Πρόκειται για τρεις διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων, που συμβαίνει εκτός άλλων, να «συναντώνται» στην επιλογή για τη συμφωνία των «Πρεσπών»…
Μπορεί κάποιος, χωρίς επιφυλάξεις, να συμφωνεί ή να διαφωνήσει σε κάτι ή σε πολλά μαζί τους…
Αλλά η ερμηνεία προθέσεων και ο καταλογισμός ταπεινών προσωπικών σκοπιμοτήτων, λόγω των συγκεκριμένων απόψεών τους, είναι ασύγγνωστος και ανεπίτρεπτος…
Προσωπικά συμφωνώ για τη σημασία της παρέμβασής τους, για το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, με τις όποιες αδυναμίες έχουν, ήδη από πολλούς, καταγραφεί σε αυτήν…
Ως ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί έτσι όπως εξελίχθηκε αυτό τις τελευταίες δεκαετίες και όχι όπως θα θέλαμε να έχει ιδανικά διαμορφωθεί στις παρούσες συνθήκες και με σημαντικές ευθύνες στους κυβερνητικούς χειρισμούς…
Έχει όμως σημασία η χρήση της όποιας ενδεχόμενης συμφωνίας για τα «του Μακεδονικού», να μην αποτελέσει ΑΛΛΟΘΙ για μια ανεπεξέργαστη και ανώριμη, άμεση προγραμματική σύμπλευση, με τα παρόντα κυβερνητικά πολιτικά προτάγματα και τα ασαφή προγραμματικά πλαίσια μεταρρυθμιστικών και εκσυγχρονιστικών επιλογών…
Προφανώς και είναι δικαιολογημένη η όποια έκφραση επιφυλακτικότητας και αντίθεσης για όποιες επιλογές οδηγήσουν, σε αυτή τη φάση (θα φανεί τις επόμενες μέρες) και χωρίς το αναγκαίο προγραμματικό και απολογιστικό υπόβαθρο, από την χρησιμότητα και αξία της πολιτικής συμπεριφοράς «Προγραμματικής ΑΝΤΙπολίτευσης» στην πολιτική τακτική της «Προγραμματικής ΣΥΜπολίτευσης»…
Η διαφορά είναι σημαντική και καταλυτικής σημασίας για τη διαμόρφωση συνθηκών με στόχο πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες που θα σφραγίσουν το μέλλον μας… Είναι όμως μια άλλη συζήτηση, αναγκαία και χρήσιμη και για άλλα πεδία και επίπεδα…
Τούτων λεχθέντων νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω τις ακόλουθες σκέψεις προς συγκεκριμένους φίλους/ες (αυτοί με ενδιαφέρουν), από το πρόσφατο παρελθόν μας, που έτυχε εκ των πραγμάτων ή εξ επιλογής να βρεθούμε σε κάποια σταυροδρόμια της σκέψης και των προσπαθειών για τα «κοινά»…
Να σκεφτούν περισσότερο τον τρόπο που σχολιάζουν, κρίνουν ή αντιπαρατίθενται στις επιλογές των τριών προαναφερόμενων φίλων μου (χωρίς εισαγωγικά).
Να κρίνουν τις απόψεις τους και να τις κονιορτοποιήσουν χωρίς επιφύλαξη και με το δικό του ύφος και τρόπο ο καθένας/μια, εφόσον διαφωνούν με αυτές. Αλλά όχι να κρίνουν αυτούς τους τρεις επί της ηθικής τους υπόστασης και της προσωπικής τους εντιμότητας… Τουλάχιστον όσοι/ες τους γνωρίσατε από κοντά κάποια στιγμή…
Διαφορετικά είναι κάτι που πρέπει να το ψάξετε…
Τυχαίνει να γνωριζόμαστε (σε εσάς μόνον απευθύνομαι με αυτόν τον ημιδημόσιο τρόπο) λίγα ή πολλά χρονιά και μαζί να έχουμε βάλει ένα κομμάτι του εαυτού μας για ότι πιστεύαμε τότε ως «κοινό καλό».
Θέλω πραγματικά να το ξανασκεφτείτε.
Αγαπητέ Φίλε/η, δεν ξέρω τι έχει γίνει μέσα σου ή τι συμβαίνει και σου βγαίνει ο χειρότερος εαυτός σου…
Πρέπει, στη περίπτωση των τριών αυτών ανθρώπων, όλο αυτό το «πράγμα», που συμμετείχες ή ακόμη και ανέχθηκες, να συμβάλλεις να το μαζέψουμε…
Πρέπει κάτι να γίνει, γιατί κάνεις κακό όχι μόνον στο δημόσιο διάλογο αλλά τελικά και στον εαυτό σου.
Μνησικακία, χολή, bullying και απαξίωση του πολιτικού πολιτισμού, για τα οποία μαζί κάποια στιγμή συμπαραταχθήκαμε, δεν μπορεί να αποτελούν την πρότασή σου σήμερα για το κοινό μας μέλλον…
Ελπίζω να το μαζέψουμε πριν είναι αργά.
Αναφέρομαι σε ανθρώπους με τους οποίους συναντηθήκαμε, σε αυτή τη ζωή, σε χώρους που η δημοκρατία αποτελούσε συστατικό τους στοιχείο, είχαν αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, σεβασμό στα δικαιώματα και στη γνώμη του άλλου και εθνική συνείδηση πάνω από τον συλλογικό πατριωτισμό τους…