Νομίζω ότι οι πιο δυστυχείς Πολίτες, άνδρες ή γυναίκες, είναι όσοι έχουν ζήσει ή με κάποιο τρόπο βιώσει και αναγνωρίσει, την συμβολή της Σοσιαλδημοκρατίας στις χώρες του Ευρωπαϊκού Βορά. Αναρωτιούνται γιατί στη χώρα μας, εκτός από κάποιες αναλαμπές της περιόδου Σημίτη, δεν ευτυχίσαμε να συγκροτηθεί αυτό το έρημο πολιτικό υποκείμενο, που θα συνέβαλλε στην προοπτική αυτή.
Τραγικές όμως φιγούρες, νομίζω πως είναι και όσοι στις μέρες μας, επιχειρούν να “λουστράρουν” τη σημερινή κυβερνητική εξουσία, ως το εργαλείο εκείνο που με τις μαγικές του συνταγές θα αλλάξει τη πορεία της συστημικής σοσιαλδημοκρατίας προς τη δική τους «αυταπάτη», αλλάζοντας και την Ευρώπη…
Αυτοί είναι που με το πολιτικό τους πέρα-δώθε, χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο, προσπαθούν να δώσουν νόημα σε κυβερνητικές πρωτοβουλίες, με βάθος χρόνου το πολύ … εβδομάδος…
Κοντά σε αυτούς πολλοί και πολλές, από τον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την επιλογή τους για τη διάψευση των προσδοκιών τους, χωρίς όμως και να τολμούν με σθένος να εκφράσουν την ανάγκη για αλλαγή στρατηγικής…
Οι πιο ενοχικές όμως φυσιογνωμίες θα πρέπει να είναι και να νοιώθουν έτσι, οι ποικιλώνυμοι διανοούμενοι που προσέφεραν την κάλυψή τους στην άνοδο αυτού του ιδιότυπου πολιτικού μορφώματος, συνασπισμού εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που μπόρεσε να κερδίσει την εξουσία εξαπατώντας τους δυνητικούς ψηφοφόρους τους. Ιδιαιτέρως εκείνοι οι διανοούμενοι που έχοντας πλήρη συνείδηση του τι ακριβώς συνέβαινε, προσπαθούν τώρα να βγάλουν την ουρά τους απέξω. Αλλά ακόμη και αυτοί που δεν κάνουν την επιλογή να κοπιάσουν και να συμβάλλουν στη διαμόρφωση στρατηγικών διεξόδων στο διαμορφούμενο πολιτικό οικοδόμημα και ψελλίζουν άλλοι καταγγελίες και άλλοι εκκλήσεις. Ενοχικοί όμως θα πρέπει να είναι και όλοι όσοι/ες από εδώ και πέρα άμεσα ή έμμεσα δίνουν ανάσα ζωής στο ετεροποροσδιοριζόμενο συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση εναλλακτικής στρατηγικής πρέπει να είναι η υπέρβαση του επίπλαστου και αδιέξοδου, νεοεμφανιζόμενου διπολισμού. Ο ένας πόλος από την μια πλευρά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Λεβέντης (πασπαλισμένος με μπόλικη από Καραμανλική εσάνς) και από την άλλη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι (με τη συνδρομή μπόλικων υποκειμενιστών, ακραιοκεντριστών και άτακτων ελεύθερων σκοπευτών εν ονόματι του φιλελευθερισμού…).
Η ανατροπή αυτής της προοπτικής είναι βασική αναγκαιότητα και προϋπόθεση για μετάβαση στην κανονικότητα…
Η ευθύνη πρώτα και κύρια είναι των όποιων δυνάμεων εντός ΣΥΡΙΖΑ θέλουν και αναφέρονται σε εκείνη την Ευρωπαϊκή αριστερά που, στρατηγικά και προγραμματικά, επιλέγει τη στρατηγική συνεργασία με την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και την ευρύτερη κεντρο-αριστερά. Αυτή η κανονικότητα πρέπει να βρει εφαρμογή και στην Ελλάδα. Κάτι που το διακρίνουμε ως αναγκαιότητα μαζικά πλέον παντού, όταν μιλούμε πολιτικά: Την αναζήτηση στρατηγικής συνεργασίας των ευρωπαϊκών δυνάμεων της αριστεράς με αυτές της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.
Απαιτείται όμως αυτές οι δυνάμεις (εντός ΣΥΡΙΖΑ), αν θέλουν να παίξουν τον ιστορικό, πολιτικό και προγραμματικό τους ρόλο, να προσδιορίσουν με σαφήνεια τη “μορφή έκφρασής” τους, έτσι ώστε να είναι αναγνωρίσιμες δημόσια, να παρουσιάσουν το σχέδιό τους για την πολιτική των συμμαχιών τους, κοινωνικών και πολιτικών, όπως και το προγραμματικό τους πλαίσιο ιεραρχημένο στα πρώτα τουλάχιστον τριάντα βήματα, έτσι ώστε κόμματα, συλλογικότητες ή και μεμονωμένοι πολίτες άνδρες και γυναίκες, να μπορέσουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους, τη συμφωνία τους ή και την κριτική υποστήριξη…
Όσο μια τέτοια πρωτοβουλία, με κάποιο τρόπο, δεν αναλαμβάνεται, καλά κάνουν, οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και του ριζοσπαστικού κέντρου, να αρνούνται ή στην καλύτερη περίπτωση να έχουν επιφυλάξεις για τις προθέσεις και τα μικροκομματικά παιχνίδια του κυβερνητικού πλέον ΣΥΡΙΖΑ.
Η σχέση λόγων και έργων πολλών στελεχών αλλά και συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ της κυβερνητικής περιόδου, ανεξαρτήτως συμφωνιών ή και διαφωνιών, δικαιολογεί χωρίς περαιτέρω συζήτηση την αμφιβολία και έλλειψη εμπιστοσύνης, σε όποιες προθέσεις εκφράζονται ιδιωτικά ή ως σχέδιο, αλλά ποτέ μέχρι τώρα με δημόσιο τρόπο…
Κανείς σοβαρός και αξιόπιστος δεν πρέπει να είναι διαθέσιμος (συλλογικότητα ή και άτομα) να αποτελέσει τον “χρήσιμο ηλίθιο” ή θύμα…
Σε κάθε περίπτωση όμως η δυσάρεστη πολιτικά εξέλιξη της διαμόρφωσης των δύο πόλων στην πολιτική σκηνή της χώρας, έτσι όπως το περιγράψαμε ως “γήπεδο”, ορίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως και εκεί θα αναζητηθούν ιστορικές ευθύνες…