Ο Κος Παυλόπουλος είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και το ξέρει!
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, εκτός από ένοικος του προεδρικού μεγάρου και τιμώμενο πρόσωπο στις παρελάσεις για τις εθνικές επετείους είναι και ο εγγυητής τήρησης του Συντάγματος και το ξέρει.
Ο εγγυητής τήρησης του Συντάγματος είναι υποχρεωμένος απέναντι σε κάθε Έλληνα πολίτη να αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες που θεωρεί απαραίτητες όταν το Σύνταγμα παραβιάζεται μερικά ή συνολικά και όλοι υποθέτουμε ότι κάθε Πρόεδρος της Δημοκρατίας το ξέρει.
Η πρώτη παραβίαση του Συντάγματος υπήρξε όταν η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή υπερψήφισε τον νόμο Παππά με τον οποίο αφαιρέθηκαν από το ΕΣΡ οι αρμοδιότητες που κατά το άρθρο 15 του Συντάγματος ανήκουν ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΕΣΡ.
Η δεύτερη παραβίασή του υπήρξε όταν η κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι ιδιωτικές τηλεοπτικές άδειες θα ήταν τέσσερις, με δικαιολογίες που μπορούσαν ίσως να πείσουν έναν αφελή συνταξιούχο όπως εγώ, αλλά σίγουρα όχι έναν Συνταγματολόγο.
Και τις δύο φορές ο Κος Πρόεδρος, αν και Συνταγματολόγος ο ίδιος, δεν θεώρησε ότι παραβιάσθηκε το Σύνταγμα, αλλιώς θα είχε αντιδράσει με κάποιον, επιτέλους, τρόπο που θα είχε εντοπίσει ο αντιληπτικός ορίζοντας έστω ενός Έλληνα πολίτη.
Στη συνέχεια υπήρξαν γεγονότα που αν και δεν αφορούσαν άμεσα στη Συνταγματική τάξη, ήταν ολοφάνερο ότι εντάσσονταν σε ένα όχι και τόσο πρωτότυπο σχέδιο χειραγώγησης της ενημέρωσης, αφού ως εκτελεστές του είχαν μεταξύ άλλων επιλεγεί στελέχη, έμπειρα μιας προηγούμενης απόπειρας γνωστής ως σκάνδαλο Κοσκωτά.
Η διαφορά ήταν ότι αυτή τη φορά επρόκειτο για αυθεντικό Αριστερό σχέδιο με σαφές ηθικό πλεονέκτημα έναντι του παλαιού, με σαφές φιλολαϊκό περιεχόμενο και ανυποχώρητα αντίθετο σε κάθε ντόπια διαπλοκή, πράγματα που τα γνωρίζουν και τα υποστηρίζουν μέχρι και οι γάτες Ιμαλαΐων.
Ίσως το πρωθυπουργικό επιτελείο-σε μία έκλαμψη αυθεντικού κομμουνιστοτραφούς Μαδουρισμού να αποφάσισε ότι δεν τους έφταναν τα 3 κρατικά κανάλια, που λειτουργούν ως πρακτορείο τους με τα δικά μας λεφτά και έπρεπε να ενσωματώσουν στο αντισυστημικό σύστημα και τα τέσσερα ιδιωτικά. Μικρό το κακό αφού όλα τα παλιά, είτε έπαιρναν άδεια είτε όχι, δεν ήταν παρά βοθροκάναλα της διαπλοκής όπως μας είχε όλους ενημερώσει ένα περήφανο παλληκάρι της Νήσου, που ειδικευόταν στις υπόγειες τακτοποιήσεις αντιφρονούντων για λόγους Δημόσιας Υγείας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως εσιώπησεν.
Στη συνέχεια και μετά το πέρας της μονομαχίας στην αρένα του κυρίου Παππά έγινε σαφές σε όλους και στον Κο Παυλόπουλο (ΠτΔ), ότι το σχέδιο Κιμ ΤιΒι Ουν περιλάμβανε και έναν πολυεκατομμυριούχο με λεφτά ασφαλιστικών εισφορών των Ελλήνων μηχανικών από την Τράπεζα (λέμε τώρα) Αττικής.
Αυτή ήταν μία από τις μη συστημικές Τράπεζες που ο κύριος Ιωάννης Δραγασάκης, επίτιμος τέως υποψήφιος γραμματέας του ΚΚΕ, έχει πει ότι χρειάζεται το οικονομικό επιτελείο (λέμε και καμιά….για να περνάει η ώρα) της κυβέρνησης, για να φέρει στη χώρα τη δίκαιη ανάπτυξη. Το πράγμα στράβωσε όταν ο πολυεκατομμυριούχος κύριος Καλογρίτσας ζήτησε παράταση πληρωμής γιατί είχε ξεχάσει το πορτοφόλι του σε κάτι βοσκοτόπια (για αμνοερίφια ως η κάτωθι εικόνα) εκεί παραπέρα και άρχισε να σηκώνεται ένας κουρνιαχτός που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως γενικό ξεφώνημα των ηθικώς πλεονεκτούντων ακροαριστεροδεξιών εταίρων. Μοίρα δύστηνος επέβαλε τότε τη μετονομασία ενός άλλου πολυεκατομμυριούχου μονομάχου, από Ιβάν ο Λαγός, σε Ιβάν ο Ρώσος Καναλάρχης, καθώς το Ιβάν ο Τρομερός απορρίφθηκε μέχρι και από το λαό του ΠΑΟΚ, έναν από τους πολλούς «λαούς» που με τροτσκιστικού τύπου εισοδισμό έχουν εισβάλλει μέσα στο λαό των Ελλήνων παρ΄όλο που διακρίνονται από Ιεχωβίτικο απομονωτισμό.
Λέγεται από κακές γλώσσες ότι το μόνο κοινό σημείο μεταξύ των δύο πολυεκατομμυριούχων ήταν το ερεβώδες πόθεν έσχες both of them, σε αντίθεση με τον τρίτο πολυεκατομμυριούχο νεοκαναλάρχη κύριο Μαρινάκη που το πόθεν έσχες του ήταν απολύτως διαφανές, προελθόν από θαλάσσιες μεταφορές αγαθών και όχι μόνον.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πάλι εσιώπησεν, παρ’ όλο που ενισχυτική του εγερτηρίου δημοκρατικού ξεφωνήματος ήταν και η μεταφορική δήλωση ετέρου και μάλιστα ΣΥΡΙΖΑίου συνταγματολόγου, του κυρίου Χρυσόγονου περί του κινδύνου ανάληψης τηλεοπτικής αδείας από κάποιον κύριο Εσκομπάρ, αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Φαίνεται ότι τη γνωστή συνέχεια υποβοήθησε ο φόβος η αγανάκτηση και η αίσθηση ευθύνης.
- Ο Φόβος: Η δήλωση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι πρέπει ο δικαστής να λαμβάνει υπ’ όψη του την κοινή γνώμη μπορεί να προκάλεσε δικαιολογημένο ρίγος μεταξύ των Νομικών, αλλά δεν φάνηκε κανείς που να σκέφτηκε ότι μπορεί και να εννοούσε τη στάση της κοινής γνώμης για δηλώσεις ΣΥΡΙΖΑίων βουλευτών πως ο Κουφοντίνας ήτανε λαϊκός αγωνιστής-δολοφόνος όχι σκέτος δολοφόνος, για τη «μπούκα» στο Νομισματοκοπείο, για το hi tech gadgets παρασύστημα πληρωμών Βαρουφάκη, για τη χορήγηση νέων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, για την εξαέρωση της τιμής των τραπεζικών μετοχών και πολλές άλλες κυβερνητικές επιλογές στο δρόμο προς τη συντριβή του παλιού. Στο κάτω-κάτω αν «ο λαός δεν ξεχνά» γιατί να ξεχνούν οι δικαστές, λαός είναι κι αυτοί παρ’ όλο που είναι λαός με την έννοια (πάντα) του peuple και ποτέ (μα ποτέ) της plebe, της αγαπημένης δηλαδή έννοιας κατανόησης του λαού από κάθε είδους Αριστερά, ακόμα κι από τον Γιούκλιντ που λέει ο λόγος, ίσως κυρίως από αυτόν.
- Η Αγανάκτηση: Προελθούσα από τις πρωτοφανείς, δίκην τσαμπουκαλεμένου συνοικιακού μάγκα, απειλές του κυρίου Παπαγγελόπουλου από το βήμα της Βουλής προς πάσαν κατεύθυνση ότι «μην τον αναγκάσουνε γιατί έχει κι άλλα για τη γούνα τους», την ετεροχρονισμένη επιβολή ποινής με μοναδικό σκοπό την αποκαθήλωση Ντογιάκου, τη βόμβα στην αφρούρητη Κα Τσατάνη και τις, δύσκολο να περιγραφούν με μη ποινικά κολάσιμη ορολογία, ενέργειες του κυρίου Παρασκευόπουλου στο θέμα της υποκλοπής και δημοσίευσης απόρρητων προσωπικών στοιχείων ανώτατου δικαστικού, με την εθελοντική συνδρομή του βορβορώδους ΑυριανοΑυγητικού συμπλέγματος και της Ζούγκλας αντιμνημονιακών αλητών.
- Η ευθύνη: Τα μέλη του ΣτΕ από ένα σημείο και μετά φαίνεται ότι κατανόησαν πως για να μην εξελιχθεί η παραβίαση του Συντάγματος σε απειλή για τη δημοκρατική Πολιτεία έπρεπε να σταματήσει αμέσως και συνολικά η συνεχής παραβίασή του από την κυβέρνηση. Με άλλα λόγια κατάλαβαν ότι το πράμα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πήγαινε μακριά…. Και έδωσαν με θεσμικό τρόπο τη απάντηση που χρειαζόταν η χώρα μας: «Ο νόμος Παππά είναι σαν τον ΕΝΦΙΑ. Δεν διορθώνεται, καταργείται» Μόνο που οι δικαστές το εννοούσαν!
Ο Πρόεδρος συνεχίζει να σιωπά.
Αλλά τη Δευτέρα είναι υποχρεωμένος να μιλήσει μετά το ραντεβού με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Να μιλήσει, όχι να χρησμολογήσει. Να καλέσει επιτέλους την κυβέρνηση να σεβαστεί το Σύνταγμα αφού δεν φαίνεται αυτή να βάζει μυαλό.
Αλλιώς, κι αν δε μπορεί ο ίδιος, να καλέσει τον τελικό εγγυητή της τήρησης του Συντάγματος να καθαρίσει κι ας πάει σπίτι του.
Έ μα πια τι περιμένει;
Eντολή Καραμανλή;