Την ώρα που τα κόμματα και οι πολιτικοί ακονίζουν τα μαχαίρια τους προετοιμαζόμενοι για μια ακόμα ακραία πολωτική προεκλογική περίοδο, σε μερικές γωνιές της χώρας κάποιοι υποψήφιοι δίνουν τη δική τους μάχη της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Ένας από αυτούς είναι ο νέος δικηγόρος Μισέλ Αμπού Χάντμπα που αποφάσισε να συμμετάσχει στην πολιτική ζωή του τόπου του δίνοντας την εκλογική μάχη μέσα από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην Ηλεία.
Γεννημένος στην Ελλάδα, με καταγωγή από την Παλαιστίνη, σπούδασε νομικά και ασκεί το επάγγελμά του στην Αμαλιάδα. Στο δικηγορικό του γραφείο προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Έλληνες συμπολίτες του αλλά και στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που βρίσκουν στο πρόσωπό του έναν ενεργό συμπαραστάτη στον αγώνα για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα, ανάμεσα σε όλο και περισσότερες ανάλογες περιπτώσεις νέων ανθρώπων που διακρίνονται και διαπρέπουν στη δεύτερη πατρίδα τους.
Η υποψηφιότητά του ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής για κάποιους δήθεν υπερπατριώτες που έσπευσαν να δείξουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ρατσισμού, βγάζοντας από μέσα τους χολή και μίσος. Διαβάζω μερικά από τα χυδαία σχόλια που γράφτηκαν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κάτω από την πρόσκληση στα εγκαίνια του εκλογικού του κέντρου. «Πατρίδα δεν έχεις για να πολιτευτείς; Γιατί να σε ψηφίσουν οι Έλληνες, με ποιο δικαίωμα ζητάς την ψήφο τους;» Και πιο κάτω: «Το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές της Αμαλιάδας ψηφίζει ένα δικό του άνθρωπο. Αυτόν ξέρει αυτόν εμπιστεύεται». Ένα ντροπιαστικό ρατσιστικό παραλήρημα σε μια χώρα που έχει νιώσει την μετανάστευση και την προσφυγιά κυριολεκτικά στο πετσί της.
Πρόκειται για ένα αλλοπρόσαλλο συνοθύλευμα όλων αυτών που
νιώθουν ιερό μένος κάθε φορά που ένα αριστούχο παιδί μετανάστη σηκώνει περήφανα τη σημαία του σχολείου του ενώ ταυτόχρονα είναι έτοιμοι να τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο κάθε φορά που ένα ολυμπιακό μετάλλιο κρέμεται στο στήθος ενός αθλητή ή μιας αθλήτριας με καταγωγή από άλλη χώρα. Όλων αυτών που δεν τολμούν βέβαια να ρωτήσουν τους Αντετοκούμπο αν έχουν καμιά άλλη εθνική να πάνε να παίξουν. Όλων αυτών που θέλουν τους μετανάστες για να τους κάνουν τζάμπα τις δουλειές που οι ίδιοι δεν καταδέχονται να κάνουν αλλά αγανακτούν όταν τους βλέπουν να προχωρούν και να προκόβουν στη ζωή τους.
Είμαστε ακόμα πολύ μακριά από το να φανταστούμε κάποιους άξιους συμπολίτες μας με διαφορετική καταγωγή να αναδεικνύονται στα πολιτικά αξιώματα της χώρας, όπως γίνεται ήδη σε άλλες δυτικές χώρες με τα παραδείγματα να πληθαίνουν συνεχώς. Είναι ίσως καιρός να δώσουμε κι εμείς στους νέους ανθρώπους όπως ο Μισέλ Αμπού Χάντμπα που θα αποφασίσουν να πολιτευτούν για να προσφέρουν στη χώρα μας, την ευκαιρία να κριθούν ισότιμα και να διακριθούν στην πολιτική ζωή πραγματοποιώντας τις φιλοδοξίες και τα όνειρά τους.