Από το Δελτίο Καιρού του Λεωνίδα Καστανά

Kαι ενώ η πολιτική είναι γεμάτη ζόφο κάποιοι τύποι, καμιά 70αριά και βάλε, της διπλανής μας πόρτας (άντε και λίγο παρακάτω) αποφασίζουν να βγάλουν βιβλίο και να μιλήσουν για της γειτονιά τους. Το Μπραχάμι αλλιώς. Συγγραφείς πολλοί και διάφοροι Μπραχαμιώτες με ψυχή βεβαίως του πονήματος τον φίλο μας τον Μιχάλη τον Κυριακίδη της Μεταρρύθμισης. Σε έκδοση της Ευώνυμου Οικολογικής Βιβλιοθήκης, άλλου φίλου μας του Σάκη Κουρουζίδη. Και γράφουν από τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα μέχρι τον Μάκη Παπούλια, το Στράτο Φαναρά, το Χρήστο Πιπίνη, τη Ρέα Ζαχαριά, τη Χριστίνα Μιχαηλίδου και το δάσκαλο του γένους των Φυσικών το Λευτέρη Τσίλογλου. Αυτά είναι ωραία πράγματα. Καταπληκτικά. Μια δροσερή ανάσα για την πόλη. Πάντα τέτοια παιδιά. Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλους γαλαξίες.

● Πήρα στα χέρια μου το βιβλίο των Imaginistes, το «Μπραχάμι αλλιώς» και το διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν έχω καμιά σχέση με τη συνοικία αν και τη δεκαετία του 60 την επισκεπτόμασταν οικογενειακά. Oι γονείς μου είχαν εκεί κάποιους φίλους από τη δική τους νεότητα. Θυμάμαι ότι ήταν πιο φτωχική από τη δική μας. Αλλά αυτά που εξιστορούν οι συγγραφείς του βιβλίου αποτυπώνουν μια εποχή της Αθήνας που με αφορά.

Την έζησα και τη θυμάμαι. Τις αλάνες και τα χαμόσπιτα. Τις πρώτες τριώροφες πολυκατοικίες. Τους χωμάτινους δρόμους, τα στέκια και τα απέριττα μαγαζιά, τα ρέματα που παίζαμε μικροί, τις εξερευνήσεις που κάναμε σε διάφορα μποστάνια , βουτώντας ότι τρωγότανε, τα σύκα, τα μούρα και τα τζίτζιφα. Τις αυλές στις οποίες μεγάλωναν τα παιδιά και τα ποδοσφαιρικά ματσάκια που στήναμε ακόμα και στους δρόμους μιας και τα αυτοκίνητα ήταν λιγοστά. Το μπακότερμα. Τα θερινά τα σινεμά με αγιόκλημα και γιασεμιά. Και αργότερα κλαμπάκια, ροκ εν ρολ και στους δρόμους. Άλλες εποχές, άλλες ανησυχίες, άλλα ψαξίματα, αλλά όλα πάντα αληθινά, ζωντανά, δικά μας….

Μας άφησαν τη σφραγίδα τους. Μ’ αυτήν θα πάμε ως το τέλος…