Το «ρουσφέτι» της δικιάς μας γενιας

Παναγιώτης Κρανιδιώτης 11 Ιαν 2015

Έχει αφήσει έντονα όμως πίσω τα σημάδια της. Η γενιά των πολιτικών που εξαγόραζε εξουσία με αντάλλαγμα διαμοιρασμό του κρατικού πλούτου και εξυπηρετήσεων έχει αφαιρέσει και την τελευταία ικμάδα πηγών του κράτους. Λεφτά πλέον  δεν υπάρχουν και όποιος τάζει το αντίθετο εξαγοράζει απλά ελπίδα.

Το κράτος ανεξαρτήτως με το ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι ούτε υπερτροφικό ούτε να στηρίζεται στην πολιτική συναλλαγή. Τα κοινοτικά κονδύλια στέρεψαν και η συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πολλώ δε μάλλον στο καταστροφικό σενάριο εκτός αυτού, απαιτεί πια ενεργό ρόλο στην προσπάθεια παραγωγής πλούτου.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα έχουμε εθιστεί ως άλλα κατοικίδια σε ένα πατερναλιστικό ρόλο του κράτους το οποίο θεωρούμε ως πολίτες την πηγή παραγωγής του πλούτου της κοινωνίας μας. Το κράτος “παράγει” λεφτά, είτε με την μορφή μισθών δημοσίων υπαλλήλων, είτε με την μορφή συντάξεων, είτε με την μορφή έργων και κοινοτικών επιδοτήσεων. Ακόμα και ο επιχειρηματικός τομέας έχει χάσει την ικανότητα του να παράγει εξωστρέφεια και να απευθύνεται στην διεθνή παγκοσμιοποιημένη αγορά καθώς  και έχει προσανατολιστεί στην εύκολη απόκτηση κερδών χρησιμοποιώντας το κράτος ως μοναδικό εργολάβο. Την ίδια στιγμή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει ποινικοποιήσει τις έννοιες της επιχειρηματικότητας και του απαραίτητου κέρδους για την βιωσιμότητά της.

Στην νέα αρχή που επιδιώκουμε,  η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Είναι απαραίτητο να αναλογιστούμε την ροή του πλούτου. Για να διανείμουμε τον πλούτο πρέπει να τον παράγουμε. Πριν μιλήσουμε καν για πολιτική πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για παραγωγή, για υπαρκτή παραγωγή που προϊόντα, υπηρεσίες να δημιουργούνται και αγορές να είναι διατεθειμένες να τα απορροφούν. Για να πετύχουμε τον στόχο αυτό είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που ευνοεί την παραγωγή του σχετικού πλούτου, την ίδια στιγμή που θα σέβεται όλους όσους συμμετέχουν σε αυτή. Το μόνο αξιόπιστο εργαλείο για την πολιτική του μέλλοντος είναι η δημιουργία ευκαιριών βιώσιμης εργασίας και βιώσιμης ανάπτυξης με ανθρώπινους όρους.

H δημιουργία πλούτου στις τοπικές κοινωνίες θα είναι το “ρουσφέτι” της δικιάς μας γενιάς.

* Υποψήφιος Βουλευτής με Το Ποτάμι στην Λακωνία.