Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εξελίξεις στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Συντελούνται σοβαρές ανακατατάξεις, που θα επηρεάσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις εκλογικές και μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις. Ο κ. Σαμαράς ολοκληρώνει μια σημαντική στροφή στην πολιτική του, που ξεκίνησε με την είσοδό του στην κυβέρνηση συνεργασίας, υπό τον κ. Παπαδήμο, και ολοκληρώθηκε με την ψήφιση του νέου Μνημονίου και τις διαγραφές 21 βουλευτών του, «πιστών» στην παλαιά αντιμνημονιακή ρητορεία του ιδίου…

Ο κ. Καρατζαφέρης, αισθανόμενος το ακριβό «εκλογικό τίμημα» της συμμετοχής του στην κυβέρνηση συνεργασίας, που τον «νομιμοποιούσε» μεν ως αποδεκτό «κεντρικό παίκτη» της πολιτικής σκηνής, αλλά τον «απονομιμοποιούσε» ραγδαία από το εκλογικό ακροατήριό του, έκανε μία… «απότομη τούμπα», που του στοίχισε δύο προβεβλημένους βουλευτές και μεγάλο μέρος αξιοπιστίας.

Η πολιτική μετακίνηση του κ. Σαμαρά αφήνει «δεξιά του» ένα κενό πεδίο για την ανάπτυξη μιας περισσότερο εθνικολαϊκιστικής Δεξιάς, που δύσκολα θα μπορέσει να «επανακαταλάβει» ο κ. Καρατζαφέρης. Προσφέρεται, όμως, για νέες σχετικά κινήσεις και σχήματα, από το ισχυρό δεξιό «λαϊκιστικό λόμπι» που ούτως ή άλλως υπάρχει, πλην όμως είχε «εκτραφεί» δεόντως και από τις αρχικές επιλογές του κ. Σαμαρά.

Από την άλλη μεριά, όμως, παρά τις εκ δεξιών απώλειες, η θεσμική μετακίνηση του κ. Σαμαρά, για να αντιμετωπιστεί ως σοβαρός εκπρόσωπος μιας ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, του προσθέτει «κυβερνησιμότητα» και δυνατότητες ουσιαστικής ενσωμάτωσης ενός φιλελεύθερου κεντροδεξιού χώρου, ο οποίος τον αντιμετώπιζε με εξαιρετική δυσπιστία, που αποτελεί, όμως, κρίσιμο μέγεθος (με ό,τι συμπεριλαμβάνει) για την αυτοδύναμη ανάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Πρόκειται, προς το παρόν, για ένα «στοίχημα» και θα εξαρτηθούν πολλά από τον τρόπο υλοποίησής του, το θάρρος και το σθένος των σχετικών πρωτοβουλιών.

Λόγου χάρη «αφομοιώνει» τον Βορίδη και τον Αδωνι, μπορεί να κάνει το ίδιο και με την κ. Μπακογιάννη;

Προσπαθεί να περιορίσει τις εκ δεξιών διαρροές, θα καταφέρει όμως αυτό να μη σταθεί εμπόδιο στην «αφομοίωση» πιο μοντέρνων φιλελεύθερων τάσεων και ομάδων που θα ενισχύσουν το ηγετικό του προφίλ; Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Αλλά από τη θετική ή όχι έκβασή του θα εξαρτηθεί το «στοίχημα» της αυτοδυναμίας ή όχι της ΝΔ, που συνυφαίνεται με το πολιτικό μέλλον του κ. Σαμαρά.

Το πλεονέκτημα που έχει -έτσι όπως μερικοί κατάντησαν το ΠΑΣΟΚ- είναι η μη αμφισβήτηση της εκλογικής υπεροχής του, που του δίνει δυνατότητες ευρέων χειρισμών. Ολα αυτά, βέβαια, με την επιφύλαξη των ασαφών εξελίξεων των επόμενων εβδομάδων…