίζει τους συμπολίτες του σε φίλους και εχθρούς σκεπτόμενος μόνο πως μπορεί να αξιοποιήσει την τραγωδία του τουρκικού λαού για να παρατείνει την εξουσία του.
Η καταστροφική μανία της φύσης ανέδειξε και μια σειρά από αλήθειες μπροστά στις οποίες είναι δύσκολο να κλείσει κανείς, έστω και υποκριτικά τα μάτια. Σε τι διαφέρουν τα συντρίμμια από τον σεισμό στην Αντιόχεια και την Αλεξανδρέττα από τα συντρίμμια των βομβαρδισμών του Πούτιν στο Χάρκοβο και τη Μαριούπολη στην Ουκρανία; Σε τι διαφέρουν τα ερείπια του σεισμού από τα ερείπια των βομβαρδισμών στο Χαλέπι της Συρίας; Πως είναι δυνατόν οι Ρώσοι διασώστες να παλεύουν να σώσουν εγκλωβισμένους μαζί με τους Ουκρανούς συναδέλφους τους και την ίδια στιγμή οι Ρώσοι στρατιώτες να σκοτώνουν Ουκρανούς μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω; Να έχει άραγε άλλη αξία η ζωή που χάνεται από μια φυσική καταστροφή από αυτή που χάνεται από μια βόμβα;
Σύμφωνα με τα πρώτα συμπεράσματα των γεωδυναμικών ινστιτούτων «η Αραβική πλάκα συμπίεσε την πλάκα της Ανατολίας με αποτέλεσμα η Τουρκία να προωθηθεί προς τα δυτικά ολισθαίνοντας τρία μέτρα στο Αιγαίο». Είναι ίσως μια πικρή ειρωνία της φύσης απέναντι στην ανθρώπινη αδιαλλαξία. Ας ελπίσουμε ότι ορισμένοι ηγέτες θα συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι το πρόβλημα δεν είναι οι πολεμικοί εξοπλισμοί για επέκταση των συνόρων των χωρών τους αλλά η «ειρηνική» οχύρωση μιας χώρας για την αντιμετώπιση των φυσικών φαινομένων που απειλούν τη ζωή. Κι ας ελπίσουμε ακόμα ότι η «διπλωματία των σεισμών» θα εξελιχθεί, αυτή τη φορά τουλάχιστον, σε μια ειλικρινή διπλωματία της ειρήνης.