Το Πολυτεχνείο υπήρξε το ορόσημο μιας γενιάς που βίωνε την κατάλυση της δημοκρατίας και το λάθος μιας κοινωνίας που ανεχόταν και συμβιβάζονταν με τον γύψο, αντιμετωπίζοντας τους λίγους που αντιστεκόταν, ως ρομαντικούς στην καλύτερη, ως ταραξίες φοιτητές που δεν κοιτάν τα μαθήματά τους αλλά την πολιτική από την άλλη.
Το Πολυτεχνείο ως ξέσπασμα μιας πολιτικοποιημένης νεολαίας σε περίοδο ανελευθερίας αποτελεί σύγχρονο φάρο ελπίδας για τη δική μας πατρίδα, ότι, σε ανάλογες καταστάσεις πάλι κάποιοι θα πουν το όχι, έστω και εάν δεν είναι πλειοψηφία, έστω και εάν η θυσία τους θα είναι μονόδρομος αφύπνισης, έστω και εάν στο τέλος μιας μακράς άλλης μεταπολιτευτικής περιόδου, οι πρωταγωνιστές της εξέγερσης συμβιβαστούν με το άνισο της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας, επιλέγοντας να μείνουν θεατές, ή κομπάρσοι και θύματα μιας λανθάνουσας ευημερούσας δημοκρατίας ανεμόμυλων του Θερβάντες.
Η θυσία και ο ηρωισμός ευτυχώς δεν εξαρτώνται από το αποτέλεσμα και τα ανταλλάγματα… εάν εξαρτιόταν, πολλά απ΄όσα έχουν συμβεί στον κόσμο ανά του αιώνες δεν είχαν υπάρξει. Οι ήρωες του σήμερα φυσικά δεν είναι οι φοιτητές στην πόρτα Πολυτεχνείου που εμποδίζουν όσους αγωνίστηκαν σε αυτό να εισέλθουν στον χώρο για να καταθέσουν στεφάνι, ούτε όσοι εμφορούνται από εθνικιστικές και ακραίες ιδέες και επιλέγουν τα όπλα, τις βόμβες, το φασισμό, τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία ως λύση.
Οι ηρωικές πράξεις μπορεί να παραχαράσσονται, ακόμη και να καθοδηγούνται εν μέρει από τους νικητές στο πλαίσιο της πολιτιστικής βιομηχανίας του σήμερα, στην πραγματικότητα όμως, η διάσταση της μυθοποίησης τους τελικά προκύπτει από το αλάνθαστο λαϊκό αίσθημα, την κουλτούρα και τις αξίες του ουμανισμού και του ανθρωπισμού που ετερο-καθορίστηκαν από το χθες και καθόρισαν το μέλλον των λαών από τη Γαλλική επανάσταση και τον Διαφωτισμό.
Εν δυνάμει μπροστάρηδες όταν και εάν χρειαστεί, είναι πάντα όλοι όσοι αντιλαμβάνονται το σωστό από το λάθος, όσοι εμφορούνται από τα ιδανικά και τις αξίες μίας πιο δίκαιης κοινωνίας που χωρίς πολύ σκέψη θα υπερνικήσουν τον φόβο των συνεπειών και θα σταθούν απέναντι στο «θεριό» … και με το ήθος, τον κόπο και το ρίσκο τους, θα σταθούν απέναντι σε οτιδήποτε εκφράζει την ανελευθερία και την σύγχρονη καταπίεση. Οι σύγχρονοι ήρωες πάντα θα συνδέονται με τους προγενέστερους σαν ένα «πάλις ξεκίνημα νέοι αγώνες», ωστόσο ο κίνδυνος της ιδεολογικής αυταπάτης πάντα θα ελοχεύει, όχι ως προς την πρόθεση της αλλαγής και της ανάγκης για τη μάχη, αλλά ως προς το ευκταίο του στόχου.
Η θυσία και ο ηρωισμός άλλωστε όπως προείπαμε, δεν συνδέεται με το αποτέλεσμα…