Νιώθω πως οι εποχές και τα γεγονότα των ημερών (της κάθε μέρας) με ξεπερνούν. Φαίνεται πως το ιδεολογικό-πολιτικό μου οπλοστάσιο δεν περιέχει πια επεξηγηματικές-αναλυτικές ικανότητες, ώστε να διαμορφώνω γνώμη τέτοια, που να μην με εκθέσει αργότερα, όταν η απόσταση από τα γεγονότα θα βγάλει διαφορετικό συμπέρασμα από την ξαφνική και βιαστική απόφαση… Οι καιροί δεν αντέχουν πια είπα-ξείπα και ο κόσμος ζητάει απ’ όλους μας σαφήνεια και ώριμη στάση. Το θέμα είναι πλέον η επίσημη πτώχευση-χρεοκοπεία της χώρας, παράλληλα με ένα δημοψήφισμα προτεινόμενο από ΣΥΡΙΖΑ μεν, αλλά συναποφασισμένο από ΑΝΕΛ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (μπρρρρρ), όπου καλούνται να το συλλογιστούν όλοι ανεξαιρέτως! Όλες οι πολιτικές απόψεις, όλες οι κοινωνικές τάξεις καθώς και ολόκληρο το εκλογικό σώμα του ελληνικού λαού. Προς το παρόν, έχει αρχίσει το απεχθές θέαμα με τις ουρές στα ΑΤΜ, έξω από τις κλειστές τράπεζες, στα σούπερ μάρκετ, στα βενζινάδικα, η αναταραχή να καλπάζει, η αβεβαιότητα να απλώνεται σαν ίωση, το μέλλον ακόμα πιο σκοτεινό, οι εικόνες μιας εφιαλτικής και βγαλμένης από το παρελθόν… Σοβιετικής πραγματικότητας, τυλιγμένης στο πέπλο μιας πυκνής ομίχλης, από εκείνες που θεωρούσαμε πως δεν θα ζήσουμε ποτέ, γι αυτό και επιλέξαμε να ζήσουμε στη στρατόσφαιρα μιας Ευρωπαϊκής δυτικής δημοκρατικής αντίληψης και κοσμοθεωρίας… Όλα αυτά, μέσα σε λίγες ώρες ανατράπηκαν και χώρισαν ξανά την κοινωνία στις πλευρές του ναι και του όχι. Του έξω ή μέσα. Του ευρώ ή της δραχμής. Τώρα, το σύνθημα μνημόνιο-αντιμνημόνιο που τέθηκε επιστημονικά και κατάφερε να ποτίσει και να διχάσει την κοινωνία, μετεβλήθη ξαφνικά στη θέση με την Αριστερά ή με τους δανειστές; Ίσως μου καταλογιστεί πως μιλάω με γενικολογίες και σχηματοποιημένο λόγο, αλλά, για διαβάστε σας παρακαλώ, πού και ποια είναι η… σαφήνεια του δημοψηφιστικού ερωτήματος που θα πρέπει να αποφασίσουμε… Αυτό που κινεί τη δική μου σκέψη είναι ο εφιάλτης που έχει ξεκινήσει να διαδραματίζεται στην καθημερινότητα. Στα θύματα του μνημονίου και των αγορών (άστεγοι, άνεργοι, αυτόχειρες, κλπ), τώρα θα προστεθούν στρατιές από καινούργια θύματα μιας αποτυχημένης και ως φαίνεται ερασιτεχνικής πολιτικής που θα έκανε… ντα-ντα τους ξένους, θα αποκαθιστούσε τις αδικίες, θα τοποθετούσε τους εργαζόμενους και πάλι στην περίοπτη θέση που τους αρμόζει… Οι «κακοί εταίροι-δανειστές» που θέλουν το «κακό τής χώρας» καθώς και μια δεσπόζουσα Ευρώπη «χωρίς Αριστερά», σε μια Ευρώπη που στοχεύει να «πνίξει τις αριστερές φωνές στην επικράτειά της», στην Ευρώπη που «δεν επέτρεψε στον Τσίπρα να διαπραγματευθεί», τέλος, στον κακό διάβολο (τους ευρωπαίους) που με «σατανικό σχέδιο» σταμάτησαν τις χρηματοδοτήσεις των ελληνικών τραπεζών!!!
Έλεος! Η κατρακύλα έχει κι αυτή σημείο εκκίνησης. Η επί πέντε μήνες ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να διαπραγματευθεί αποτελεσματικά, σε συνδυασμό με τις αμετακίνητες εδώ και χρόνια σκληρά υφεσιακές θέσεις των δανειστών, έφεραν το αποτέλεσμα να προτείνουν (ή να επιχαίρουν;) οι δικοί μας την «ηρωική έξοδο», ώστε να μπορούν «να παίξουν τα νταούλια για να χορεύουν οι ξένοι…» Μόλις λίγες μέρες από τη λήξη των οικονομικών μας υποχρεώσεων, σκορπίζοντας σε όλη την Ευρώπη την ελληνική αφερεγγυότητα… Το Ναι και το Όχι είναι τώρα οι όψεις διαφορετικών μηνυμάτων, με κοινό παρανομαστή. Διαλέξτε και πάρτε. Η αλήθεια είναι πως το αδιέξοδο υπάρχει και στις δυο των περιπτώσεων, αφού στην πρώτη τού ΝΑΙ (λένε πως) θα παραμείνουμε στην Ευρώπη, αλλά με τις ίδιες αμείλικτες αγορές. Στο ΟΧΙ, (λένε πως) η τραυματισμένη εθνική υπερηφάνεια τής «πρώτης φοράς Αριστεράς», δεν θα μπορέσει πια να συμπορευτεί με την Ευρώπη και το ευρώ.
Διαλέξτε και πάρτε! Εγώ δεν θα δηλώσω από εδώ καμία προτροπή και δεν θα γράψω βεβαίως την απόφασή μου. Δεν αφορά κανέναν άλλον η δική μου προσωπική επιλογή. Θα πω μόνο πως, εκ των πραγμάτων, το επιπόλαιο πρωτοφανές δημοψήφισμα, με διάρκεια προετοιμασίας μόλις μιας εβδομάδας (!!!!!!!!), μπορεί ίσως να ανατραπεί λόγω της εξέλιξης των γεγονότων γύρω από το ζήτημα, που έχει ξαφνιάσει όλο τον πλανήτη… Τότε, το σχολιάκι αυτό θα έχει μειωμένο ενδιαφέρον… Αυτό που θέλω όμως να τονίσω είναι η ελπίδα, αυτή η καταστροφή να μη ξυπνήσει ανακλαστικά που ξαναβγάζουν από τις ντουλάπες τα σκιάχτρα τού διχασμού…
Και μην ξεχνιόμαστε: Καλό μήνα σε όλους-όλες.