Με τον σάλο που ξέσπασε από ανάρτηση από τον κ. Μόσιαλο μιας γελοιογραφίας, την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου ΧΟ και των συνεπικουρησάντων και συνεπικουρησασών υπουργών, βουλευτών και λοιπών, μήπως ήλθε η ώρα να τεθεί στα σοβαρά το θέμα χωρισμού εκκλησίας – κράτους;
Ειδικώτερα τώρα που είναι στο νέο ξεκίνημα το ΚΙΝΑΛ (προτιμώ Πανελλήνια Δημοκρατική Παράταξη) μήπως θα ‘πρεπε να θέσει το θέμα ψηλά στην υπό διαμόρφωση ατζέντα του; Θυμίζω -για τους πολυπληθείς νοσταλγούς του ΠΑΣΟΚ- ότι ο χωρισμός υπήρχε στην ιδρυτική του Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη (για να μην αναπολούν ορισμένοι επιλεκτικά).
Το θέμα μπορεί να αποτελέσει μια από τις κύριες προτάσεις για την προσεχή, οψέποτε, αναθεώρηση του Συντάγματος. Θα αποτελούσε μάλιστα επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας αντί για επιλογή εξαιρετισμού. Όμως πριν (αν) επιτευχθεί αυτό μπορούν να γίνουν πολλά όπως π.χ. να μην υπάρχουν εικονίσματα σε δικαστήρια και γενικά σε χώρους του Δημοσίου. Να καθιερωθεί ως μόνος όρκος ο πολιτικός. Να αναγνωρίζεται από το κράτος μόνον ο πολιτικός γάμος και προφανώς όποιοι θέλουν κάνουν και θρησκευτικό. Ομοίως για τη βάφτιση, να αναγνωρίζεται από την Πολιτεία μόνον η ονοματοδοσία (καθιερωθείσα προαιρετικά από τον Γ. Ράλλη επί Ν.Δ. το ’77!) και όποιοι γονείς (ενδεχομένως πολλοί) θέλουν, να βαφτίζουν το παιδί τους και θρησκευτικά με τελετή χριστιανική ορθόδοξη ή καθολική ή μουσουλμανική ή ζωροαστρική…
Και το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία να πάψει να ‘ναι κατήχηση και να γίνει ένα (χρήσιμο) μάθημα ιστορίας των θρησκειών, βέβαια με ιδιαίτερο βάρος στην ιστορία της ορθοδοξίας. Προφανώς να καταργηθεί η προσευχή στα σχολεία και όποια παιδιά θέλουν (οι γονείς τους δηλαδή) μπορούν να προσεύχονται σπίτι τους ή στο κατηχητικό.
Οι ιερωμένοι θα μπορούν να πληρώνονται από τους πρόθυμους πιστούς. Μάλιστα θα μπορούσε το κράτος να βοηθήσει στη συλλογή των χρημάτων των προθύμων πιστών χρησιμοποιώντας τις εφορίες.
Αυτά όλα είναι μερικά πράγματα αυτονόητα για σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, δηλαδή είναι στην κατεύθυνση του κοσμικού κράτους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αναγνωρίζονται και δεν θα τυγχάνουν σεβασμού οι θρησκευτικές πεποιθήσεις της πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών ούτε βέβαια ότι θα παραβλέπεται ο σημαντικός ρόλος της Ορθοδοξίας στην ιστορία του έθνους μας.
Ακόμη, ας μην ξεχάσουμε και την ατελή ρύθμιση περί σαρίας επί Σύριζα. Δεν μπορεί η Ελλάδα, αν θέλει να είναι σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, να αφήνει στη “διακριτική ευχέρεια” των μουσουλμανίδων το αν θα ισχύουν οι νόμοι του ελληνικού κράτους ή ο μουσουλμανικός νόμος (που ούτε στην Τουρκία ισχύει…). Γιατί βέβαια θα υπάρχει πάντα ο “μπαμπούλας” του μουσουλμάνου συζύγου που θα επηρεάζει (light εκδοχή) την άποψή τους.
Ας ευχηθούμε λοιπόν στο 2022 να κάνουμε βήματα προς την εκκοσμίκευση της χώρας μας και μακάρι να πρωτοστατήσει πρωτοβουλιακά σε αυτό και το νέο ΚΙΝΑΛ.
Πηγή: www.tanea.gr