(Από την ομιλία στην εκδήλωση για ένα σύγχρονο Σοσιαλδημοκρατικό Φορέα, Αθήνα 20 Μαρτίου 2015, Ξενοδοχείο Τιτάνια)

Είναι κοινές νομίζω οι διαπιστώσεις μας για τις διαστάσεις της κρίσης σε όλα τα επίπεδα: δημοσιονομικό, παραγωγικό, αναπτυξιακό, κοινωνικό και πάνω από όλα ιδεολογικό και πολιτικό, με ακραία έκφραση της το σημερινό σύστημα εξουσίας, το οποίο, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι το εξέθρεψαν και το γιγάντωσαν οι παθογένειες του παλιού πολιτικού συστήματος και το μεταρρυθμιστικό/διαρθρωτικό έλλειμμα που εξακολουθεί να μας ταλανίζει.

Ιδιαίτερα για την κεντροαριστερά, οι επιπτώσεις της κρίσης ήταν διαλυτικές, με το ΠΑΣΟΚ να καταγράφει ποσοστά συρρίκνωσης ρεκόρ, σε χρόνο ρεκόρ. Το εναπομείναν τμήμα του, κρατώντας τη σφραγίδα με το αρχικό όνομα, δεν πείθει ότι εκπροσωπεί και υπηρετεί τα θετικά πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ όλης της μεταπολίτευσης και την προοπτική του χώρου. Ούτε βρήκε ανταπόκριση η ρητορική του, με τις συνεχείς αναφορές του στα δυσανάλογα βάρη που σήκωσε κατά τη διαχείριση της κρίσης, αφού η κοινή γνώμη δεν αποσυνδέει τα θετικά από τις διαχρονικά αρνητικές πλευρές, όπως προκύπτει από την οδυνηρή ήττα των τελευταίων εκλογών.

Η εικόνα της συρρίκνωσης και της πολυδιάσπασης συμπληρώνεται με τις  πολλές διαφορετικές προσωπικές και συλλογικές οντότητες που αναπαράγονται και αυξάνονται, κινούμενες σε ασύμπτωτες πορείες, ενώ οι πολλές ατομικές μεταπηδήσεις στα κόμματα του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού και όχι μόνο, εντείνουν το κλίμα απαξίωσης, απογοήτευσης και  αποστράτευσης.

Εμείς στην ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Β, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές κομματικές επιλογές των ατόμων, διατηρήσαμε ως κοινό κεντρικό στόχο, την ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου σε ενωτική και ανανεωμένη βάση. Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε συμμετάσχει τα τελευταία 3 χρόνια, σε όλες τις πρωτοβουλίες που εξυπηρετούσαν αυτό το στόχο, όπως ήταν οι πρωτοβουλίες των 6 κινήσεων με κύρια εκδήλωση το Φόρουμ Διαλόγου στο Γκάζι, το κοινό Συντονιστικό Όργανο των 58 με τις κινήσεις, η συμμετοχή, ως συνιστώσα, στη ίδρυση της ΕΛΙΑΣ και η διοργάνωση πολλών συζητήσεων με προσκεκλημένους ομιλητές, γνωστά στελέχη του χώρου.

Εκτιμούμε όμως ότι τα αποτελέσματα αυτής της πορείας ήταν μηδαμινά και χαρακτηρίζονται από ήττες και πισωγυρίσματα, με διαιώνιση και διεύρυνση της εικόνας πολυδιάσπασης και προγραμματικής αδυναμίας. Ακόμη και η επιτυχία της ΕΛΙΑΣ ακυρώθηκε λόγω της υπαναχώρησης του κύριου εταίρου στον οποίο επικράτησαν, μετά τις ευρωεκλογές, οι σειρήνες της επιστροφής στις ρίζες και της επαναφοράς της παλιάς φυσιογνωμίας και στελέχωσης στην πρώτη γραμμή του, με τα γνωστά απογοητευτικά αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών.

Σήμερα πρέπει πια να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα για τη χώρα και την παράταξη, που οδηγούν στην σε μεγάλο βαθμό κοινά αποδεκτή θέση για τη δημιουργία ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού φορέα.

Απαραίτητες όμως προϋποθέσεις, για να μην αποτύχουμε πάλι είναι: η υπέρβαση των επιμέρους κομματικών και προσωπικών στρατηγικών, η ανάδειξη μιας νέας ηγεσίας χωρίς μεν αποκλεισμούς, αλλά βαθειά ανανεωμένης και κυρίως η διατύπωση μιας νέας προγραμματικής πρότασης για την Ελλάδα μετά την κρίση.

Μεθοδολογικά, θα χρειαστεί, πρώτον, συγκρότηση από τώρα μιας Πολιτικής  και Οργανωτικής Επιτροπής για ένα Ιδρυτικό Συνέδριο με επικεφαλής Ομάδα εκ προσωπικοτήτων του χώρου και, δεύτερον, γενναίες αποφάσεις των υπαρχόντων κομμάτων μέσω των Συνεδρίων τους ή άλλων εσωτερικών διαδικασιών για ενσωμάτωση τους στο νέο φορέα με αυτοδιάλυση τους και συμμετοχή των μελών τους στα Μητρώα Μελών του νέου φορέα.

Η κρισιμότητα της περιόδου για τη χώρα και την παράταξη αυξάνει δραματικά τις ευθύνες όλων, για μια νέα πορεία μέσα από ένα νέο, ενιαίο, ενωτικό, ανανεωμένο φορέα της σοσιαλδημοκρατίας στη Ελλάδα. Η κοινωνική και πολιτική βάση του χώρου το απαιτεί.