Στις αρχές της χρονιάς βρέθηκε στην επικαιρότητα η Σουηδία με αφορμή εκείνη την τρομακρατική ενέργεια στο Έρεμπρου, μία πόλη 140.000 κατοίκων περίπου, και με Πανεπιστήμιο το οποίο λειτουργεί από το 1977.
Ένας βέρος σουηδός πήγε σε ένα σχολείο επαγγελματικής εκπαιδεύσεως ενηλίκων, πυροβόλησε και σκότωσε δέκα άτομα , και στην συνέχεια αυτοκτόνησε. Τα θύματα, όσον αφορά την καταγωγή τους, όλοι ξένοι.
Ήταν μια ενέργεια χωρίς προηγούμενο στην σύγχρονη σουηδική κοινωνία.
Στο επίπεδο της σκανδιναβικής επικράτειας τα πρωτεία τρομοκρατικής δράσεως έχει φυσικά το αδιανόητο επίτευγμα του διαβόητου Μπρέιβικ στην Νορβηγία**.
Θα ήθελα εδώ να αναφέρω ότι η σουηδική κοινωνία δεν έχει γνωρίσει πόλεμο από το 1814. Αιμορράγησε για χρόνια εξαιτίας του μεταναστευτικού ρεύματος προς την βόρεια Αμερική και κατέληξε, κατόρθωσε να πούμε καλύτερα, να γίνει η προσωποποίηση της Σοσιαλδημοκρατίας. Το σουηδικό μοντέλο!
Σ' αυτή την χώρα λοιπόν, στην θρυλική Λουντ ( Lund= άλσος), είχα την ευτυχία να ζήσω και να σπουδάσω, και να γνωρίσω και να καρπωθώ τα καλά και συμφέροντα αυτού του μοντέλου.
Πώς έγινε, αναρωτιούνται πολλοί, και αυτή η πρωτοπόρα Κοινωνία μοντέλο, με το Κράτος Προνοίας, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα και ⁰τις ηθικές αρχές, να έχει φτάσει σ' αυτήν την κατάσταση;
Αυτό που βλέπουμε στην Σουηδία τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, και ιδιαίτερα με καλπάζοντα ρυθμό τα τελευταία χρόνια, είναι ανάλογο με ό,τι έχουμε δει στις δυτικές κοινωνίες εν γένει. Δηλαδή τη σταδιακή υποχώρηση της Πολιτείας και την ηττοπάθεια συνολικά της Ανοιχτής Κοινωνίας. Την υποχώρηση του Κράτους Δικαίου. Την αποποίηση του δικαιώματος, και γιατί όχι υποχρεώσεως, να υπερασπιστεί αυτή η κοινωνία τα κεκτημένα της, να εκφράσει την διάθεσή της να αμυνθεί και, πρωτίστως, να υπερασπιστεί αυτές καθ' αυτές τις αρχές της.
Και όλα αυτά ένεκα ενός μαξιμαλιστικού, αγγελικού, βολονταρισμού. Επιπτώσεις ενός χρεοκοπημένου "προοδευτισμού".
Και καλά να δεχτεί απρόσμενα πλήγματα, και να βρεθεί μπροστά σε καταστάσεις οι οποίες δεν αναμένοντο στο δεδομένο κοινωνικό μοντέλο. Η αδράνεια όμως και η έλλειψη συγκρότησης ενός αμυντικού σχεδίου, πώς να εξηγηθούν; Στην νεότερη ιστορία της χώρας υπάρχουν δύο τρία γεγονότα τα οποία ταρακούνησαν την μακαριότητα της.
Πάνω απ' όλα οι δολοφονίες του Ούλοφ Πάλμε και της Άννας Λίντ. Του Ούλοφ Πάλμε κατ' αρχάς.
Το τι σήμαινε αυτό για μια χώρα η οποία δεν έχει γνωρίσει πόλεμο από το 1814, όπως προαναφέρθηκε, δεν είχε ανάπηρου πολέμου, ευημερούσε το Κράτος Πρόνοιας όσο πουθενά αλλού, είχε τους ABBA κ, και έσκιζε στο Τένις και το Μελοντί Φεστιβάλεν (Γιουροβίζιον), είναι δύσκολο να το καταλάβουν οι άνθρωποι εκτός της σκανδιναυϊκής επικράτειας.
Για να εξηγούμαι: Τηρουμένων των αναλογιών είναι σαν ο Ούλοφ Πάλμε, ο Πρωθυπουργός της χώρας, να πήρε ένα βραδάκι (28 Φεβρουαρίου 1986) τη σύζυγό του Λίσμπετ και να πήγαν πεζή από το σπίτι τους στην Πλάκα στον κινηματογράφο Αττικόν. Για να δουν την ταινία ‘Οι αδερφοί Μότσαρτ’.
Επιστρέφοντας μετά την προβολή, χειμώνας ήτανε, έρημοι οι δρόμοι, εκεί κάπου στο Σύνταγμα με Καραγιώργη Σερβίας, τον πυροβόλησε κάποιος και τον σκότωσε. Εκεί κοντά στο Πάμπλικ, ας πούμε.
Ο δολοφόνος και το τι ακριβώς ενδέχεται να υπάρχει πίσω απ' την δολοφονία δεν έγιναν ποτέ γνωστά. Η υπόθεση δεν εξιχνιάστηκε.
Αργότερα, το 1989, είχαμε το σκάνδαλο με την ανταρσία των απροσάρμοστων παιδιών, των "χειρίστων" (värstingar), όπως αποκαλούντο. Πρωτοσέλιδα και πηχυαίοι τίτλοι, στον απογευματινό τύπο, μιλάμε για εφημερίδες με 300 και 400 χιλιάδες φύλλα κυκλοφορίας, ενημέρωναν ότι κατά την διάρκεια κρουαζιέρας στις Δυτικές Ινδίες μία παρέα από αλητάμπουρες οι οποίοι είχαν διαπράξει διάφορα αδικήματα και οι οποίοι ήταν , στην φυλακή; σε αναμορφωτήριο; στασίασαν και πήραν τον έλεγχο του ιστιοπλοϊκού!
Ήταν, λέει, ένα από τα προγράμματα το οποίο είχε να κάνει με την παραβατικότητα/ εγκληματικότητα των νέων και την επανένταξή τους στην Κοινωνία! Κάποια λοιπόν από τα προγράμματα αποτελούσαν κρουαζιέρες, παρακαλώ, στις μακρινές δυτικές ακτές του Ατλαντικού. Όπως είχα διαβάσει τότε στον καθημερινό Τύπο, κάποιοι εξοργίσθηκαν λέγοντας " μα ο μέσος σουηδός άντε να πάει στην Μαγιόρκα ή να βρέξει τα πόδια του στας Καναρίους Νήσους! Εκεί βρήκαν να τους στείλουν;". Μάλιστα.
Τον Σεπτέμβριο 2003 έχουμε την δεύτερη τραυματική δολοφονία. Η υπουργός εξωτερικών Άννα Λίντ πήγε να κάνει τα ψώνια της η γυναίκα στο ΝΚ, τηρουμένων κι εδώ των αναλογιών, σαν να λέμε στο Άττικα. Για κακή της τύχη την πετυχαίνει μέσα στο πολυκατάστημα ένας ταραγμένος σερβικής καταγωγής και την μαχαιρώνει. Πάει κι αυτή.
Μία άλλη πληγή η οποία δρα εκφυλιστικά στην χώρα αυτή εδώ και δεκαετίες είναι η δράση των διαφόρων συμμοριών ανηλίκων.
Στην αρχή ήτανε η υποβαθμισμένη ατμόσφαιρα των περιοχών Ρόζενγκόρντεν (στο Μάλμε) και το Ρίνκεμπυ (στην Στοκχόλμη). Στην συνέχεια η ανοχή. η παραίτηση, τα μοντέλα των κοινωνιολογούντων και των ψυχολόγων, η ήπια παραβατικότητα και η λάρτζ αντιμετώπισή της από την Πολιτεία, και μετά- λόγω της πλημμελούς αντιμετωπίσεως και ενός ανεπαρκούς ποινικού κώδικα- η στρατολόγηση ανηλίκων από συμμορίες για διακίνηση ναρκωτικών και άλλων παρανόμων πράξεων καθώς γνώριζαν τόσο οι καθοδηγητές όσο και οι καθοδηγούμενοι ότι οι ανήλικοι δεν κινδυνεύουν με φυλάκιση ή αυστηρές τέλος πάντων ποινές. Έτσι φτάσαμε στην ωμή, αχαλίνωτη, ένοπλη εγκληματική δράση των συμμοριών ανηλίκων.
Η σουηδική κοινωνία θορυβήθηκε, ταρακουνήθηκε μάλλον, όταν το ξεκαθάρισμα λογαριασμών επεκτάθηκε σε επιθέσεις για αντίποινα και σε σπίτια συγγενών ή σε επιθέσεις και πυροβολισμούς σε δημόσιους χώρους, αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο να υπάρχουν θύματα ανάμεσα στους περαστικούς.
Εν τω μεταξύ ο δημόσιος διάλογος δεν έχει ακόμα καταλήξει στο πώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το κύμα βίας.
Να φυλακίζονται και οι μικρότερες ηλικίας; αναρωτιούνται οι μεν. Δεν είναι λύση η καταστολή, φωνάζουν οι δε.
Εννοείται ότι η υπερεκπροσώπηση παιδιών μεταναστών σ' αυτές τις δράσεις οδηγεί και σε παράπλευρες συνέπειες.
Απ' την άλλη με μεγάλη έκπληξη διάβασα πριν από χρόνια τις καταθλιπτικές δηλώσεις μιας νοσοκόμας στο Μάλμε.
Το Μάλμε δεν είναι μόνο η έδρα της Μάλμε FF και η πόλη όπου έλαβε χώρα το ευρωπαϊκό καρναβάλι της
Γιουροβίζιον. "Όταν έχουμε", λέει, "ένα περιστατικό με κάποιο θύμα συμμορίας, βγάζουμε το καρτελάκι με το όνομά μας από το πέτο μας γιατί έρχονται διάφορα μέλη συμμοριών, φίλοι ή αντίπαλοι του διακομισθέντος, και μας απειλούν"!!!
Και μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται στις 11 Δεκεμβρίου του 2024 η εφημερίδα Aftonbladet με τίτλο "Το βίντεο που κλονίζει το τελευταίο ισλαμικό Σχολείο" και αποκαλύπτει μία σειρά προβλημάτων που προέκυψαν από την χρηματοδότηση αυτών των Σχολείων από την σουηδική Κοινωνία, και η οποία ξεκίνησε το 2002. Ο ευσεβής πόθος ήτανε να δοθεί σε παιδιά με ανάλογο υπόβαθρο, μία σωστή βάση στα πρώτα τους βήματα. "Όταν ένας μαθητής αισθάνεται άνετα και καλά με την ταυτότητά του πιστεύουμε ότι θα μπορέσει να προσαρμοστεί..." κλπ. Όλα 0 τα Σχολεία έχουν σταδιακά κλείσει εκτός από αυτό στην πόλη Βέξε (Växjö). Αυτό έγινε είτε για λόγους οικονομικών ατασθαλιών, ή ύστερα από συστάσεις της Σέπο (Säpo), της αντίστοιχης ΚΥΠ, για στρατολόγηση και γενικότερα δράση εκτός του νομικού πλαισίου.
Το Βέξε είναι μιά πόλη 60-70 χιλιάδων κατοίκων στην νότια Σουηδία. Στο βίντεο φαίνεται ο πρόεδρος του Ιδρύματος στο οποίο ανήκουν το Σχολείο και δύο νηπιαγωγεία, ο Ισμαήλ Αμπού Χελάλ, να κάνει κήρυγμα.
Είναι στο Τζαμί του Βέξε( Växjö), μπροστά σε δεκάδες ακροατών. Μερικοί κουνούν παλαιστινιακές σημαίες, και ακούγεται το Αλάχ Ακμπάρ.
Ακούγεται να λέει "Αν ανατρέφαμε τα παιδιά μας να εφαρμόζουν την Τζιχάντ, δεν θα βρισκόμασταν στον πάτο των εθνών". Καθώς και " όταν εγκαταλείψαμε την Τζιχάντ, έγινε αυτό που έγινε στην Παλαιστίνη".
Ότι το Τζιχάντ είναι η ύψιστη στιγμή για έναν μουσουλμάνο.
Το Ίδρυμα, εκπρόσωπός του, δηλώνει ότι παρεξηγήθηκε η ομιλία, ότι οι αναφορές για Τζιχάντ έγιναν από μία θετική πτυχή και ότι το κήρυγμα δεν έγινε στο Σχολείο. Μπορεί να σημαίνει ένοπλη άμυνα αλλά χρησιμοποιείται επίσης ως έννοια για ειρηνικό πνευματικό αγώνα. Ότι στο συγκεκριμένο εννοιολογικό πλαίσιο η προτροπή αυτή μπορεί να σημαίνει και ‘θετικές δράσεις’ , όπως το να βοηθάς τους άλλους και να κάνεις δενδροφυτεύσεις.
Η Σχολική Επιθεώρηση ( Skolinspektionen) δήλωσε ότι η γλώσσα του ομιλητή δείχνει να αναφέρεται σε ένοπλο αγώνα με θρησκευτικά κίνητρα".
Αποτέλεσμα της δημοσιοποιήσεως αυτών των στιγμιοτύπων ήταν να εγκαταλείψουν το Σχολείο γύρω στα 30 παιδιά, μουσουλμανάκια, και ο πρόεδρος του Ιδρύματος δήλωσε ότι έχει την πρόθεση, μετά τις συστάσεις της Σχολικής Επιτροπής, να παραιτηθεί στις 25 Απριλίου, για το καλό όπως αναφέρει, του Σχολείου.
Summa summarum
Πλείστα τόσα δεινά (όχι μόνο αυτά, είναι και οι παράπλευρες απώλειες της Παγκοσμιοποιήσεως) τα οποία απαξίωσαν σιγά-σιγά το σουηδικό μοντέλο, εξαιτίας ενός ιδεολογικού έρπητα (για ζωστήρα μιλάμε), ενός χρεοκοπημένου "προοδευτισμού" των ευγενών πόθων, και των "οραμάτων", χωρίς αντιστοιχία στην εμπειρία της ζωής. Ένεκα μιας αρνήσεως να παραδεχτεί κανείς τα διάφορα αδιέξοδα, μιας αγγελικής εθελοτυφλίας, και ενός αφελούς και ενίοτε ολέθριου βολονταρισμού, ο οποίος αγνοεί την πραγματικότητα προσηλωμένος στα "οράματά" του.
Η ασφυξία και η ασυναρτησία γύρω από τα οράματα δεν φαίνεται να απασχολούν τον Δυτικό Κόσμο.
Ίσως προοδευτικό σήμερα να ήτανε μια προσπάθεια να συνταχθεί η "Χάρτα των Υποχρεώσεων του Ανθρώπου".
Με ίδιο ακριβώς αριθμό άρθρων.
* Σημαίνει «Σουηδική Τίγρις» αλλά και «Ένας σουηδός σιωπά»
**Σκότωσε 77 άτομα (στην πλειοψηφία τους νέους στην κατασκήνωση του εργατικού κόμματος) τον Ιούλιο του 2011, στην Νορβηγία.
Ο ανελέητος Μπρέϊβικ με θράσος- βρίσκει και κάνει θα ήταν το σωστό- έχει επανειλημμένα κάνει αγωγές εναντίον τον νορβηγικού κράτους γιατί, λέει, καταπατώνται τα "ανθρώπινα" δικαιώματά του"!