Τελικά , η μεταστροφή του Α Τσίπρα είναι ειλικρινής ;Η ειλικρίνεια, ως προσωπική αρετή σαφώς και χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο και είναι αναγκαίο να διαγιγνώσκεται αν υπάρχει, πολύ δε περισσότερο αν πρόκειται για άτομο που φέρει αξιώματα, που λαμβάνει αποφάσεις για τους πολλούς. Η ανάγκη αυτής της διακρίβωσης καθίσταται ακόμα πιο αναγκαία αν ο πολιτικός χώρος που διακονεί αυτός ο ηγέτης, ο χώρος της μαρξιστικής αριστεράς, αντιμετωπίζει το ψεύδος ως απλό πολιτικό εργαλείο, απαλλαγμένο από το αρνητικό αξιακό πρόσημο.Ως εκ τούτου και η αλήθεια είναι δύσκολα ανιχνεύσιμη, καθώς ως έννοια δεν συγκροτείται με τα αποδεκτά στοιχεία που την συνθέτει ο κοινός νούς και την καθιστούν αυταπόδεικτη αξία, αλλά υποβιβαζόμενη σε ένα από τα πολλά όπλα του πολιτικού αγώνα, αποκτά μία χρησιμοθηρική σχέση με τα ιδεολογικα προτάγματα του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου.
Αρα , για να διακριβώσουμε τις ρίζες της μεταστροφής του πρωθυπουργού, θα πρέπει να αλλάξουμε το πεδίο της επαλήθευσης και από το ηθικό να μεταβούμε στο αμιγώς πολιτικό. Και αν οι καταστάσεις που τον εξώθησαν σε αυτήν την αναδίπλωση είναι γνωστές, οι επόμενες κινήσεις του θα δείξουν αν πρόκειται για στρατηγική επιλογή ή για κίνηση τακτικής.
Αν ο Α. Τσίπρας , έστω καθυστερημένα , αντιλήφθηκε πως η χώρα μας πρέπει να ανήκει σε μία ευρύτερη ενότητα κρατών και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την ΕΕ, θα κατάλαβε συγχρόνως πως η τήρηση των κανόνων που την διέπουν, είναι ο απαραίτητος όρος για την παραμονή σε αυτήν. Τα οφέλη είναι σημαντικά και τα εισπράττουμε. Όμως και οι υποχρεώσεις είναι σημαντικότατες, τις οποίες ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας – πιθανόν πλειοψηφικό, που πολιτικά στο μεγαλύτερο ποσοστό το καλύπτει ο Σύριζα – αρνείται να τις τηρήσει. Συνεπώς η αλλαγή πλεύσης του Α. Τσίπρα σημαίνει ότι θα δώσει μάχη για να πείσει αυτό το κομμάτι της κοινωνίας πως είναι επιβεβλημένη η τήρηση των συμφωνηθέντων και κυρίως πως θα στηριχτεί σε αυτήν την προσπάθεια του και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που ασπάζονται την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Δηλαδή θα κάνει την υπέρβαση τού πολιτικού του χώρου και θα διατυπώσει τον ‘’ιστορικό συμβιβασμό’’, στην ελληνική του εκδοχή. Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως ο Σύριζα θα πρέπει να αποβάλλει από το ιστορικό του γονιδίωμα την ρήξη, την σύγκρουση, την ανατροπή και να προβάλλει την συναίνεση, τον συμβιβασμό την συνεργασία, δομικά στοιχεία του ευρωκομμουνισμού.
Είναι όμως δυνατόν να γίνει αυτή η πλήρης μεταμόρφωση του Σύριζα; Με ποια υλικά θα γίνει; Η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών του προέρχεται από το ΚΚΕ. Αυτό δηλώνει πως η πολιτική τους διαπαιδαγώγηση, όχι μόνον ουδεμία σχέση έχει με τα προτάγματα του ευρωκομμουνισμού, αλλά απεναντίας, αντρώθηκαν πολιτικά πολεμώντας τον. Οι θεωρητικές καταβολές τους βρίσκονται στην χυδαία σοβιετική εκδοχή του μαρξισμού, όπως κωδικοποιήθηκε από τον Στάλιν και τους επιγόνους του και στις συνακόλουθες πολιτικές συμπεριφορές. Επιπροσθέτως , τα ευρωκομμουνιστικής προελεύσεως στελέχη του Σύριζα, είναι τόσο απομονωμένα που ούτε κάν ως τάση δεν καταγράφονται.
Συμπερασματικά, η πολιτική μεταστροφή του Τσίπρα, δύσκολα μπορεί να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα στρατηγικού αναπροσανατολισμού. Λείπουν παντελώς οι υποκειμενικές προϋποθέσεις .Μοιάζει μάλλον με μία τακτική υποχώρηση. Όμως η γοητεία της Ιστορίας βρίσκεται στην ανατροπή, στην ασυνέχεια, στο απρόβλεπτο. Στην αναθεώρηση του παραδεδεγμένου προτύπου. Ας ελπίσουμε και ο πρόσφατος Τσίπρας να εμπίπτει σε αυτήν την γοητευτική ανατροπή. Στην ευχάριστη έκπληξη.