Αν δεν κάνω λάθος, ο αστυνομικός ακόμη και εκτός υπηρεσίας οφείλει να επεμβαίνει όταν υποπίπτει στην αντίληψή του ένα αδίκημα. Να προειδοποιεί τον δράστη του να σταματήσει. Να αναλαμβάνει δράση σε περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων και οπωσδήποτε να ενημερώνει την υπηρεσία του ή το πλησιέστερο στο συμβάν Α.Τ. Και όταν δεν το κάνει, είναι υπόλογος πειθαρχικού παραπτώματος για το οποίο ελέγχεται.

Συνεπώς δεν ήταν το κουβάρι των συναρμοδιοτήτων που εμπόδισαν την αστυνομία να αποτρέψει την τέλεση των κωμικοτραγικών αθλιοτήτων που προσέβαλαν το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, αφού ο χώρος επιτηρείται από εν υπηρεσία ευρισκόμενους αστυνομικούς. Ήταν η απροθυμία, ή η έλλειψη τόλμης της πολιτικής ηγεσίας να επιχειρηθεί το ελάχιστο - η αποτροπή της αθλιότητας - ώστε να μη χρειάζεται το μέγιστο - και πολιτικά τολμηρότερο - της καταστολής της. (Με πολύ απλά λόγια, πολύ ευκολότερα εμποδίζεις 5-10 νομοταίους να στήσουν έναν τσαντίρι στον ιερό χώρο, παρά συλλαμβάνεις 500 που το υπερασπίζονται).

Έχω λοιπόν τις αμφιβολίες μου αν η υπαγωγή του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη στο Υπουργείο Άμυνας, θα γίνει αιτία ώστε να αναπτερωθεί το πεσμένο ηθικό της κυβέρνησης, προκειμένου να διαφυλάσσει - όπως οφείλει - τη δημοκρατική νομιμότητα που δεν επιτρέπει ούτε καταλήψεις δημοσίων χώρων, ούτε βεβηλώσεις εθνικών μνημείων.

Ακόμη κι έτσι όμως, είναι μια ελπίδα ότι ο ... αναισθητοποιημένος ασθενής κινεί έστω και αμυδρά τα ακροδάκτυλά του.