Πάμε πρώτα στα χαρτιά όπου:
O Πρωθυπουργός εξάγγειλε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
Πολύ εύκολο!
Βάζεις όσα έξοδα θέλεις και μετά για να ισοσκελίσεις βάζεις και όσα έσοδα θέλεις.
Πρόκειται για οικονομικό βολονταρισμό αντίστοιχο των σοβιετικών γκοσ-πλαν.
Με μία διαφορά:
Ότι αυτά προϋποθέτουν την ύπαρξη μίας περίκλειστης αυτάρκους και αυτοτροφοδοτούμενης οικονομίας χωρίς εξωτερικούς επηρεασμούς.
Πάμε τώρα στην πραγματικότητα όπου:
- Έχουν άδεια ιδιωτικά, τραπεζικά και κρατικά ταμεία
- Εξαγγέλλουν αύξηση των κρατικών εξόδων.
- Συγκρούονται με τους μοναδικούς δανειστές.
- Δεν παίρνουν κανένα μέτρο παραγωγής νέου πλούτου.
- Εξαγγέλλουν φοροκυνηγητό που υποστηρίζουν ότι θα λύσει όλα τα προβλήματα του χρεοκοπημένου κράτους, των στεγνών τραπεζών, της επανεκκίνησης της οικονομίας.
Αυτά έμειναν εν τέλει ως ουσία των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης αν εξαιρέσουμε ότι τη μεν αναδιοργάνωση της οικονομίας ανέλαβε … ο Λαφαζάνης την δε αναδιοργάνωση του ασφαλιστικού … ο Στρατούλης, εκ πεποιθήσεως άεργοι Λενινιστές (αλλά με καπιταλιστικά ένσημα) αμφότεροι.
Εάν ο Κος Τσίπρας και το υπερσυντηρητικό Αριστερό Ρεύμα ήταν πολιτικοί απατεώνες θα μπορούσαμε να κοιμόμαστε λιγότερο ανήσυχοι.
Γιατί οι πολιτικοί απατεώνες μέσα στον μαφιόζικο ρεαλισμό τους γνωρίζουν πολύ καλά τα όριά τους.
Επικαλούνται μεν δημαγωγικά την εθνική αξιοπρέπεια αλλά όσο χρειάζεται για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Ποτέ στο όνομά της δεν θα έδιναν γροθιά στο μαχαίρι.
Το δυστύχημα για τη χώρα είναι ότι ο ίδιος και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αυτά που λένε τα πιστεύουν.
Ακριβώς γι αυτό προειδοποιούμε πολύ καιρό τώρα ότι είναι επικίνδυνοι.
Αρκετοί αναλυτές, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, κομματάρχες, δημόσια πρόσωπα και διάφοροι άλλοι καλοί άνθρωποι, κατηγορούσαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι είχε μόνο plan A. Όλοι τους, μαζί και μεγάλο ποσοστό ελλήνων πολιτών αρχίζουν ήδη να διαπιστώνουν (άλλοι με αμηχανία, άλλοι με ανησυχία, μερικοί με οργή) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μόνο plan B!
Το οποίο ποτέ δεν έθεσε ενώπιον του λαού.
Το οποίο θα θέσει τη χώρα σε πορεία απομάκρυνσης από το συνολικό δυτικό κεκτημένο, αλλάζοντας Οικονομικό, Κυβερνητικό, Κοινοβουλευτικό και Πολιτικό μοντέλο καθώς και Γαιοστρατηγικό δόγμα.
* Η Οικονομία αργά και σταθερά θα επιστρέφει σε εθνικό νόμισμα με συνεχείς υποτιμήσεις που κυριολεκτικά θα λειώνουν τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Οι εισαγωγές βασικών αγαθών και κυρίως ενέργειας θα δυσκολέψουν, άγνωστο σε ποιο βαθμό και απλώς θα ελπίζουμε να μην γίνει πολύ προβληματική (α λα Αργεντινή ή Βενεζουέλα) η καθημερινή επιβιωτική δραστηριότητα των μικρομεσαίων οικογενειών.
Η απώθηση της οικονομίας στα βαλκανικά όρια της Ευρώπης θα είναι το νέο σημείο ασταθούς ισορροπίας της όπου θα ταλαντευθεί για καιρό με ανοικτό το ενδεχόμενο ολοκληρωτικής κατάρρευσης.
* Η διακυβέρνηση της χώρας θα αποκτήσει στοιχεία υπερσυγκεντρωτισμού, αδιαφάνειας και όλο και μεγαλύτερης απουσίας λογοδοσίας στο Κοινοβούλιο και στο λαό. Τα τέσσερα υπερυπουργεία που δημιουργήθηκαν δήθεν για ευελιξία στο κυβερνητικό έργο, στην πραγματικότητα έγιναν για να στεγανοποιήσουν τις κυβερνητικές αποφάσεις μιας ολιγαρχίας νεοκομμουνιστών ηγετών του «Αριστερού Ρεύματος» από όλες τις δημοκρατικές φωνές και αντιλήψεις πρώτα απ’ όλα στο εσωτερικό του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
* Το Κοινοβούλιο μετά από μία επίπλαστη αναζωογόνηση, θα μετατραπεί σε πεδίο άγριας και άγονης αντιπαράθεσης παρωχημένων ιδεολoγημάτων. Ήδη οι προγραμματικές δηλώσεις έδειξαν ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να το μετατρέψει σε όργανο διχασμού του λαού, δημιουργώντας συνεχώς εξεταστικές επιτροπές, κυνήγι μαγισσών, περιβάλλον ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της διαφθοράς.
Ο τελικός κοινοβουλευτικός μαρασμός θα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρος, καθώς κόμματα, ΜΜΕ και πολίτες θα αντιλαμβάνονται την προσχηματική του λειτουργία.
* Η πολιτική ζωή θα οδηγηθεί να αποκτήσει έντονα στοιχεία πεζοδρομιακής βίας, αφού είναι βέβαιο ότι οι φανατικοί πολιτικοί ηλίθιοι που σήμερα αναλαμβάνουν υποβολιμαίους ρόλους «φρουρών της επανάστασης» σε αυθόρμητες(!) διαδηλώσεις (αλήθεια εναντίων τίνων;) υποστήριξης της κυβέρνησης, αργά ή γρήγορα θα παρασυρθούν στην πρακτική να «νουθετήσουν» σε τοπικό επίπεδο τους αντίθετους και τους «ανυπάκουους».
Είχαμε προειδοποιήσει ότι στο τέλος της διχαστικής συμβολικής διαμάχης μνημονιακών-αντιμνημονιακών δεν μπορεί παρά να υπάρχει ένας νέος βαθύτατος κοινωνικός διχασμός, όπου στοιχεία κοινωνικού εκφασισμού θα καθίστανται όλο και πιο έντονα, όλο και πιο μόνιμα.
Η απόλυτα συνειδητή και αδιαφανώς προσχεδιασμένη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση με το ευρωφοβικό κόμμα των ΑΝΕΛ και τον ανεκδιήγητα αντισημίτη αρχηγό του, μακροχρόνια θα λειτουργήσει ως γέφυρα επικράτησης ακροδεξιών χαρακτηριστικών στη συλλογική κοινωνική ζωή.
* Τέλος, η αντιευρωπαϊκή/αντικαπιταλιστική Λενινιστική καταγωγή του Αριστερού Ρεύματος (του μόνου που κυβερνά ήδη τη χώρα) και οι δεσμεύσεις του απέναντι σε φιλο/ρωσικές μασονίες και φονταμενταλιστικά κουρδικά και παλαιστινιακά μορφώματα, θα οδηγήσουν βαθμιαία τη χώρα στον άκρως επικίνδυνο δρόμο της Γαιοστρατηγικής «ορφάνιας» με απώτερο στόχο την αποδέσμευση και από το ΝΑΤΟ.
Ο εθνολαϊκισμός, ο οικονομικοπολιτικός απομονωτισμός και ο εθνικός εξαιρετισμός, πολύ σύντομα θα δείξουν τις απεχθείς συνέπειές τους στο σώμα μιας κοινωνίας που δεν φαίνεται να διαθέτει σημαντικά ορθολογικά, δημοκρατικά αντισώματα.
Τότε θα έχει έρθει η ώρα να αλλάξουμε πια παράδειγμα:
Να τραγουδάμε ως ευτυχείς Ιλιαδορωμιοί «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει» με κορυφαίο χορωδό τον Πελεγρίνη, επί πολιτισμικής υπουργίας Ζουράρι.
Να μας βλέπει ο τρισκατάρατος όφις ο Αλεμανός να καίγεται από ζήλεια ο παλιοκερατάς.