Ο Κος Θ. και ένας φίλος του οικονομολόγος συζητούσαν για τις επιπτώσεις της ύφεσης στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, πίνοντας τον απογευματινό καφέ τους στο ημίφως του σαλονιού του Κου Θ., όταν ο δεκατριάχρονος γιός του φίλου του που μέχρι εκείνη τη στιγμή καθόταν σιωπηλός ρώτησε;

-Μπαμπά τι είναι η ύφεση και η ανθρωπιστική κρίση;

Ο πατέρας του τον κοίταξε αμήχανος για μερικά δευτερόλεπτα και μετά του απάντησε:

-Νομίζω ότι θα ήταν ευγενικό να με αφήσεις να τελειώσω πρώτα τη συζήτηση που έχουμε αρχίσει με τον Κο Θ. Μετά θα σου εξηγήσω τι είναι η ύφεση.

Χωρίς ο δεκατριάχρονος να πει τίποτα, άνοιξε το τάμπλετ του και μετά από λίγο οι ήχοι από το αγαπημένο του παιχνίδι ανακατεύτηκαν με τη συζήτηση για τη ύφεση.

Σε λίγη ώρα, όταν ο Κος Θ και ο φίλος του αποδέχθηκαν το γεγονός ότι συμφωνούσαν σε ορισμένα ζητήματα ενώ σε άλλα διαφωνούσαν, ο Κος Θ είπε στο μικρό:

-Ρώτησες κάποιον καθηγητή στο σχολείο να σου εξηγήσει τι είναι ύφεση;

-Μα βέβαια Κε Θ, αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσε όταν μου είπε «Ύφεση είναι τώρα που σου κάνω μάθημα τις ίδιες ώρες με μικρότερο μισθό και πρέπει κι από πάνω να σου εξηγώ τι είναι ύφεση».

-Αλλά-επέμεινε ο Κος Θ.-θα μπορούσες προηγουμένως, πριν κατεβάσεις το παιχνίδι σου στο τάμπλετ, να γκουγκλάρεις τη λέξη και να διαβάσεις σχετικά με την ύφεση.

-Ναι ναι το έκανα αυτό κε Θ-απάντησε ζωηρά ο μικρός-αλλά και πάλι δεν κατάλαβα τι θα πει ότι ύφεση έχουμε όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης υποχωρούν με συνέπεια τα δημοσιονομικά μεγέθη των κρατών να εκτίθενται στο ενδεχόμενο εκτροπής, που μπορεί να δημιουργήσει μέχρι και συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.

-Κατά συνέπεια θα πρέπει να το εξηγήσουμε εμείς-είπε τότε ο Κος Θ. και σηκώθηκε από την πολυθρόνα του.

Κατευθύνθηκε προς την απέναντι μεριά του σαλονιού και άνοιξε την τηλεόραση, ζητώντας και από τους δύο ευγενικά να δουν μαζί του την αγαπημένη του εκπομπή μαγειρικής με ελληνικές παραδοσιακές συνταγές, που έβλεπε καθημερινά, αφού μεταξύ άλλων ο Κος Θ. ήταν και ένας αρκετά καλός μάγειρας, όπως έλεγαν αρκετοί φίλοι του.

Η εκπομπή άρχισε με πρώτη συνταγή τα γεμιστά, όταν ο μικρός αναφώνησε ενθουσιασμένος:

-Μου αρέσουν πολύ τα γεμιστά.

-Ωραία λοιπόν-είπε ο Κος Θ-θέλω να δεις τη συνταγή με προσοχή γιατί σκοπεύω να σου ζητήσω να μου την επαναλάβεις. Θέλω να δω αν θα τη θυμάσαι.

Με το τέλος της συνταγής και μόλις έπεσαν οι διαφημίσεις, ο Κος Θ. χωρίς να χάσει στιγμή ρώτησε τον δεκατριάχρονο:

-Μπορείς να μου πεις πόσα πράγματα χρειάστηκε ο μάγειρας για να φτιάξει τα γεμιστά;

-Θα προσπαθήσω Κε Θ αλλά ήταν πάρα πολλά και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τα θυμηθώ όλα.

-Προσπάθησε λοιπόν, είμαι όλος αυτιά.

-Λοιπόν –άρχισε ο μικρός-σε μία κατσαρόλα Γαλλίας ρίχνουμε αρκετό λάδι Καλαμάτας για να τσιγαρίσουμε τα κρεμμύδια Τουρκίας. Μετά αδειάζουμε τις ντομάτες Ισπανίας, τις μελιτζάνες Χιλής και τα κολοκυθάκια Ισραήλ ρίχνοντας το περιεχόμενο μέσα στην κατσαρόλα. Ψιλοκόβουμε μαϊντανό Βοιωτίας και μαζί με ρύζι Ταϋλάνδης, σταφίδες μαύρες Αιγύπτου και κουκουνάρια Ιταλίας τα ρίχνουμε μέσα στην κατσαρόλα και τα αφήνουμε να πάρουν μία βράση. Έχουμε από πριν καθαρίσει και κόψει πατάτες Κύπρου κυδωνάτες και τις τοποθετούμε ανάμεσα στα άδεια λαχανικά που έχουμε βάλει μέσα σε ένα αντικολλητικό ταψί Γερμανίας. Προσθέτουμε αλάτι Ιμαλαΐων, πιπέρι Ινδίας, βάζουμε λίγη ζάχαρη Ισημερινού μέσα σε κάθε ντομάτα, κατεβάζουμε τη γέμιση από τη φωτιά και γεμίζουμε προσεκτικά. Προσθέτουμε ακόμα λίγο ελαιόλαδο από πάνω και τα βάζουμε στο φούρνο για μιάμιση περίπου ώρα.

-Περίφημα, περίφημα φώναξε ενθουσιασμένος ο Κος Θ. ενώ ο μπαμπάς του δεκατριάχρονου δεν έκρυβε ένα χαμόγελο ικανοποίησης.

-Και τώρα μπορείς να μου πεις τι από όλα όσα χρησιμοποιήσαμε ήταν ελληνικό;

Ο μικρός κοίταξε με ένα απελπισμένο βλέμμα τον Κο Θ. πιστεύοντας ότι ήταν αδύνατον να θυμηθεί κάτι τέτοιο αλλά δεν το έβαλε κάτω.

Άρχισε να υπολογίζει σιωπηλά και με βοηθό τα δάχτυλα των χεριών του ξεχώριζε όσα σκεύη και φαγώσιμα είδη θυμόταν σε ξένα και ελληνικά.

Τελικά με ένα έκδηλο δισταγμό στη φωνή του απάντησε λες και ρωτούσε εκείνος τον Κο Θ:

–Το λάδι και ο μαϊντανός δεν ήταν;

-Περίφημα, θαυμάσια, καταπληκτικά-αναφώνησε ο Κος Θ με έναν ενθουσιασμό που σπάνια είχαν παρατηρήσει όσοι τον συναναστρέφονταν χρόνια-τώρα πια ξέρεις τι είναι η ύφεση.

-Αλλά κύριε Θ-συνέχισε ακάθεκτος ο μικρός-πότε έχουμε ανθρωπιστική κρίση;

-Μα αυτό αγαπητέ μου είναι πανεύκολο-φώναξε με έναν εντελώς ανεξήγητο θριαμβικό τόνο στη φωνή του ο Κος Θ.-ανθρωπιστική κρίση έχουμε όταν δεν έχουμε καμία εκπομπή μαγειρικής.