Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δηλώνει σε Ρωσική οικονομική εφημερίδα: «Υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού χρέους είναι παράνομο και πρέπει να διαγραφεί, καθώς συνδέεται με συμφωνίες διαφθοράς». Δεν θα ήταν καθόλου παράξενο αυτή η δήλωση να εκληφθεί από το περιβάλλον των δανειστών και εταίρων μας ως βόμβα στα θεμέλια των διαπραγματεύσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ταυτόχρονα, ο Σερκγέι Στόρτσακ εκπρόσωπος της αναπτυξιακής τράπεζας των BRICS (N.D.B.) προτείνει επίσημα στην Ελλάδα να γίνει το 6ο μέλλος της, ενώ ο Δραγασάκης καλεί σε σύσκεψη τους συστημικούς τραπεζίτες για το θέμα και η κυβέρνηση στέλνει τον Τάκη Ρουμελιώτη, τέως εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ ως σύνδεσμο(;) για να το διερευνήσει. Ο Στόρτσακ προτείνει ως μέθοδο ανάπτυξης των Ελληνορωσικών σχέσεων την υιοθέτηση του ρουβλίου ως επίσημου νομίσματος στις συναλλαγές των δύο χωρών(!) πράγμα που προφανώς είναι ευθεία πρόταση προς την κυβέρνηση να αποχωρήσει από το ευρώ, αφού για καμία χώρα της ευρωζώνης δεν υπάρχει δυνατότητα τέτοιων νομισματικών συναλλαγών που αν επιτρέπονταν προφανώς θα σήμαιναν την άμεση κατάρρευσή της!
Ταυτόχρονα η ιστοσελίδα του Παναγιώτη Λαφαζάνη αναδημοσιεύει με ενθουσιασμό αυτές τις δηλώσεις:
Ταυτόχρονα, ο Βασίλι Καλτασόφ, επικεφαλής του Κέντρου Οικονομικών Μελετών του Ινστιτούτου Παγκοσμιοποίησης και Κοινωνικών Κινημάτων(sic) δηλώνει για το ενδεχόμενο συμμετοχής της χώρας στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS: «Πρόκειται για μια νέα κίνηση, η οποία επιτρέπει στην Ελλάδα να αισθανθεί χώρα, που δεν είναι παρίας, αλλά είναι έτοιμη και ικανή για συνεργασία και το βασικότερο, χώρα, που αντιμετωπίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο». Η δήλωση έχει σαφώς αντιευρωπαϊκό χαρακτήρα αφού εννοεί ότι οι σημερινοί εταίροι και δανειστές τής συμπεριφέρονται ως σε παρία.
Ταυτόχρονα ο Γεγκόρ Σούσιν, βασικός αναλυτής του Κέντρου Οικονομικής Πρόγνωσης της GazpromBank δηλώνει για το ίδιο θέμα: «Πιθανώς είναι ένα ορισμένο βήμα, ενδιαφέρον για την Τράπεζα των BRICS, ώστε να συμμετάσχουν όχι μόνο αναπτυσσόμενες, αλλά και αναπτυγμένες χώρες, πρόκειται δηλαδή για μια πολιτική κίνηση. Από την άλλη πλευρά για την Ελλάδα τώρα το ζήτημα χρηματοδότησης της οικονομίας της είναι αρκετά ευαίσθητο, το ΔΝΤ προβάλει αρκετά αυστηρές απαιτήσεις και κάποια προγράμματα χρηματοδότησης από την εναλλακτική του ΔΝΤ Τράπεζα των BRICS μπορούν να αποτελέσουν ορισμένη διαφορετική λύση».
Η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά ότι χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ ούτε θα υπήρχε ούτε θα υπάρχει συμμετοχή της Ε.Ε. και της ΕΚΤ σε πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας μας. Έχουμε λοιπόν μία χονδροειδή Ρωσική πολιτική παρέμβαση κατά της συμμετοχής της χώρας στην ευρωζώνη και συνεπώς κατά της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξέλιξη που ακολούθησε τις επισκέψεις Τσίπρα, Κοτζιά και Κωνσταντοπούλου στη Ρωσική πρωτεύουσα. Είναι φανερό ότι η αντιευρωπαϊκή θεματολογία της Ελληνικής πλευράς κατά τη διάρκεια αυτών των επισκέψεων προέτρεψαν την έμπειρη Ρωσική πολιτική μηχανή να ενεργοποιήσει την οικονομική της διπλωματία ενορχηστρώνοντας όλες τις παραπάνω δηλώσεις από μη πολιτικά στελέχη για ευνόητους λόγους: Γιατί έτσι, αποφεύγει την ευθεία σύγκρουση, πράγμα που θα έθετε σε δοκιμασία τα μακροπρόθεσμα Ρωσικά συμφέροντα (απείρως σημαντικότερα από τις σχέσεις Ρωσσίας-Ελλάδας) ενώ ταυτόχρονα θέτει σε αμφισβήτηση την εσωτερική συνοχή της ευρωζώνης, η κατάρρευση της οποίας αποτελεί μόνιμο όνειρο της Ρωσίας. Η Ελληνική πλευρά ανταποκρίθηκε κατάλληλα, αλλιώς αυτές όλες οι ταυτόχρονες δηλώσεις δεν θα είχαν γίνει.
Το ζήτημα πια είναι αν η ΕΕ θεωρήσει ανεπίσημα ως casus belli την ανεπίσημη αυτή επίθεση που δέχθηκε η συνοχή της με ευθύνη της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με επικεφαλής τον απόφοιτο της σχολής προπαγάνδας του ΚΚΣΕ κύριο Κοτζιά αλλά φυσικά με ευθύνη του ίδιου του πρωθυπουργού.
Στα παραπάνω αξίζει να προσθέσουμε τη μη δημιουργική καταστροφή (μία, ας μας επιτραπεί ο όρος, αντι-Σουμπετεριανή οικονομική επιλογή) στην οποία είναι παγιδευμένη η Ρωσία μετά την κατάρρευση της δικτατορίας (του προλεταριάτου!), το τεράστιο αν και όχι τόσο γνωστό brain drain από τη χώρα, τη δραματική υποτίμηση του νομίσματος και όλων των δεικτών που αυτή συμπαρασύρει, καθώς και κυρίως την (δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται) δομική αδυναμία της να βρει τη θέση που της αρμόζει ως μεγάλης δύναμης στο διεθνές στερέωμα, όπως άλλωστε αποδείχθηκε με την εισβολή στην Ουκρανία και την κατάκτηση της Κριμαίας, πράγμα που την διαφοροποιεί από Βραζιλία, Ινδία, Κίνα και Νότιο Αφρική που δεν θέτουν σε δοκιμασία τις διεθνείς ισορροπίες.
Η Κίνα έχει τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης παγκόσμια, παρόλο που υπάρχουν σημάδια επιβράδυνσης, αλλά έχει την άνεση να στρέψει την παραγωγή στην ικανοποίηση αναγκών της εγχώριας αχανούς αγοράς της.
Η Ινδία βγάζει κάθε χρόνο αρκετές χιλιάδες μηχανικούς πολλών ειδικοτήτων με τέλεια Αγγλικά και υψηλότατη κατάρτιση σε ψηφιακή τεχνολογία , αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνη της τις ανταγωνιστικές νομισματικές ισοτιμίες.
Η Βραζιλία προσελκύει ξένες επενδύσεις και μεταρρυθμίζεται οικονομικά, δημοσιονομικά και χωροταξικά/πληθυσμιακά, αλλά δεν έχει ακόμα κατορθώσει να επιτύχει ανάπτυξη γραμμικά σχετιζόμενη με τους τεράστιους πόρους που διαθέτει.
Η Νότιος Αφρική έχει στη διάθεσή της ένα καλό εκπαιδευτικό σύστημα, μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και βρίσκεται σε έναν αγώνα δρόμου να εξειδικεύσει εργατικό δυναμικό.
Αυτή η πραγματικότητα φέρνει όλο και περισσότερους διεθνείς αναλυτές κοντύτερα στην πρόβλεψη ότι σε βάθος χρόνου η Ρωσία (το στήριγμα και η ελπίδα της πρώτης φοράς αριστεράς) αποτελεί τον αδύναμο και όχι τον δυνατό κρίκο των BRICS
Η εικόνα στο εσωτερικό μας είναι η γνωστή:
*Οι πολίτες δεν έχουν ξεκάθαρο ότι ευρωπαϊκή χρηματοδότηση χωρίς την εγγυητική παρουσία του ΔΝΤ δεν υπάρχει. Ότι κανένα κοινοβούλιο χώρας της Ε.Ε. δεν θα είχε δανείσει έστω ένα ευρώ στην Ελλάδα, αν το ΔΝΤ δεν συμμετείχε ενεργητικά στο πρόγραμμα στήριξης και κατά μείζονα λόγο αυτό δεν πρόκειται να συμβεί στην περίπτωση νέου προγράμματος στήριξης της χώρας που απ’ ό,τι φαίνεται θα πρέπει να είναι της τάξης τουλάχιστον των 30 δις σε βάθος πενταετίας.
*Η κυβέρνηση με μία ιδιαίτερα ύπουλη τακτική (ύπουλη προς τον Ελληνικό λαό) σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων παρουσιάζει ως τεράστιο συμβιβασμό της τη συμφωνία σε δευτερεύοντα θέματα για να έχει το «πάτημα» να πει ότι δεν μπορεί να υποχωρήσει άλλο στις λεγόμενες κόκκινες γραμμές της, μία πρώτου μεγέθους μπαρουφολογία αφού:
1.Συμφώνησε σε ακύρωση της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ παρ, όλο που συνεχίζει να επικαλείται την ανοησία της τόνωσης της ζήτησης ως ανακουφιστικό και αναπτυξιακό μέτρο, σε μία οικονομία που παράγει πια ελάχιστα δευτερεύοντα αγαθά, με μειούμενες εξαγωγές.
2.Συμφώνησε σε αύξηση του ΦΠΑ, ένα εξόχως αντιαναπτυξιακό μέτρο, επειδή δεν θίγει τα συμφέροντα των ομάδων συμφερόντων που λυμαίνονται τον παραγόμενο από τον ιδιωτικό τομέα πλούτο, τα οποία αναφανδόν τη στηρίζουν.
3.Συμφώνησε σε έκτακτο φόρο 3% στην εστίαση που ένας αριθμός επιχειρήσεων θα δυσκολευθεί θα καταφύγει σε απολύσεις, εντατικοποίηση και αδήλωτη εργασία για να τον αντέξει με την ταυτόχρονη αύξηση του ΦΠΑ. Αλλά ούτε και αυτός θίγει τα παραπάνω συμφέροντα.
4.Συμφώνησε για έκτακτο φόρο στις 500 πιο πλούσιες οικογένειες που συνιστά προκλητική κοροϊδία προς τους Έλληνες πολίτες αφού ακόμα και 1.000.000 να πάρει από κάθε μία, μόλις φτάνουνε για να πληρώσουμε το δώρο του Καμένου προς τις εταιρείες που θα αναβαθμίσουν τα μουσειακά αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας!
5.Συμφώνησε για ανεξαρτησία των φορολογικών αρχών αλλά εκτός του ότι αυτό δεν φέρνει αυτομάτως και ασφαλώς χρήμα στο ταμείο, ποιος μπορεί να πιστέψει πια μία κυβέρνηση που διορίζει όχι απλά ημέτερους αλλά αδέρφια, ξαδέρφια, θείους, θείες, γκόμενους και γκόμενες, σύντροφους και συντρόφισσες και επιχειρεί να αλώσει την ίδια τη διοίκηση της Κεντρικής τράπεζας;
Ταυτόχρονα τα κυβερνητικά παπαγαλάκια ξεκίνησαν μία ιστορία σύγκρουσης κυβέρνησης-Στουρνάρα που η κυβέρνηση έσπευσε να υιοθετήσει με δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της, ενώ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το θεώρησε μείζον θέμα δηλώνοντας: «Ο Γιάννης Στουρνάρας μπορεί να κατηγορηθεί γιατί δεν ενημέρωσε τον πολιτικό κόσμο και τον ελληνικό λαό για τα τεράστια βάρη, τα οποία σωρεύει στους ώμους των Ελλήνων φορολογουμένων η ατέρμονη παράταση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές και για τα χάλια της ελληνικής οικονομίας και όχι για το αντίθετο, όπως φαίνεται να πιστεύει η κυβέρνηση. Επί πολλά χρόνια, όταν η Ελλάς αφρόνως εβάδιζε προς τον υπερδανεισμό και την χρεοκοπία, κατηγορούσα τους εκάστοτε Διοικητές της Τράπεζας Ελλάδος, διότι, αυτοί τουλάχιστον δεν ενημέρωναν, όπως είχαν θεσμικό χρέος, τον ελληνικό λαό και τον πολιτικό κόσμο για τους κινδύνους, εις τους οποίους η χώρα εξετίθετο».
Ο έμπειρος παλαιός πολιτικός αντιλαμβάνεται ότι στην κυβέρνηση εξυφαίνεται σχέδιο κατάλυσης της ανεξαρτησίας της κεντρικής τράπεζας, που στον Ελληνικό λαό δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο ότι στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών συνθηκών τραπεζικής ενοποίησης, είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και αν ο Στουρνάρας «φαγωθεί» δεν θα γίνει για να διοριστεί η γκόμενα κάποιου, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση κάποιο πολιτικό στέλεχος αποφασισμένο να μην συνεχίσει να εφαρμόζει τους διατραπεζικούς ευρωπαϊκούς κανόνες.
Ταυτόχρονα, οι κόκκινες γραμμές περιορίζονται πια αυστηρά σε ό,τι θίγει τις δομές της διαπλοκής και του πελατειακού συστήματος.
* Είναι κόκκινη γραμμή η μείωση των συντάξεων γενικώς για να κρυφτεί το γεγονός ότι παρ’ όλες τις περικοπές στις συντάξεις του δημοσίου και των ΔΕΚΟ η επιβάρυνση του προϋπολογισμού από αυτές μεγάλωσε ως ποσοστό του ΑΕΠ αφού αυτό μίκρυνε κατά τουλάχιστον 25%.
* Είναι κόκκινη γραμμή η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για να κρυφτεί το γεγονός ότι οι προνομιούχες συντάξεις επιδοτούνται με εξοργιστικά ποσοστά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
* Είναι κόκκινη γραμμή οι απολύσεις στο δημόσιο, το κλείσιμο άχρηστων οργανισμών, η διαθεσιμότητα, η κινητικότητα, η αξιολόγηση, ακόμα και η μείωση των υψηλότερων μισθών, γιατί δεν τολμούν (όπως και οι προηγούμενοι) να πουν ότι έχουμε ένα κράτος που με εξαίρεση τις ιατρικές και νοσηλευτικές υπηρεσίες του συστήματος, χρειάζεται για τις κάκκιστες υπηρεσίες του, για κάθε 8 ευρώ φόρων μας, τα 7 για τον εαυτό του και το 1 για να μας το γυρίσει πίσω ως κοινωνική παροχή.
Ταυτόχρονα, τα σχόλια στις ειδήσεις και στις πολιτικές εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης έχουν μετατραπεί σε έναν υστερικό αντιευρωπαϊκό μονόλογο, με φρασεολογία και περιεχόμενο περί «ευρω-γερακιών που απαιτούν συνεχώς και νέα μέτρα γιατί θέλουν να ταπεινώσουν την ελληνική κυβέρνηση για να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν»!
Ταυτόχρονα οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται.
Βρίσκόμαστε στη φάση διαπραγμάτευσης μεταξύ του Τσίπρα και της τριπλέτας Ζωής-Ρινάλντι-Μητρόπουλου για το ποιοί είναι οι πιο φίλοι του λαού μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και της διαπραγμάτευσης μεταξύ Σταθάκη-Λαφαζάνη για την πώληση του ΟΛΠ.
Ά και να μην το ξεχάσω:
Στη διαπραγματευτική ομάδα που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας προστέθηκε και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Τάκης Κορωνάκης, αιώνιος φοιτητής από το 1994 στο Πολυτεχνείο, που κάλεσε το λαό να βγεί ξανά στους δρόμους για τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης.
Ποιος άραγε είναι διατεθειμένος να βοηθήσει αυτή την κυβέρνηση να συνεχίσει να «κυβερνά»;