Η αναμενόμενη απόφαση του ΣτΕ για αντισυνταγματικότητα ΟΛΩΝ των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις δεν είναι μία απλή δικαστική πράξη στο πλαίσιο της ανεξάρτητης λειτουργίας της δικαστικής εξουσίας σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Είναι-αντίθετα-η κλιμάκωση της επίθεσης κατά του πολιτεύματος όλων όσων δεν βολεύονται μέσα στα όρια που επιβάλλει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Ξεκίνησαν με τη διχαστική και εξευτελιστικά αναξιοπρεπή απόφαση της δικαστικής συντεχνίας που για ξεκάρφωμα γνωμοδότησε πως δικαστές και ένστολοι είναι τα χειρότερα θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης, οπότε δικαιούνται να προηγηθούν των ανέργων μηδενικού εισοδήματος του ιδιωτικού τομέα στη διανομή του πρωτογενούς πλεονάσματος. Με τη νέα τους απόφαση κλείνουν το μάτι σε όλες τις συντεχνίες που απομυζούν ό,τι πλούτο τέλος πάντων παράγεται στο πλαίσιο του σημερινού μη βιώσιμου παραγωγικού μοντέλου.

Πρόκειται για παρακράτος που ποτέ δεν εξαλείφθηκε αλλά μεταλλάχθηκε.

Που επιβιώνει χρησιμοποιώντας ως ξενιστές χώρους άσκησης εξουσίας όπως οι ένοπλες δυνάμεις, τα σώματα ασφαλείας και το δικαστικό σώμα.

Η μνήμη μας σ’ αυτόν τον τόπο δεν είναι τόσο ασθενής ώστε να ξεχνάμε που και ποιοί κατάστρωναν και εκτελούσαν δολοφονίες βουλευτών, που και ποιοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, όποιες κι αν ήταν οι επιλογές, τα σχέδια και η συμμετοχή του Αμερικανικού παράγοντα.  Όπως δεν φταίει η Ζήμενς για την κατάντια του Τσοχατζόπουλου, έτσι δεν έφταιγαν οι Αμερικανοί για την κατάντια του «αστυνόμου» Μήτσου, του «στρατιώτη» Παπαδόπουλου και του «δικαστή» Κόλλια.

Η χούντα δεν ευδοκίμησε μέσα στο κοινοβούλιο ή μέσα στην κυβέρνηση, αλλά μέσα στο στρατό, την αστυνομία και το δικαστικό σώμα.

Η απόφαση κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος ήταν μία απολύτως πολιτική επιλογή τους

Η αναμενόμενη απόφαση της πλειοψηφίας του ΣτΕ είναι και αυτή μία απολύτως πολιτική επιλογή.

Όσοι επιχειρούν να μας την παρουσιάσουν ως μία τεχνικής φύσης γνωμοδότηση των θεσμικά υπεύθυνων πολιτειακών οργάνων υποτιμούν την νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.

Πόσοι έλληνες πολίτες δεν καταλαβαίνουν ότι η εφαρμογή της είναι δυνατή ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ αν επιστρέψουμε στη δραχμή; Και με αυτήν την έννοια ποιους άλλους από τη συμμορία των κερδοσκόπων της δραχμής και των αριστερών και δεξιών αντιευρωπαϊστών εξυπηρετεί η εφαρμογή της;

Σαν που αλλού νομίζουν οι δικαστές που πλειοψήφησαν ότι μπορούν να βρεθούν τα χρήματα (ανεξάρτητα από την πραγματική αγοραστική δύναμη που θα έχουν) για την εφαρμογή της απόφασής τους;

Και μήπως εξυπηρετεί τους ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους μιας και προφανώς σε αυτούς θα υπάρξουν τα πρακτικά της αποτελέσματα;

Πόσοι αλήθεια δημόσιοι υπάλληλοι είναι τόσο ανόητοι ώστε να προτιμούν αντί για τον σημερινό μειωμένο μισθό  1.000 πχ ευρώ, έναν μισθό όχι 340.000 δρχ αλλά 600.000 δρχ με αγοραστική δύναμη όμως, περίπου στο 1/10 του σημερινού μειωμένου σε ευρώ;

Πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τόσο απληροφόρητοι ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι η εφαρμογή αυτής της απόφασης θα ισοδυναμεί με κατακρήμνιση της οικονομικής και φυσικά της κοινωνικής τους θέσης;

Πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τόσο άσχετοι ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι μοναδικός τρόπος να συνεχίσουν να μισθοδοτούνται είναι η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα που θα αποκτήσει τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά σε περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ;

Τι συμβαίνει αλήθεια;

Οι δικαστές τάχθηκαν με το Λαφαζάνη και το Στρατούλη;

Όχι βέβαια.

Το αντίθετο συμβαίνει:

Ο μισός και παραπάνω ΣΥΡΙΖΑ καθώς και το σύνολο των ακροδεξιών ΑΝΕΛ τάσσονται ανεπιφύλακτα με το μέρος του σύγχρονου παρακράτους. Που δεν πολεμά πια ούτε φοβάται τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» αλλά τον εκσυγχρονισμό των κρατικών δομών, γιατί αυτός θα σημάνει τον περιορισμό οικονομικών προνομίων παρακρατικών συντεχνιών, την κατάλυση ιδεολογικών μηχανισμών που δημιουργούν ξενοφοβία, ρατσισμό, εθνικό και κοινωνικό διχασμό και κυρίως ανορθολογισμό και αντιφιλελευθερισμό.

Είναι οι μηχανισμοί που στο όνομα της ελευθερίας μας περιορίζουν και προσπαθούν να καταργήσουν τις ελευθερίες μας

Είναι αυτοί οι μηχανισμοί, που έχουν μετατρέψει τους ολιγάρχες της χθεσινής «κόκκινης αρκούδας» σε εκπρόσωπους του ξανθού και κυρίως ορθόδοξου γένους που επιτέλους έχει έρθει η ώρα να μας σώσει από τα νύχια της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής και άθεης(!) τοκογλυφίας.

Είναι αυτοί οι μηχανισμοί που από το παρασκήνιο ετοιμάζουν τη νεοελληνική εκδοχή του Περονικού μοντέλου διακυβέρνησης, όπου οι θεσμοί του πολιτεύματος δεν καταργούνται πια, αλλά μεταβάλλονται σε μηχανισμούς ολοκληρωτικής πολιτικής και ιδεολογικής κυριαρχίας των «αληθινών πατριωτών» που η Ιστορία τους προστάζει να σώσουν την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια μας, ενάντια στον Ντράγκι τον Γιούνκερ και τους εθνοπροδότες τύπου Σαμαρά, Βενιζέλου, Θεοδωράκη, Στουρνάρα κλπ κλπ. με λεονταρισμούς τύπου Λαζάνη και πολιτικά καραγκιοζλίκια τύπου Κωνσταντοπούλου.

Δεν είναι τυχαίο ότι φασιστόμουτρα τύπου Μπαλτάκου και εκκλησιαστικοί θαυμαστές της χούντας, δηλώνουν τον θαυμασμό τους στον ημιμαθή καταληψία πρωθυπουργό μας, καθώς αυτός επιστρέφει φωτισμένος πια από την ιδιαίτερη συνεύρεσή του με κάποια άγια εικόνα.

Είναι οι μηχανισμοί που με σχέδιο επιδιώκουν να ανατρέψουν τις δημοκρατικές εθνικές επιλογές οικονομικού, πολιτικού και γεωπολιτικού status της χώρας μας, γυρίζοντάς μας σε ένα περίκλειστο μοντέλο ανατολίτικης Ευρωφοβίας.

Με την απόφαση αυτή της πλειοψηφίας του ΣτΕ το σύγχρονο ελληνικό παρακράτος κλιμακώνει τα σχέδια και τις ενέργειές του για να ματαιώσει κάθε προσπάθεια δημοκρατικού, φιλελεύθερου εκσυγχρονισμού της χώρας.

Φοβάμαι ότι την άποψη αυτή έχουν πολύ περισσότεροι από όσους δεν φοβούνται να την εκφράσουν δημόσια.

Αλλά έτσι, στο τέλος του δρόμου δεν υπάρχει παρά η οικονομική καταστροφή και το αντιδημοκρατικό πολιτειακό έρεβος.