Κάθε φορά που οι συζητήσεις στο κυπριακό δείχνουν πρόοδο, η επωδός παραμένει ίδια: πολυμερής ή πενταμερής διάσκεψη για τις πτυχές της ασφάλειας και των εγγυήσεων; Οι εντάσεις μεγαλώνουν, η πόλωση κατακτά την πρώτη θέση στο δημόσιο διάλογο. Τι πρέπει να γίνει; Πρώτα, χρειάζεται καθαρή ανάλυση και μετά καθαρή στόχευση. Σε τρεις πράξεις:
Α. Το σχήμα μιας διεθνούς διάσκεψης χρειάζεται να πάρει τη μορφή της πολυμερούς διάσκεψης. Με συντονιστικό ρόλο στην ΕΕ και τον ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ ιστορικά, από το 1964, παίζει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στο κυπριακό. Η ΕΕ έχει πλήρη ρόλο στο κυπριακό καθώς το νησί είναι πλήρες μέλος της από την 1η Μαίου 2004. Τόσο ο ΟΗΕ (Έιντε), όσο και η ΕΕ (Βαν Νούφελ) συμμετέχουν με ειδικούς απεσταλμένους στις διαπραγματεύσεις, συνεπώς διαθέτουν την ειδική βαρύτητα και τη γνώση για να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαδικασία επίλυσης, εφόσον αυτή φτάσει στη διαδικασία της πολυμερούς διάσκεψης. Σε μια διάσκεψη Υψηλού Επιπέδου, τόσο ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπα κι Μουν όσο και ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ χρειάζεται να προετοιμάσουν το έδαφος και να ηγηθούν της πολυμερούς διάσκεψης για το κυπριακό και να συμπροεδρεύουν της διαδικασίας.
Β. Ο ΟΗΕ, με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ, με βάση την πρακτική που έχει υιοθετηθεί από τον πρόεδρο Αναστασιάδη και τον τ/κ ηγέτη Μ. Ακιντζί, θα καλέσει σε μια διεθνή διάσκεψη τις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων με τη μορφή που διεξάγουν τις σημερινές διαπραγματεύσεις, όπως επίσης και τις εγγυήτριες δυνάμεις, όπως σχηματίστηκαν το 1960 με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Κρίσιμο ζήτημα παραμένει η καλή προετοιμασία, η κατά το δυνατό μεγίστη διαβούλευση, ώστε αυτή η μορφή διάσκεψης να διαθέτει αρκετές πιθανότητες για να έχει θετική κατάληξη. Η εμπειρία δείχνει ότι μια πιθανή αποτυχία σε μια διεθνή διάσκεψη θα συμπαρασύρει το όλο εγχείρημα σε πλήρες αδιέξοδο και σε απροσδιόριστης σημασίας στροφής στο κενό. Συνεπώς, παραμένει ως κλειδί στην ολοκλήρωση της διαδικασίας η καλή και μεθοδική προετοιμασία και η διαβούλευση στο πιο υψηλό επίπεδο ώστε να πιθανότητες επιτυχίας να είναι πολύ μεγάλες ή, ακόμα καλύτερα, να διασφαλιστεί από πριν το έδαφος μιας θετικής κατάληξης.
Γ. Τίθενται απορίες, ο διάλογος έχει διαφορετικές προσεγγίσεις. Στη δική μου κρίση αυτό που παραμένει το κλειδί στις διαδικασίες που συνδέονται με την πολυμερή διάσκεψη, είναι το γεγονός πως η Κύπρος διαθέτει ένα πολύ ισχυρό πολιτικό φορτίο, πρώτο, με τη συμμετοχή της στον ΟΗΕ, δεύτερο, με την ιδιότητά της ως πλήρες μέλους της ΕΕ, και, τρίτο, με τη συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, συνθήκες, συμβάσεις με διεθνή ισχύ. Τα πιο πάνω, στην περίπτωση λύσης, ως πολιτικός πλούτος, θα ενσωματωθούν στη νέα συνταγματική, ομοσπονδιακή δομή. Έτσι θα διασφαλιστεί η συνέχεια, χωρίς κενά και χωρίς «ενταξιακές συνομιλίες από την αρχή» όπως θα συμβεί με τη συμμετοχή της νήσου στην ΕΕ και θα ενεργοποιήσει με πληρότητα τις πρόνοιες της Συνθήκης Προσχώρησης της 16ης Απριλίου 2003.
Η αποσιώπηση της πραγματικότητας, η προβολή ανέφικτων στόχων, η καλλιέργεια μιας εξωπραγματικής εικόνας σχετικά με τις δυνατότητες και επιδιώξεις μας, παρεμποδίζουν την Κύπρο από τη διεκδίκηση της ρεαλιστικής δυνατότητας να αλλάξει σελίδα και την απομακρύνουν από την δημιουργική συμμετοχή στις εξελίξεις στο σύγχρονο κόσμο. Η διαρκής τριβή με τον εαυτό μας, η συνεχής εσωτερική αντιπαλότητα ανάμεσα σε εφικτά και μη προσδιοριζόμενα οράματα, δεν συμβάλλει στην ένταξη της νήσου στον κόσμο της σταθερότητας, στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης και της οικονομικής κρίσης.
Εγγύηση για την ασφαλή πορεία είναι η ωριμότητα των πολιτών της, η εμπειρία από τις κατακτήσεις και τις παραλείψεις από τις δεκαετίες που έχουν περάσει στη διαχείριση του κυπριακού. Εγγύηση για την ασφαλή πορεία συνιστά η ισχυρή εντολή που έλαβε η Κύπρος από την ΕΕ με την ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια την 1η Μαίου 2004, μια ισχυρή βάση που άφησε πίσω της ως πολιτική παρακαταθήκη η Κρανιδιωτική σχολή σκέψης. Έτσι, έχουμε κατακτήσει μια ισχυρό δίκτυο προστασίας ώστε η ΕΕ να ενεργήσει ως καταλύτης, να συνεισφέρει ιδέες για τα ζητήματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, της οικονομίας και των θεσμών και ασφαλώς με τη συμμετοχή ολόκληρης της επικράτειας της νήσου στην ΕΕ με την υπογραφή συμφωνίας για την επίλυση στο κυπριακό.