Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση το γεγονός ότι, συγκεκριμένα κανάλια και δημοσιογράφοι, πλειοδοτούν αυτές τις μέρες, καλώντας προσδιορισμένης σχολής σκέψης “ειδικούς”, για την διαχείριση των διαφορών μας με την Τουρκία, προτάσσοντας την στρατιωτική οδό και ισχύ, υποβαθμίζοντας την διπλωματική διευθέτηση κατακρίνοντας όσους την υποστηρίζουν τουλάχιστο στο επίπεδο σχεδόν της εθνικής μειοδοσία…
Όσο και να θέλουν να κρυφτούν τα συγκεκριμένα μέσα, από την ανάγκη της κοινωνίας αλλά και της διεθνούς κοινότητας, για νουνεχείς και ψύχραιμες προσεγγίσεις, ο “απόστρατος υπηρεσίας” και ο “εντεταλμένος διεθνολόγος” που προσκαλούν, δεν τους αφήνει…
Ο «απόστρατος υπηρεσίας» λοιπόν και ο “εντεταλμένος διεθνολόγος”, είναι από τη γνωστή λίστα που βγαίνουν στα ενασχολούμενα με τα ελληνο-τουρκικά θέματα, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης… Αυτές τις μέρες, λίγο πριν του Αγίου Πνεύματος, συνιστούν κούρσα εξοπλισμών και προετοιμασία για πολεμική σύρραξη με την Τουρκία!!!
Προφανώς και τα συγκεκριμένα ΜΜΕ έχουν την δική τους ευθύνη για την κατεύθυνση στην ενημέρωση και για αυτούς που επιλέγουν να προσκαλέσουν… Γνωρίζουμε πλέον ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο…
Βέβαια η ανησυχία μας μετριάζεται από το γεγονός ότι, ακόμη και πριν τρεις ημέρες, μια ακόμα έρευνα (Ινστιτούτο Reuters) μας είπε ότι οι Έλληνες δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ…
Στις συγκεκριμένες εκπομπές και συγκεκριμένα μίντια, αυτό το διάστημα πλειοδοτούν σε επιθέσεις στον πρώην πρωθυπουργό κο Σημίτη, για το τελευταίο του, σχετικό, άρθρο στη “Καθημερινή”…
Προκρίνουμε την μελέτη, με προσοχή, στις απόψεις του, γιατί πολλά προέβλεψε και μας προετοίμασε για τις επιπτώσεις εάν δεν μεριμνήσουμε για την διαχείρισή τους…
Ιδιαίτερη όμως προσοχή απαιτούν οι αναφορές στο ότι πρέπει “… να αναζητήσουμε οπωσδήποτε λύσεις…”, εφόσον “… ο κίνδυνος επεισοδίων θα είναι πάντα υπαρκτός, αν δεν βρούμε λύσεις…”, οι οποίες όμως προειδοποιεί ότι “… δεν θα είναι στο σύνολό τους πάντα ευχάριστες”…
Αναφέρεται λοιπόν στις ανάγκες για προωθητικούς συμβιβασμούς και διαχείριση των θεμάτων με την Τουρκία και προτείνει να “… προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που να κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή…”.
Κατά τη γνώμη του “… τα προβλήματα είναι γνωστά, αλλά οι συνθήκες που επικρατούν, σήμερα, είναι διαφορετικές από εκείνες που επικρατούσαν επί δεκαετίες μέχρι πρόσφατα. Η αποφασιστική διαφορά προέκυψε από την ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και την πιθανολόγηση ότι υπάρχουν κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου σε περιοχές της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας…”.
Στο άρθρο του αυτό ο Κώστας Σημίτης αναλύει διεξοδικά τα προβλήματα της αιγιαλίτιδας ζώνης που συμπίπτει με την ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας αλλά και τις πολιτικές του «μη θίγεις τα κακώς κείμενα» (Μολυβιάτης και ΝΔ) και που φυσικά πολλαπλασίασαν τους κινδύνους θερμών επεισοδίων…
Άρα ο καθείς και η κάθε μια από εμάς, πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι η όποια διαχείριση των ελληνοτουρκικών διαφορών, σχετίζεται με την διαχείριση των ορυκτών, όπου θα πρέπει να αναζητηθεί λύση, σε ένα περιβάλλον συμβιβασμού, στη προοπτική win-win situation…
Για τούτο και δεν προκρίνουμε την επιλογή του στρατιωτικού ανταγωνισμού…
Ο στρατιωτικός ανταγωνισμός δεν είναι λύση… Θα κάνει την περιοχή μας ακόμη λιγότερο ασφαλή και όχι περισσότερο, όπως διδάσκει η ιστορία στη Μεσόγειο αλλά και διεθνώς.
Στην κούρσα αυτή εξοπλισμών δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα.
Τα τελευταία 40 χρόνια, η αίσθηση ότι το πολεμικό επεισόδιο με την γείτονα χώρα επίκειται, έχει αυξηθεί από την εποχή του Αττίλα…
Τόσο μάλλον που δεν έγινε επιλογή για καμιά, από τις διαθέσιμες και προτεινόμενες από διεθνείς εμπλεκόμενους, λύση. Και η κάθε επόμενη λύση ήταν περισσότερο κακή από την προηγούμενη…
Στο όνομα ενός αμφιβόλους ισχύος πατριωτισμού δεν αποδεχθήκαμε και δεν αναζητήσαμε προωθητικούς συμβιβασμούς… Το αποτέλεσμα ήταν η κούρσα των εξοπλισμών, προϋπόθεση περιβάλλοντος διαφθοράς στρατιωτικών, υπηρεσιακών, πολιτικών και επιχειρηματικών παραγόντων, με σημαντικές επιδράσεις στη διαμόρφωση της μακροχρόνιας οικονομικής παρακμής της χώρας μας.
Αυτό, στις ιδιαίτερες συνθήκες χρεοκοπίας που ζούμε, δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί.
Ας διαμορφωθεί λοιπόν το πλαίσιο μιας ευρύτερης συμμαχίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, για να μην συμβεί ότι αντιμετωπίσαμε με τη συμφωνία των Πρεσπών…
Εδώ οι απαιτήσεις είναι κατά πολύ μεγαλύτερες, μιας και τα επίδικα αντικείμενα σημαντικά αλλά και ο άλλος(οι) παίκτες, περισσότερο δύσκολοι, απρόβλεπτοι και προετοιμασμένοι…