Περί εθνικής διαπραγμάτευσης

Μαριλένα Κοππά 08 Μαϊ 2014

Είναι προφανές ότι οι ευρωβουλευτές δεν είναι εθνοσωτήρες. Και οι 21 ευρωβουλευτές που θα προκύψουν στις εκλογές του Μαΐου θα βρεθούν σε μια Ευρωβουλή 751 μελών από 28 χώρες. Εκεί, για να μη χαθεί η φωνή σου, εάν θεωρείς τον εαυτό σου πατριώτη, πρέπει να έχεις συμμάχους. Αυτή είναι η διαπραγμάτευση.

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ θα δηλώνει πατριωτικά «παρών». Αυτό. Θα είναι δύσκολο άλλωστε να υπηρετεί το πρόγραμμα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και παράλληλα να διασώζει τη χώρα. Διότι τι θα κάνει όταν «οι σύντροφοι» καταδικάζουν την ιδιωτικοποίηση του νερού; Τι θα κάνει όταν μιλάμε για κατώτατο μισθό παντού; Μια πρόχειρη απάντηση είναι ότι θα κάνει ό,τι έκανε όταν η ομάδα έστειλε στην Αθήνα την αντι-τρόικα. Θα κρυφτεί και θα εμφανιστεί ίσως για τη φωτογραφία. Αλλού θα είναι, άλλωστε, το πατριωτικό του καθήκον.

Τώρα, για όσους εξ ημών δεν νιώθουν την ανάγκη να απολογούνται για την κυβέρνηση Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη και λοιπόν δημοκρατικών δυνάμεων, όσοι δηλαδή δεν θα έχουμε προνομιακή σχέση με τη νέα σταρ του Κοινοβουλίου, την κ. Λεπέν, θα έχουμε διαφορετικές επιλογές.

Φιλοευρωπαϊσμός αφηρημένος δεν υπάρχει, όπως και πατριωτισμός άλλωστε. Υπάρχουν συμμαχίες με στόχο, στη βάση κοινών συμφερόντων και αξιών. Δίνεις τις μάχες που επιλέγεις. Εάν έχεις κριτήριο, το με ποιους πας και ποιους αφήνεις πίσω σου είναι προφανές.