Όσο προσπαθείς να ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ την Ελευθερία τα πράματα πάνε καλά.Όσο όμως προσπαθείς να την ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ τα πράματα στραβώνουν και για την Ελευθερία και για τη Δημοκρατία. Κι αν επιμείνεις για πολύ τις παίρνει ο διάολος και τις δύο.
Δουλεύοντας καιρό τώρα πάνω σ’ αυτή την ιδέα κατάλαβα δύο πράγματα:
Το πρώτο είναι η φιλελεύθερη καταγωγική μήτρα της Αριστεράς αλλά και η τζιχαντιστική/πολεμική ΚΑΤΑΛΗΞΗ της σύγχρονης Αριστεράς. Το δεύτερο είναι, πως εύχομαι να ασχοληθούν με το πρώτο άλλοι, πιο άξιοι και πολύ πιο μορφωμένοι από μένα. Άλλοι, που να έχουν και την επάρκεια της ακαδημαϊκής μεθοδολογίας και την πολύπλευρη υποστήριξη που χρειάζεται τέτοιο δύσκολο έργο.
Μόνο αυτοί μπορούν ν’ αποδείξουν ότι κάνω λάθος.
Σε κάθε περίπτωση θα έχουν συμβάλλει στη διάλυση της ανόητης ιδέας περί πολλών Αριστερών, ιδέας που έχει προκύψει από τους ίδιους τους αριστερούς διανοούμενους που ταυτίζουν την Αριστερά «φωτογραφίζοντας» κάποια ιστορική στιγμή της για να την προβάλλουν στο παρόν ως πραγματικότητα, ή έστω ως μία εκδοχή της. Φωτογραφίες της Αριστεράς (ή ίσως καλύτερα εικόνες της) όντως υπάρχουν πολλές. Αλλά η ιστορική της εξέλιξη (για να κάνουμε και λίγο πλάκα) δεν τεμαχίζεται και δεν κληρονομείται, είναι δηλαδή αντίθετη με την ιστορική εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ που και τεμαχίστηκε και κληρονομήθηκε ως Αριστερά!
Αν μπορούσα λοιπόν να γράψω ένα βιβλίο για την εξέλιξη της Αριστεράς θα διάλεγα κείνο το λατινικό επιμύθιο που υιοθέτησε ο Έκο: «stat rosa pristina nomine nomina nuda tenemus» Και ναι, αν μπορούσα να γράψω ένα άλλο βιβλίο για το Σταλινισμό, (μία από τις εικόνες της Αριστεράς) θα διάλεγα τον τίτλο που απέρριψε ο Έκο για το Όνομα του Ρόδου: «Το Αββαείο του εγκλήματος» .
To «much ado about nothing» όμως θα πήγαινε γάντι στην ευρωκομμουνιστική εικονογράφηση. Γιατί σωστά λέμε πως «το αποτέλεσμα μετράει».
Και επειδή το αποτέλεσμα μετράει, ας πούμε και κάτι ολωσδιόλου εμπειρικό για να το καταλάβει κι ένας συνταξιούχος καφετζής σαν κι εμένα:
Ο κραυγαλέος αντιευρωπαϊσμός και η ξενοφοβία που εξέπεμψε το δήθεν προοδευτικό σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και αναπαρήγαγε χυδαία το σύνθημα «γκόου μπάκ μαντάμ Μέρκελ» έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, ανεξάρτητα αν το πρώτο ειπώθηκε από έναν μορφωμένο κοσμοπολίτη αριστερό διανοούμενο και πολιτικό και το δεύτερο από μία θλιβερή καρικατούρα του με λουστρίνια από κάτω για να τακιμιαστεί με τον Ολάντ και φουστανέλα από πάνω για να ‘ναι ασορτί με τον Καμένο.
Ποιό είναι το αποτέλεσμα είπατε;
Μα το ότι ψηφίσατε την καρικατούρα για πρωθυπουργό της χώρας μας σύντροφοι και συντρόφισσες του ΠΑΣΟΚ και τώρα τρέχετε να κάνετε κόμμα ψάχνοντας ένα τρόπο να ξαναστηθεί ως Αριστερά, με ολίγη από Κέντρο, ολιγότερη από αριστερή σοσιαλδημοκρατία και ελάχιστη από φιλελεύθερους. Ξέρετε τι φκιάν΄ αυτή η συνταγή; Ουότ’ εφκιασε κι την πρώτ’ φορά.
Φωτόπουλους.