Όμως η έννοια του καλού αποτελέσματος εξαρτάται πάντα από τους αρχικούς και πραγματικούς στόχους αυτού που διαπραγματεύεται. Εμείς είμαστε άραγε βέβαιοι ότι γνωρίζουμε τους πραγματικούς στόχους της κυβέρνησης; Έχουμε νομίζω βάσιμους λόγους να αρχίσουμε πλέον να αμφιβάλλουμε. Όπως βέβαια από ένα σημείο και μετά (από τον Αύγουστο του 2014) και για τις πραγματικές προθέσεις των ευρωπαίων εταίρων μας, ιδιαίτερα δε τις τελευταίες ημέρες, που δείχνουν σαν να προεξοφλούν ένα Grexit και να θέλουν απλώς ο “μουντζούρης” να μείνει στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης! Τα νέα και τα ρεπορτάζ από τις διαπραγματεύσεις μαζί με τις εκατέρωθεν δηλώσεις μοιάζουν περισσότερο με πολεμικές ανταποκρίσεις και ανακοινώσεις εχθρικών στρατευμάτων, παρά με συζητήσεις, έστω δύσκολες, έστω και με αντιπαραθέσεις, ανάμεσα σε εταίρους και συμμάχους. Ο AλέξηςΤσίπρας πραγματοποίησε την ομιλία του την προηγούμενη Τρίτη στη Βουλή για τις κατοχικές αποζημιώσεις μία ημέρα πριν την εκκίνηση των διαπραγματεύσεων με τα τεχνικά κλιμάκια των “θεσμών”, συνδέοντας με αυτό τον τρόπο το θέμα ευθέως με τις διαπραγματεύσεις. Αναβάθμισε έτσι την κλίμακα της αντιπαράθεσης με τη Γερμανία στο ανώτερο δυνατό επίπεδο και έθεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ένα διμερές διακρατικό θέμα, χαμένο από χέρι στην παρούσα φάση, για να ζητήσει εκβιαστικά… τι; Άμεση χρηματοδότηση προφανώς, χωρίς να εκπληρώσει κανέναν από τους όρους που υπήρχαν στο μνημόνιο, του οποίου την παράταση υπέγραψε, και χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση από τους “θεσμούς”, όπως συμφώνησε κατά κάποιον περίπλοκο τρόπο στα τελευταία Eurogroup. Είναι εκ προοιμίου βέβαιο πως αυτά δεν θα γίνουν δεκτά ούτε από τους Γερμανούς ούτε βέβαια και από τα άλλα κράτη. Που δεν νομίζω ότι ενθουσιάζονται ιδιαιτέρως από την ιδέα ενός συμψηφισμού ελληνογερμανικών χρεών με τη δική τους οικονομική συμβολή. Άρα, όσο περισσότερα θέματα και όσο περισσότερα κωλύματα δημιουργούμε στις διαπραγματεύσεις, τόσο απομακρύνεται η προοπτική συμφωνίας και συνεπώς χρηματοδότησης, που αν δεν υπάρξει άμεσα η Ελλάδα κινδυνεύει τις επόμενες εβδομάδες με πιστωτικό γεγονός και με πτώχευση εντός ή εκτός ευρώ! Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει χρόνο στη διάθεσή της. Πολιτεύεται και διαπραγματεύεται άλλωστε ως να έχει αυτό τον χρόνο, την ίδια στιγμή που το “τικ – τακ”, η αντίστροφη μέτρηση του ρολογιού για την έκρηξη της “βόμβας”, ακούγεται εδώ και εβδομάδες. Η πραγματική οικονομία, ο ιδιωτικός τομέας, κάθε μέρα που περνά καταστρέφεται. Σε λίγους μήνες δεν θα υπάρχουν παρά ερείπια κλειστών επιχειρήσεων και στρατιές νέων ανέργων, μια ανεπανόρθωτη καταστροφή! Δεν είναι δυνατό να ισχυριστούμε και να πιστέψουμε ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο και πολιτεύονται αφελώς. Αν δεχθούμε πως η στάση τους δεν είναι προϊόν ανοησίας, τότε προφανώς πρέπει να συμπεράνουμε ότι κινούνται, εξαρχής μάλλον, αλλά σίγουρα στη συνέχεια, στη βάση ενός άλλου σχεδίου που εμείς οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουμε. Όχι ενός plan b όπως λέγεται, αλλά ενός κανονικού plan a, το οποίο συστηματικά και μεθοδικά υλοποιούν με μεγάλη -πρέπει να παραδεχθούμε- επικοινωνιακή δεινότητα, αξιοποιώντας επιτυχώς μέχρι στιγμής τα προπαγανδιστικά εργαλεία της παραπλάνησης, του μεγάλου ψέματος και του αντιπερισπασμού!