Η είδηση μεταδόθηκε ως εξής: Μόνος του για δέκα λεπτά μέσα στο Ιερό όπου φυλάσσεται η Εικόνα της Παναγίας «Αξιον Εστί» ζήτησε και έμεινε ο Αλέξης Τσίπρας. Ηταν το πιο εντυπωσιακό στιγμιότυπο της επίσκεψης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Αγιο Ορος.

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε επισκεφθεί τον Φεβρουάριο το Αγιο Ορος και κατεγράφη η εικόνα του να λέει το «Πιστεύω» και το «Πάτερ Ημών».

Δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλει κανείς ότι και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί τον εννοούν και ότι η ευλάβειά τους είναι ειλικρινής. Το ίδιο ισχύει και για πλήθος βουλευτών, δημάρχων και κομματικών στελεχών που όποτε τους δίνεται η ευκαιρία προβάλλουν τη σχέση τους με την Εκκλησία. Αλλά το θέμα δεν είναι η πίστη των πολιτικών προσώπων, αυτό είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση χωρίς δημόσιο ενδιαφέρον, είναι το κίνητρο πίσω από την προβολή του θρησκευτικού τους συναισθήματος.

Υπάρχουν λόγοι για να στραφεί κανείς στις προθέσεις όταν μιλάμε για μια χώρα στην οποία η σχολική χρονιά ξεκινάει με αγιασμό, δεν γίνονται εγκαίνια χωρίς λιβάνι, ενώ ορκίζονται τα μέλη του κοινοβουλίου, οι υπουργοί, οι δικαστές. Εχουμε ιεράρχες που πολιτεύονται και ασκούν διπλωματία, κάποιες φορές και μεταναστευτική πολιτική. Αλλοι αποκηρύττουν όσους θεωρούν εχθρούς της Εκκλησίας και ενίοτε στηρίζουν ανοιχτά υποψήφιους και κόμματα που θεωρούν ότι κινούνται στη σφαίρα επιρροής τους.

Μια άλλη μεγάλη συζήτηση αφορά τη συμμετοχή της Εκκλησίας στα βάρη της κρίσης, αν έδωσε όσα όφειλε, πέρα από το κοινωνικό έργο που γίνεται σε πολλές περιοχές της χώρας από πολλούς ιερείς. Υπάρχει το θέμα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας και της μισθοδοσίας των κληρικών που προσφέρονται για συζήτηση και ενδεχομένως για αναθεωρήσεις.

Οπως όλα δείχνουν, όμως, δεν βρισκόμαστε εκεί, αλλά πολύ μακριά. Οι πολιτικές ελίτ, δεξιά και αριστερά, προετοιμάζονται για εκλογές και κάνουν το σταυρό τους όσο πιο δημόσια γίνεται.