Ντρέπομαι που η περίοδος της μεταπολίτευσης κλείνει, μετά από 40 χρόνια, με τόσο τραγικό για τη γενιά μας και για τη χώρα τρόπο. Δεν καταφέραμε να θωρακίσουμε τη Δημοκρατία, που με τόσους αγώνες κατακτήσαμε, με τους κανόνες μιας ευνομούμενης πολιτείας, μιας προοδευτικής παιδείας, μιας βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης.
Ντρέπομαι που στρογγυλοκαθίσαμε στην ψεύτικη ευημερία μας σπαταλώντας αλόγιστα πνευματικά και υλικά κεφάλαια, που φορτώσαμε στις πλάτες των παιδιών και των εγγονιών μας τον βαρύ λογαριασμό της αφροσύνης και των ψευδαισθήσεών μας.
Ντρέπομαι για το πολιτικό μας σύστημα που ενδιαφέρεται, διαχρονικά, αποκλειστικά και μόνο για την προστασία της γραφειοκρατίας και την εξυπηρέτηση της πελατείας του έχοντας παραδοθεί διακομματικά στον πιο χυδαίο λαϊκισμό με μοναδικό στόχο τη διαιώνισή του.
Ντρέπομαι που εγκληματίες νεοναζί ψηφίζουν στη Βουλή για το μέλλον μου.
Ντρέπομαι γιατί μέσα στα χρόνια της πιο βαθιάς και σκληρής κρίσης καμιά κυβέρνηση δεν κατέστρωσε ένα συνολικό σχέδιο για το πώς θα βγούμε απ’ αυτήν. Δεν καταφέραμε να απαντήσουμε ουσιαστικά σε κύρια ερωτήματα όπως τι χώρα θέλουμε, σε ποιους τομείς θα δραστηριοποιηθούμε, πώς θα εκσυγχρονιστούμε και θα γίνουμε ανταγωνιστικοί, πώς θα νοικοκυρέψουμε τα οικονομικά μας και ποιο μοντέλο ανάπτυξης θ’ ακολουθήσουμε για να πάμε μπροστά.
Ντρέπομαι γιατί -για μια ακόμα φορά- περιμένουμε από τους ξένους να μας «επιβάλουν» με μνημονιακούς όρους τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας από καιρό. Ξέραμε ότι το Ασφαλιστικό δεν αντέχει εδώ και χρόνια, ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η ασυδοσία των ανεξέλεγκτων συντεχνιών, ότι δεν θα εξυγιανθεί η οικονομία της χώρας αν δεν χτυπηθούν ριζικά η διαφθορά και η φοροδιαφυγή, ότι χωρίς ταχεία και αποτελεσματική απονομή δικαιοσύνης δεν υπάρχει κράτος δικαίου, ότι χωρίς παιδεία και έρευνα δεν υπάρχει μέλλον, ότι δεν υπάρχουν δουλειές και ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις.
Ντρέπομαι για την πρώτη αυτή κυβέρνηση της Αριστεράς που είπε συνειδητά χωρίς κανέναν ενδοιασμό τόσα ψέματα και χρησιμοποίησε τόσο λαϊκισμό για να υφαρπάξει -δύο φορές- την ψήφο των απελπισμένων πολιτών. Που ανέδειξε την ακροδεξιά σε κυβερνητικό εταίρο και σύμμαχό της. Που έχτισε μέσα σε έξι μήνες το δικό της κομματικό κράτος καταργώντας κάθε έννοια αξιολόγησης και αξιοκρατίας. Που έταξε τον παράδεισο και έφερε την κόλαση.
Ντρέπομαι γιατί υποκύπτω στον εκβιασμό ενός διπρόσωπου πρωθυπουργού που δηλώνει χωρίς ντροπή ότι αποδέχτηκε μια συμφωνία την οποία δεν πιστεύει και που μου κουνάει το δάχτυλο απειλώντας με: ‘Η με στηρίζεις ή πτωχεύεις!
Δημοσιεύτηκε στο Εθνος