Έφτασε η στιγμή η χώρα να κατακτήσει και τη νέα της κορυφή: οι τράπεζές μας απελευθερώνονται όπως και οι καταθέτες από τον εξαναγκασμό και τη μιζέρια των capital controls, μόνο όμως σε ό,τι αφορά την κίνηση κεφαλαίων εντός Ελλάδας! Με άλλα λόγια η νέα μας επιτυχία ισοδυναμεί με ένα μηδενικό: οι τράπεζές μας παραμένουν ταχυδρομικά καταστήματα που διεκπεραιώνουν εμβάσματα και πληρωμές εγχωρίως, παρέχοντας μηδενικά δάνεια στη μηδενική οικονομία. Η υπερτριετής ανωμαλία βαφτίζεται επιτυχία και η ομολογία τρομακτικής δημοσιονομικής δυσχέρειας, η ανυπαρξία αγοράς και αγορών στη χώρα αντί να σημάνουν επιφύλαξη, περίσκεψη, αιδώ συνοδεύονται και έτσι στιγματίζονται από έπαρση, θρασύδειλες επιδείξεις, αναβλητικότητα, αναίτια επιθετικότητα. Ο βασιλιάς είναι γυμνός: μαγκιά του λοιπόν.
Κρίμα όμως σε εμάς που ζούμε στη χώρα αυτή γκουλάκ, κρίμα που περιμένουμε από πέντε έξι φωνές από το εξωτερικό απλώς και μόνο για να θυμίσουν την απώλεια που σήμανε το 2015. Την απώλεια συνοδεύει η παραδοχή, η απώθηση, ο συμβιβασμός, ό,τι δηλαδή ακριβώς χαρακτηρίζει τη δημοκρατική αντιπολίτευση και τη στάση της στη φαιά πραγματικότητα. Στάση ανεπαρκής για τους πολίτες, κυρίως όμως πολιτική αντίδραση που δεν αρκεί στα στρώματα των καταπιεσμένων όσων υφίστανται την ύφεση, όσων αποκλείονται από τη φεουδαρχία, όσων βυθίζονται εξαιτίας τής επ’ αόριστον αναστολής της κοινωνικής κινητικότητας. Αν η αντιπολίτευση είναι ανεπαρκής ποιος θα το πει:
-οι τράπεζές μας για κάθε μέρα που περνά βυθίζονται σε μεγαλύτερες ανάγκες αναχρηματοδότησης
-ο αποκλεισμός από το φτηνό ευρωπαϊκό δανεισμό δεν τις απαξιώνει διεθνώς, τις μαυρίζει δίχως τελειωμό
-η δανειοδότική ανυπαρξία τους επισημειώνει το φαύλο κύκλο της δυσανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας
-το εξωφρενικό κόστος λειτουργίας τους και η ανορθολογική μισθολογική δαπάνη από ευάλωτες σε συνθήκες κρίσης, τις αποτελειώνει
-η αποστέρησή τους από τα οφέλη της απόδοσης των εξυπηρετητέων λόγω ιδεοληψίας (μόνον;) των κρατούντων και η πυξ λαξ δίωξή τους από τη μεσιτική δυσανεξία και απραγία τις τελματώνει (μαζί και την κοινωνία)
-η απουσία δημόσιου εγγυημένου δανεισμού που θα αποτελούσε έμμεση αλλά εύγλωττη εγγύηση για τις ίδιες και το ζοφερό 2020 που προδιαγράφεται δεν είναι άλλο από 2015 σε σταλαγματιές οι οποίες τείνουν σε σταθερές αλλά αυξητικές δόσεις.
Στον παραλογισμό που μας κυβερνά και «μας κυβερνά» τα γεγονότα και οι εξελίξεις επιταχύνουν με την εξυγίανση να μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός μπροστά στις τράπεζες απορρίμματα του εγγύς μέλλοντος. Σκοτάδι στο απομεσήμερο λοιπόν αν τώρα δε σταματήσει η κατρακύλα: ας το πει κάποιος: το κούρεμα στις ελληνικές τράπεζες σε λίγο –όσο δε γίνεται και όσο οι τράπεζες παραμένουν ημίκλειστες? θα ισοδυναμεί με ανεκπλήρωτο πόθο, … «κάτι που θα μπορούσε ίσως (Καίσαρ) να μας σώσει». Αν το κούρεμα αυτό δε γίνει, όλες/ους μάς περιμένει ο νόμος 4000: γουλί, διαπομπευμένοι, απορριγμένοι.