Επιστολή στην οποία διατυπώνει ισχυρισμούς για ασύλληπτο πυρήνα της «17 Νοέμβρη», αφήνοντας παράλληλα αιχμές κατά πάντων για τη δίκη, απέστειλε στην εφημερίδα «Έθνος» ο φυλακισμένος ως αρχηγός της οργάνωσης Αλ. Γιωτόπουλος.
Στην επιστολή του κάνει λόγο για όπλο της «17 Νοέμβρη» και σημαντικά χειρόγραφα που «εξαφανίστηκαν» από το σπίτι-γιάφκα που είχε βρεθεί το 2002, αλλά και για καταθέσεις που μπήκαν στο αρχείο και συμμετοχή σε ανθρωποκτονίες που «έκαιγαν» συγκεκριμένα πρόσωπα και μία ομάδα 8 ατόμων. «Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή θα έπρεπε να βρεθούν επίσης σημαντικά χειρόγραφα του ίδιου προσώπου. Ούτε αυτά βρέθηκαν. Ποιος τα εξαφάνισε;» αναρωτιέται και συνεχίζει: «Υπήρξαν επιβαρυντικές καταθέσεις εναντίον του ίδιου και εναντίον άλλων δύο κολλητών του από συλληφθέντες που συνεργάστηκαν με τις αρχές. Καταθέσεις περισσότερες από μία. Ποιος έδωσε εντολή να αγνοηθούν, να μπουν στο αρχείο; Οι τρεις αυτοί συνδέονται με άλλους πέντε. Απ’ αυτή την ομάδα των τουλάχιστον 8 ορισμένοι είχαν άμεση συμμετοχή σε ανθρωποκτονίες. Άλλοι σε βίαιες ενέργειες σοβαρές που προκάλεσαν τραυματισμούς. Ενώ η δραστηριότητα των πιο ασήμαντων ήταν πιο ουσιαστική και πιο συνειδητή απ’ αυτή ορισμένων που καταδικάστηκαν στη δίκη σε σχετικά μικρές ποινές και εξέτισαν πραγματική ποινή άνω των 5 χρόνων. Κανένας από αυτούς δεν συνελήφθη. Γιατί;».
Ο Αλ.Γιωτόπουλος μιλάει για πρώτη φορά για στοιχεία, τα οποία συγκέντρωσε -όπως υποστηρίζει- με τη βοήθεια ενός συγκρατούμενού του, ενώ αφήνει αιχμές για το όπλο-σφραγίδα της «17Ν», το περιβόητο 45άρι.
«Σε σπίτι-γιάφκα της 17Ν που αποκαλύφθηκε το 2002 υπήρχε ένα όπλο που ‘έκαιγε’ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Το όπλο αυτό δε βρέθηκε. Ποιος το εξαφάνισε; Οι Μυστικές Υπηρεσίες; Κάποιος από τους συλληφθέντες που συνεργάστηκε με τις Αρχές;».
Ο Αλ. Γιωτόπουλος υποστηρίζει ότι αποφάσισε να συντάξει την επιστολή «αναμένοντας παράλληλα για τη δημοσιοποίησή του άλλους τρεις μήνες μήπως και δεήσουν να μου απαντήσουν» στη δεύτερη αίτηση αποφυλάκισής του που κατέθεσε στις 18 Μαρτίου.
Υποστηρίζει ότι στήθηκε πλεκτάνη σε βάρος του από αυτή την ομάδα ανθρώπων που ενορχήστρωσαν μαζί με ξένες και εγχώριες μυστικές υπηρεσίες την καταδίκη του ως αρχηγού της τρομοκρατικής οργάνωσης. «Ο πρώτος, κυριότερος και καθοριστικός (λόγος) είναι ότι οδηγούσαν σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, τον οποίο δεν ήθελαν να αγγίξουν. Που δεν είναι βέβαια η αριστερά είτε κοινοβουλευτική είτε εξωκοινοβουλευτική. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αν συλλαμβάνονταν έστω 2 ή 3 από αυτούς δεν υπήρχε περίπτωση να καταδικαστώ ως ηθικός αυτουργός. Γιατί το προφίλ τους τόσο το πολιτικό όσο και το επαγγελματικό είχε κάποια βαρύτητα και δεν θα μπορούσαν να τους παρουσιάσουν ως απλά ενεργούμενα που εκτελούν τυφλά εντολές μου. Οι παλιοί μου φίλοι της δικτατορικής περιόδου χρησιμοποιήθηκαν ως μανδύας πίσω από τον οποίο τους έκρυψαν. Δεν έχαναν ευκαιρία να αφήνουν ανοιχτά υπονοούμενα ότι αυτοί ήταν τα μέλη της 17Ν».
Δεκατέσσερα χρόνια μετά, ο Γιωτόπουλος επανέρχεται και απαριθμεί «σημεία και τέρατα» που συνέβησαν κατ’ αυτόν στις τρεις δίκες της «17Ν» και οδήγησαν στην καταδίκη του. Μάλιστα, στην επιστολή του αναφέρει ότι για όλους τους παραπάνω λόγους δεν του χορηγούν άδεια επί 6 χρόνια, μολονότι τη δικαιούται, και αρνούνται να τον αποφυλακίσουν. «Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης μου, μου έγιναν προτάσεις να υπογράψω συμφωνία και απάντησα ‘εγώ, συμφωνίες δεν υπογράφω’» αναφέρει.