Η μεγαλύτερη διαστρέβλωση από τις πολλές που διέπραξε στην πορεία της η παρούσα κυβέρνηση είναι εκείνη που συνδέεται με την έννοια της «Αριστεράς». Από το ανιστόρητο και αυτοαναφορικό «πρώτη φορά Αριστερά», μέχρι την ένδυση με «αριστερές αναφορές» κάθε κυβερνητικού στραβοπατήματος και οπισθοχώρησης, έως την πρόσφατη «επιστροφή στις –Αριστερές- ρίζες» που σάλπισε το Συνέδριο (παράλληλα βέβαια με τη «σοσιαλδημοκρατική στροφή» που από εδώ και μήνες δοκιμάζει ο Πρωθυπουργός στα ευρωπαϊκά σαλόνια), όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν ένα στόχο: να κρατήσουν ζωντανή την ιδεολογική «αριστεροσύνη» του κυβερνώντος κόμματος, αφού η έμπρακτη απεβίωσε, διόλου ένδοξα, στη δοκιμασία της εξουσίας. Το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο: αναδεικνύοντας από μόνοι τους τη διάσταση λόγων και έργων, θεωρίας και πράξης, οι κυβερνώντας αποδεικνύουν ότι δεν υπήρξαν ποτέ Αριστεροί.
Και πώς να είναι Αριστεροί, πέρα από τα λόγια, όταν σε σχέση με όλες τις αξίες που πρεσβεύει η πραγματική Αριστερά η παρούσα κυβέρνηση βρέθηκε στον αντίποδα; Ανθρωπισμός, αποδοχή της διαφορετικότητας και ανοχή; Η «Αριστερή» κυβέρνηση δημιούργησε ενσυνείδητα έναν πρωτοφανή διχασμό, μεταξύ ημετέρων και εχθρών, ακολούθων της πολιτικής της, μετεχόντων στο σύστημα εξουσίας της και όλων των άλλων, έστω και των καλοπροαίρετα κριτικών, αρνούμενη ακόμα και το δικαίωμα τους στον αντίλογο –μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι Αριστερή αλλά σοβιετικού τύπου κομμουνιστική.
Υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών; Η «Αριστερή κυβέρνηση» καταβαράθρωσε το Κράτος Δικαίου, υπονόμευσε τις ανεξάρτητες Αρχές και τη δικαστική ανεξαρτησία (ακόμα και τώρα οι Υπουργοί της δηλώνουν ότι «οι δικαστικές αποφάσεις είναι δεσμευτικές αλλά δεν είναι σεβαστές», κάτι που συνιστά ευθεία κατάλυση, ή προτροπή σε κατάλυση, του Συντάγματος), σπίλωσε υπολήψεις και συνειδήσεις, προσπάθησε να φιμώσει την ελευθερία της έκφρασης –μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι Αριστερή αλλά ανελεύθερη.
Βελτίωση της θέσης των λιγότερο προνομιούχων; Η «Αριστερή» κυβέρνηση υποσχέθηκε και δεν έπραξε, έπαιξε με τις έννοιες και τους αριθμούς (κορυφαίο παράδειγμα το Ασφαλιστικό) για να δημιουργήσει εντυπώσεις που δεν ανταποκρίνονται στη μία και μόνη πραγματικότητα: ότι αδιαφόρησε ή δεν πάλεψε αρκετά για τους πιο αδύναμους, ότι δεν πήρε κανένα μέτρο για την προστασία, ή έστω για την εξύψωση της αξιοπρέπειας όσων το είχαν ανάγκη μέσα σε μια κρίση που δεν δημιούργησε η ίδια αλλά που την επιδείνωσε –μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι Αριστερή αλλά ανάλγητη.
Διεθνισμός, άνοιγμα στον κόσμο, με πρώτο σταθμό τον κόσμο στον οποίο ανήκουμε, την Ευρώπη; Η «Αριστερή» κυβέρνηση αντί να αναδείξει τις θετικές ιδιαιτερότητες της Ελλάδας και της «ελληνικής περίπτωσης» μέσα στην κρίση, αντί να δημιουργήσει συμμαχίες για διορθώσεις των πολλών λαθών του ελληνικού προγράμματος και του ευρωπαϊκού πολιτικού σχεδίου, τα έσπασε με όλες τις φωνές της λογικής και της συλλογικής προσπάθειας, συμπορεύτηκε με τους εγχώριους και διεθνείς μισαλλόδοξους, συνεχίζει να προσπαθεί με αδέξια τεχνάσματα να κοροϊδέψει τους εταίρους, οι οποίοι, με τη σειρά τους, τη χρησιμοποιούν για τους δικούς τους και όχι για κοινούς σκοπούς –μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι Αριστερή αλλά εθνικιστική.
Όλα αυτά θα μπορούσαν, τελικά, να αποδοθούν με μια μόνο πρόταση, την οποία αρχίζουν να νιώθουν στο πετσί τους οι πολίτες: η κυβέρνηση δεν είναι Αριστερή γιατί δεν σέβεται τη Δημοκρατία.