Έναυσμα για το παρόν αποτελεί το διήμερο που οργάνωσε το ΙΣΤΑΜΕ. Σε αυτό ακούστηκαν φωνές από το παρελθόν (ελάχιστες ευτυχώς) και πολλές που στοχεύουν στο μέλλον. Με ιδιαίτερη ικανοποίηση άκουσα τον Αρίστο Δοξιάδη, τον Τ. Γιαννίτση, τον Ν. Μπίστη, τον Γ. Καλογήρου, τον Ν. Χριστοδουλάκη και, φυσικά, τον Κ. Σημίτη, να αναφέρονται στο μέλλον και στο δέον γενέσθαι.
Η επιτυχία του διημέρου, βέβαια, δεν εξιλεώνει τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, από τον οποίο, μετά τη δημόσια κατακραυγή, περίμενα να έχει ήδη προτείνει άλλο πρόσωπο για την Παγκόσμια Τράπεζα. Δεν προέρχεται ούτε από την προσέλευση στο ίδιο αμφιθέατρο των τριών εν ζωή προέδρων του ΠΑΣΟΚ. Προέρχεται, κυρίως, από τις παρεμβάσεις για την προοπτική της δημιουργίας της Κεντροαριστεράς, ατόμων, όπως οι προαναφερθέντες και πολλοί άλλοι. Μιας Κεντροαριστεράς, η οποία δεν θα έχει ως πυρήνα το ΠΑΣΟΚ πόσο μάλλον τη ΔΗΜΑΡ, αλλά θα υλοποιεί μία νέα προσπάθεια, όπως ευστόχως την περιγράφουν πολλοί αρθρογράφοι μέσα από τις στήλες των ΜΜΕ. Πάντως, θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσουμε στον Ευ. Βενιζέλο την εκφρασμένη διάθεση για μη ηγεμόνευση του νέου πόλου από το ΠΑΣΟΚ, όπως και την υπεύθυνη στάση του -ασχέτως της ύπαρξης και άλλων κινήτρων- στη στήριξη κυβέρνησης συνεργασίας για τη σωτηρία της χώρας, σε αντιδιαστολή προς την ανεύθυνη στάση της μέχρι πρότινος «Αριστεράς της ευθύνης».
Η επιτυχία ή μη του νέου εγχειρήματος, έχει ως προϋπόθεση την επεξεργασία θέσεων στα θέματα παιδείας, πολιτισμού, υγείας, ανάπτυξης, ενέργειας και εξωτερικής πολιτικής, βασισμένων στις επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών. Κυρίως δε, θα πρέπει το νέο σχήμα να δηλώσει από την πρώτη στιγμή απερίφραστα ότι θα πορευτεί με αξιώματα (1) την απόρριψη του λαϊκισμού και του πελατειακού Κράτους ως μέσον προσέλκυσης ψηφοφόρων, (2) τον περιορισμό του συνδικαλισμού στην προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, της αξιοκρατίας, της παραγωγικής εργασίας και το σεβασμό του Συντάγματος και των νόμων, (3) στην άμεση αλλαγή του προσανατολισμού της εκπαίδευσης με στόχο την προώθηση του 70% των νέων στην τεχνική εκπαίδευση (δείτε www.protagon.gr 2/7/2013 και www.todiktio.ru 3/7/2013 και άρθρο του Γ. Μαρίνου στο ΒΗΜΑ 1/9/2013) , (4) την ανάδειξη της επιχειρηματικότητας σε καινοτόμα τεχνολογικά προϊόντα, σε πρωταρχικής και εθνικής σημασίας στόχο με την υποχρεωτική και με αξιοκρατικά κριτήρια ενίσχυσή της εκ μέρους των Τραπεζών, (5) τη σταδιακή και σε βάθος χρόνου αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ για την έρευνα από 0,6% σε 3%, όπως συμβαίνει στις Σκανδιναβικές χώρες, (7) την αύξηση του ποσοστού για την Παιδεία, σύμφωνα με την πρόταση του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ, (8) την ολοκλήρωση του σχεδιασμού χρήσης γης σε ολόκληρη την επικράτεια, (9) την συνέχιση και βελτίωση της ενεργειακής πολιτικής και βέβαια (10) τη συνεργασία των χωρών της Ε.Ε. στην προσπάθεια ενοποίησης και την αποκήρυξη της πολεμικής μεταξύ Βορρά και Νότου, όπως ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως δε, να πει ευθέως στο λαό ότι δεν είναι δυνατή η επαναφορά στην προ του 2009 ευμάρεια, βασισμένης σε δανεικά, και ότι όποιος κηρύσσει το αντίθετο, ψεύδεται ασυστόλως και παραπλανά τον λαό. Ας πούμε ξεκάθαρα ότι το μέσο ποσοστό του ΑΕΠ στην Ε.Ε., που διατίθεται σε καταναλωτικά αγαθά, είναι 58% τη στιγμή που οι Έλληνες διέθεταν έως το 2010 το 70% και μαζί με τις δαπάνες του Δημοσίου το ποσοστό αυτό ανερχόταν σε 90%. Να τεκμηριώσουμε, επίσης, και να κάνουμε κατανοητό στο λαό ότι αυτό οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο την επιβίωση της χώρας μας.
Η νέα Κεντροαριστερά δεν μπορεί να έχει σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ του λαϊκισμού, των αντιφατικών δηλώσεων, της έλλειψης επεξεργασμένων θέσεων στο σύνολο σχεδόν των κρίσιμων θεμάτων, της στήριξης οιασδήποτε προέλευσης απεργιακής κίνησης και της παντελούς έλλειψης σεβασμού στο Σύνταγμα και τους νόμους που η Βουλή θεσπίζει. Είναι οξύμωρο, αντιφατικό και πρωτοφανές, ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκινά την φθινοπωρινή έφοδο για την κατάληψη της εξουσίας και η μόνη του ενασχόληση με την Παιδεία και την Υγεία να είναι ο τρόπος με τον οποίο θα ενισχύσουν τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, κλείνοντας τα σχολεία και τα νοσοκομεία της χώρας. Τη στιγμή μάλιστα που είναι γνωστή η πλήρης ανυπαρξία επεξεργασμένων θέσεων και για τα δύο αυτά εθνικά κεφάλαια, δηλαδή την παιδεία και την υγεία. Υπενθυμίζω ότι η πλέον πρόσφατη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ανάγεται στον Αύγουστο του 2012, όταν κατέθεσε νομοσχέδιο με το οποίο ζητούσε την κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου (4009/2011) και την επαναφορά του νόμου Γιαννάκου (3549/2007), για την μη εφαρμογή του οποίου είχε δώσει την μάχη των μαχών το 2007, κλείνοντας επί δίμηνο τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας.
Γι’ αυτούς τους λόγους, ο ρόλος όλων των συγκροτημένων ομάδων και δεξαμενών σκέψης, θα πρέπει να είναι η προετοιμασία επεξεργασμένων θέσεων που θα χρησιμοποιηθούν για τον προγραμματικό λόγο του νέου πόλου, θα δώσουν προοπτική και θα υποδείξουν διεξόδους στον χειμαζόμενο λαό μας. Και επειδή ο χρόνος τρέχει αδυσώπητα και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα, οι εξελίξεις θα πρέπει να επισπευσθούν για μία αξιοπρεπή και πειστική παρουσία του νέου σχήματος, τον Μάιο του 2014. Θα πρέπει να συγκροτηθούν από τώρα πυρήνες πρωτοβουλίας σε κάθε πόλη και κωμόπολη, από άτομα που εμφορούνται από αυτές τις ιδέες και πιστεύουν στην αναγκαιότητα ίδρυσης αυτού του πόλου. Οι τελευταίοι, θα ενταχθούν στην κοινή προσπάθεια μιας ηγετικής ομάδας, ενός διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς. Έως τότε, ας ελπίσουμε ότι η ηγετική ομάδα της ΔΗΜΑΡ θα αντιληφθεί ότι η στροφή προς τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την απαγόρευση στα στελέχη της να συμμετέχουν στις εκπομπές της Δημόσιας Τηλεόρασης, με τη συνέχιση άρνησης στήριξης του νόμου Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τη στήριξη των απεργιακών κινητοποιήσεων των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας και την εμμονή στη δημιουργία της Κεντροαριστεράς, χωρίς το ΠΑΣΟΚ, αλλά με πυρήνα τη ΔΗΜΑΡ, αποτελούν συντηρητικές προτάσεις που παρασάγγας απέχουν από την Αριστερά της ευθύνης.