Μα φυσικά η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές ΝΑΙ. Αυτή την απάντηση δίνουν με δυνατή φωνή όλοι οι πολιτικοί μας, οι οποίοι εντάσσονται στον προοδευτικό και στον συντηρητικό χώρο. Μόνον οι εντασσόμενοι στον Οπισθοδρομικό χώρο, είτε αμφισβητούν την σημερινή Ενωμένη Ευρώπη και το κοινό της νόμισμα, διότι αντιτάσσονται στα σχέδιά τους για «έλεγχο όλων των αρμών της εξουσίας» (ΣΥΡΙΖΑ) είτε δηλώνουν ευθαρσώς αντίθετοι με αυτήν (π.χ. ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, Ελληνική Λύση).
Το Κίνημα «Μένουμε Ευρώπη» συγκροτήθηκε και αναπτύχθηκε το 2015, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου αμφισβήτησαν την ΕΕ και το ευρώ και προσπάθησαν να επαναφέρουν τη δραχμή και να ζητήσουν από την Ρωσία και την Βενεζουέλα δανεικά για να «ξεφύγουν από την μέγγενη του νεοφιλελεύθερισμού».
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Νίκος Αλιβιζάτος ήσαν μεταξύ εκείνων, που πρωτοστάτησαν στην κίνηση «Μένουμε Ευρώπη» το 2015, όπως πρωτοστάτησαν και τα δύο κόμματα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, αλλά και η πάλαι ποτέ ΔΗΜΑΡ, στο διάστημα 2012-2014. Ήσαν πολλοί εκείνοι, που αντιστάθηκαν και στην προσπάθεια διάλυσης του Εκπαιδευτικού Συστήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον Απρίλιο 2015 με πρωτοβουλία των Εύη Χριστοφιλοπούλου, Άννας Διαμαντοπούλου και Κυριάκου Μητσοτάκη δημιουργήθηκε η κίνηση «Πρωτοβουλία για την Παιδεία», στην οποία συμμετείχαν από την πρώτη στιγμή άτομα από τον εκπαιδευτικό χώρο, όπως ο Νίκος Σταυρακάκης, ο Σωκράτης Κάτσικας, ο Λεωνίδας Καστανάς και ο υπογράφων.
Ουδείς αμφισβητεί το μέγεθος του Βαγγέλη Βενιζέλου, ως πολιτικού και ως συνταγματολόγου. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την προσπάθειά του στο διάστημα 2012-2014 να διατηρηθεί η χώρα εντός των πλαισίων της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Όλοι του αναγνωρίζουμε την πρόταξη του εθνικού συμφέροντος έναντι εκείνου του κόμματος του οποίου ηγείτο. Όπως ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει (και όσοι το πράττουν δείχνουν την αποστροφή τους στο δίκαιο και στην αντικειμενική αλήθεια) ότι η Ελλάδα από «μαύρο πρόβατο της Ευρώπης» έχει μεταμορφωθεί πλέον σε πρωταγωνιστή της από το 2019 έως σήμερα. Οι ύμνοι του Economist, των New York Times, του Banker και των οργανωτών του World Economic Forum για την επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης να μετατραπεί από παρία σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων, να ανορθώσει την ελληνική οικονομία, να είναι πρώτη παγκοσμίως σε ρυθμούς ανάπτυξης και να επαναφέρει την αξιοπιστία της χώρας, δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, ακόμη και από «χούλιγκαν» της πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αναγνωρίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, που έπαιξε ο νυν πρωθυπουργός στην οργάνωση και έγκριση του Ταμείου Ανάκαμψης στην ΕΕ. Όπως, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα του πρωθυπουργού να αντιμετωπίσει επιτυχώς το μεταναστευτικό κύμα στον Έβρο και στα νησιά, να καταστήσει ευρωπαϊκά τα ελληνικά σύνορα με την Τουρκία, να οργανώσει και να στηρίξει την κοινωνία εν καιρώ πανδημίας και παράλυσης κάθε οικονομικής δραστηριότητας, να προσελκύσει επενδύσεις, να μειώσει δραστικά την ανεργία, να στηρίξει το κοινωνικό κράτος, να μεταρρυθμίσει το εκπαιδευτικό σύστημα και να θωρακίσει αμυντικά τη χώρα.
Όσον αφορά στον Βαγγέλη Βενιζέλο, είναι απώλεια η απουσία του από το Κοινοβούλιο, με ευθύνη της αείμνηστης προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Όμως, είναι παρών στην πολιτική ζωή της χώρας τόσο με την δραστηριότητα του «Κύκλου Ιδεών» όσο και με την αρθρογραφία του και τις πολιτικές παρεμβάσεις του. Θα πρέπει, όμως,, να γνωρίζει ότι κάθε πολίτης, που έχει εκτεθεί τόσο πολύ στον πολιτικό στίβο, περνώντας από αξιώματα, όπως αυτό του υπουργού, του αντιπροέδρου κυβέρνησης, του αρχηγού κόμματος και του ενεργού πολίτη, είναι ανοικτός και στην κριτική. Θεωρώ ατυχή την αρθρογραφία του για το θέμα της επισύνδεσης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, ως εωρωβουλευτή (η επισύνδεση σταμάτησε την επομένη της εκλογής του στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ), όταν διατύπωσε την άποψη ότι οι βουλευτές δεν πρέπει να παρακολουθούνται (δηλαδή οι μωαμεθανοί βουλευτές, που αποδεδειγμένα διατηρούν στενές σχέσεις με το Τουρκικό Προξενείο δεν πρέπει να παρακολουθούνται). Όπως θεωρώ ατυχή την συμμετοχή του στην αυριανή εκδήλωση, που οργανώνει μία κίνηση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ με την συμμετοχή φίλων του ΣΥΡΙΖΑ και με τίτλο «Μένουμε Ευρώπη;». Η εκδήλωση δεν έχει επιστημονικό χαρακτήρα, αλλά καθαρά κομματικής εκμετάλλευσης. Οι οργανωτές (όχι ο Βαγγέλης Βενιζέλος) έχουν ως στόχο να προπαγανδίσουν τη θέση ότι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας (ευρωπαϊκότητα, όπως την κατονομάζει η νέα εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Πόπη Τσαπανίδου σε άρθρο της στο ΒΗΜΑ της Κυριακής) κινδυνεύει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δηλαδή η ένταξη της χώρας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη κινδυνεύει από το κόμμα, που την ενέταξε στην ΕΟΚ και από τον πρωθυπουργό που την καθιέρωσε ως μία ηγέτιδα χώρα, και όχι από εκείνους, που κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να την αποσπάσουν από την Ευρωζώνη και την ΕΕ και να την καταστήσουν έρμαιο των γεωπολιτικών εξελίξεων.
Αναγνωρίζω στον Βαγγέλη Βενιζέλο την επιστημονική του κατάρτιση. Αναγνωρίζω την αγάπη του για την πατρίδα. Αναγνωρίζω την μεγάλη του προσφορά στη χώρα, όταν αυτή κινδύνευσε. Αναγνωρίζω, τέλος, την μεγάλη απώλεια για την πολιτική ζωή του τόπου, λόγω του αποκλεισμού του από την αείμνηστη τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Όμως, αναγνωρίζω στον εαυτό μου και το δικαίωμα της άσκησης κριτικής. Για αυτούς τους λόγους, έχω το δικαίωμα να πω ευθαρσώς και δημοσίως ότι ήταν ατυχής η αποδοχή της συμμετοχής του σε αυτή την κομματική και όχι επιστημονική εκδήλωση «Μένουμε Ευρώπη;».